Er is niets te zien en dat moet je zien

met categorie:  

  (foto's: Jan Smets)

(Thomas Eyskens en Karen Claes)

Of hij Mechelen miste?  Zijn derde vrouw en weduwe - Kristien Hemmerechts durft er sterk aan twijfelen.  En dat doet ook Thomas Eyskens die zopas een leuk boekje bij mekaar pende: een literaire wandeling door deze stad in de voetsporen van Herman de Coninck.  Thomas(°1976) is Mechelaar - studeerde wijsbegeerte en journalistiek, en is bijzonder geboeid in poëzie en literatuur.  Bovendien gidst(e) hij voor Mechelenbinnenstebuiten, en dan is de link met deze Mechelse dichter vlug gemaakt.  Zo bokste Thomas Eyskens een aantal jaar geleden een wandeltocht omtrent de Coninck in mekaar.  En hieruit voorvloeiend is er dan het boekje 'Er is niets te zien en dat moet je zien'  gekomen.  Het rolde zopas van de drukpers, en wordt vanavond voorgesteld in boekhandel De Zondvloed in de OLV-straat.  Dit pocketje isde smaakmaker voor een lijviger biografie over deze dichter, die Thomas op stapel heeft staan.  Zeven jaar is hij hier al ijverig aan het werken.  In 2017 hoopt hij alles te kunnen afronden.  Dan zal de eerste biografie over Herman de Coninck te verkrijgen zijn in de boekhandel.  Het moet een vlot leesbare kanjer worden van om en bij de 500 bladzijden.  Het boek dat Thomas nu presenteert, behandelt enkel de Mechelse periode van de Coninck, aan de hand van een trits locaties in deze stad, die voor hem belangrijk waren...

 

 

 

Ik ontmoet Thomas Eyskens in de Mechelse bib.  Daar zie ik ook Karen Claes, die werkzaam is aan 'de' stad op de dienst 'Mechelen Kinderstad'.  Maar in die functie is ze hier niet.  Karen is gewoon geboeid in de dichter - en kwam ooit over de vloer bij hem in de Berchemse Cogels Osylei omdat ze diens dochter Laura kende...   Karen Claes dacht het artistieke concept uit voor een mini-expo rond Herman de Coninck en het boek van Thomas.  Hier werden gedichten, foto's en andere attributen samengebracht.  Je kan er ook een video van een kwartiertje bekijken met fragmenten van gesprekken met de dichter en een aantal mensen uit z'n omgeving...  Dit alles is te zien in de bib, vanaf vandaag tot eind april.

 

Mechelen heeft Herman achter zich gelaten.  Het leek wel of hij kordaat de deur dicht trok achter zich.  Mechelen stond voor hem voor de dood van zijn eerste vrouw, An Somers; voor frustraties rond zijn strenge katholieke opvoeding; voor het trauma rond zijn vader - een 'gesloten potje' - een familiegeheim...  Mechelen lijkt wat te vallen tussen de plooien van het levensverhaal van Herman.  Toch is de stad van zijn jeugd bepalend geweest voor hem.  Maar de 'vrijheid' vond hij in Leuven en later in Antwerpen.

 

Herman werd geboren in het Mechelse moederhuis in de Maurits Sabbestraat, in 1944.  Het gezin de Coninck woonde eerst in Hofstade, maar verhuisde later naar de hoek van de Hombeekse- en Brusselsesteenweg, waar ze een boekhandel en dagbladwinkel heeft uitgebaat. 

 

 

 

In m'n boek volg ik de Mechelse geschiedenis van Herman aan de hand van een aantal locaties.  Natuurlijk is er de dagbladhandel, waar in het voetpad een gedenkplaat is verwerkt.  Zo ligt er ook eentje in Lissabon waar de dichter in 1997 onverwacht stierf aan een hartaanval.  Aan bod komen ook het Sint-Romboutscollege waar hij studeerde en zong in het Sint-Romboutskoor, den Herten Aas en  de Verloren Zoon, waar zijn artistieke carrière begon.  In de Beethovenkelder schreef hij een cursiefje...  Aan de Astridlaan leerde hij zijn eerste echtgenote kennen.  Priester Sylvain Tuyls die hij kende als de parochiepriester van Sint-Jan Berchmans, huwt het paar.  Tuyls zal ook de afscheidsdienst leiden in deze kerk - An komt kort na het huwelijk om in een dramatisch auto-ongeval.  We schrijven dan 1971.  Nadien leert hij Lieve Coppens uit Battel kennen.  Het wordt zijn tweede vrouw.  Mechelen ligt dan al ver achter hem.  Eerst woont hij in Heverlee, en later in Antwerpen...

 

(over zijn vader...)

 

 

(klasfoto van het college, met E.H.Paul Van Steen, latere pastoor van Sint-Jozef-Coloma. Herman zit links van hem...)

 

21 plaatsen passeren de revue in het boekje van Eyskens.  Voor deze publicatie en later voor de uitgebreide biografie, interviewde Thomas vele tijdgenoten, kennissen en familieleden van de dichter, zoals de broer van An Somers: Jan (uitgever van de 'Kerjeuze Mecheleir'), de enige zus van Herman, studiegenoot Pol Goossens, journalist Etiënne van den Bergh, dichter Leopold Van den Brande, kunstschilder Jan De Winter, de overleden cafébaas van den Herten Aas, Frans Croes, en vele anderen...  Het was een titanenwerk dat zeven jaar in beslag nam.

 

(An Somers...)

 

Ik heb getracht om met het nodige respect het leven van de dichter te benaderen -vooral de moeilijke situatie rond zijn vader.  In De Zondvloed wordt het boekje voorgesteld.  Piet Piryns van Humo, en een vriend uit zijn Mechelse periode zal de avond modereren.  Het werkje dat ik schreef kost nét geen 19 euro, en is een gezamelijke uitgave van de Arbeiderspers en het Poëziecentrum.

 

 

                             

 

De stad verleende haar medewerking aan het gebeuren.  De mini-expo in de bib moet een drempelverlagende (her)kennismaking zijn met het werk en de persoon van deze overbekende Mechelse dichter.  Deze tentoonstelling en het boek van Thomas Eyskens zijn échte musts voor de door  poëzie én onze stad geboeide Maneblussers!

 

(portret van Herman...  Op het kleine scherm: Bodo Van de Voorde...)

 

 

 

 

 

 

 

Weer een mooie reportage Jan.

 

Proficiat Thomas! Hier zie je hem reeds in 2007 met volle overgave vertellen.

Wauw, toch wel op het meest gehate plein van Mechelen zeker. Dat verdient beter Luc.-)

@ G.L.: je moet dringend dit nieuwe boekje van Marc Eyskens kopen dan zal je merken dat hij op die plek naar het ouderlijk huis van Herman de Coninck wijst. Dat verdient beter Louis!

Ik dacht dat het hier ging over een boekje over Herman Deconinck door THOMAS Eyskens en dus niet door Marc....Dat verdient beter Luc:-)

@ Eddy: Inderdaad, slip of the tongue! ;-)

Woe is woe in de Nedderlends?

Was de Humo soms te progressief in haar grootse tijd toen het duo Piryns-De Coninck er nog bij was? Of juister, met Courteaux de Humo wás. Ik ben geen groot poëzieliefhebber maar wist van het werk van enkelingen toch te genieten, zo ook een en ander van Herman (en veel van de rest van hem heb ik nog gemist).

'k Heb het al eerder geschreven: 't Is hoog tijd dat ze die straat van een generaal naar een Herman noemen, in 't Mechels blijft ze gemeenzaam toch hetzelfde heten. Niet alleen is een der buurlanen naar 't Schrijverken geheten die niets met Mechelen te maken had, maar Herman blijkt zelfs geboren in de direct aanpalende straat die ook een waardige schrijver herdenkt. Als die Maurits geen straat had gekregen, zou ik zeker nooit hebben opgezocht wie Sabbe was, laat staan er iets van gelezen hebben. Herman is nu al lang genoeg dood, een van onze grootste dichters en zijn werk mag niet in de vergetelheid verzeilen. De initiatieven zoals die video en dit boekje (waar ik benieuwd naar ben) kunnen niet eeuwig blijven komen.

kennen de vroede vaderen Herman wel?