De 'schoonste kamer' van Hieronymus

met categorie:  

(foto's: Jan Smets.  schepen Greet Geypen en Sofie Stevens van Monumentenzorg)

Het mag een wonder genoemd worden dat na de verwoesting van het Hof van Busleyden in Wereldoorlog I de 'schoonste kamer' van dit stadspaleis bewaard is gebleven.  Het renaissance-optrekje van één van de meest illustere Mechelaars ooit - Hieronymus van Busleyden, lid van de Grote Raad, humanist en stichter van het Drie-Talen college in Leuven, werd nagenoeg volledig met de grond gelijk gemaakt.  Enkel de muren bleven als trieste getuigen staan.  Daken, toren, glasramen en muurschilderingen op de eerste verdieping werden vernield.  Alleen het mooiste vertrek van het paleis bleef gespaard in de brand.  In deze ruimte - het 'hypocaustum' genoemd, ontving de heer des huizes zijn illustere vrienden zoals Erasmus en Thomas More.  Hier werden ongetwijfeld verheven gesprekken gevoerd tussen de grote intellectuelen van die tijd...    Na het overlijden van Van Busleyden kreeg het Hof verschillende andere bestemmingen, en werden de unieke wandschilderingen die het vertrek sierden overkalkt.  Pas in 1864 werden ze herontdekt bij restauratiewerken.  Onlangs werden de schilderingen grondig geconserveerd en gereinigd.  Het is vanaf nu mogelijk om ze te bewonderen....

 

 

 

Het gaat om werkelijk uitzonderlijke muurschilderingen.  Deze schilderingen in de voornaamste ruimte van het paleis die als enige verwarmd werd, dateren uit de 16de eeuw en zijn bijzonder rijkelijk.  Ze werden op de muren aangebracht tussen 1507 en 1515.

 

De wandschilderingen stellen taferelen voor die typisch waren voor de renaissance.  Ze zijn bijbels en mythologisch van thematiek, en vertellen verhalen over hoogmoed, en de bestraffing hiervan. Zo ontdekken we 'de kwelling van Tantalus'  en 'de val van Phaeton' uit de Griekse mythologie.  'Het festijn van Balthasar' is dan weer bijbels.  Verrder zien we nog een vorst op een troon en de veldheer Scaevola en Demades en Dionysos.  Wie de kunstenaar was die de schilderingen uitvoerde, is moeilijk te achterhalen.

Heel fraai is de perspectiefwerking die zo typerend is voor de renaissance.  De schilderingen lopen door over de vier wanden van de kleine rechthoekige ruimte.  Ze zijn aangebracht op de muur vanaf twee meter hoog tot aan het balkenplafond. En dat is zo'n beschilderde zone met een hoogte van maximaal 162 cm.

 

 

Sofie Stevens van Monumentenzorg vertelt dat aan de restauratie van de wandschilderingen een hele ploeg gewerkt heeft - voornamelijk bestaande uit vrouwen.  Op infopanelen kan je nauwkeurig bekijken hoe men te werk is gegaan.    De muurschilderingen hebben na de verwoesting in WOI lang aan weer en wind blootgestaan voordat ze in 1935 zo goed als mogelijk werden hersteld.  Tijdens de laatste restauratiewerken werden de schilderingen geconserveerd en gereinigd door Marie-Hélène Ghisdal en Linda Van Dijck en negen medewerkers.  In de jaren '90 werd een beperkt historisch onderzoek gedaan, en een aanvullend materiaaltechnisch onderzoek bereidde de huidige ingrepen voor.  Ze werden met veel zorg en geduldig vakmanschap uitgevoerd.

 

Het Hof van Busleyden wordt vanaf 2015  grondig gerestaureerd om binnen enkele jaren terug te kunnen stralen als totaal vernieuwd stadsmuseum.  Toch wil men zo lang niet wachten om het publiek dit uitzonderlijk vertrek te tonen, zegt schepen van Monumentenzorg Greet Geypen.  Zo kan je nu vanaf 3 maart onder begeleiding van een gids de wandschilderingen bezoeken als onderdeel van de 'historische wandeling' die je bij Toerisme Mechelen kan boeken.  Geypen vertelt dat de stadsgidsen die hiervoor extra opleiding kregen, alvast heel enthousiast zijn.  Ze denkt dat het zeker een goeie promotie voor Busleyden kan betekenen.

In het hypocaustum zal ledverlichting worden aangebracht die er voor zal zorgen dat de schilderingen op de juiste manier worden belicht, zonder kans op beschadiging.

 

 

Een historische wandeling krijgt  met het bezoek aan het hypocaustum een meerwaarde.  Het is trouwens ook mogelijk om de wandschilderingen te bekijken in de Sint-Janskerk, die nog zo'n eeuw ouder zijn.  Men heeft dus de keuze.  Onze stad kan wel wat oude wandschilderingen tonen.  Denk maar aan muurschilderingen in de OLV-over-de-Dijlekerk, de kathedraal en het Schepenhuis.  Deze laatste die in 1526 werden aangebracht, zullen binnenkort ook gerestaureerd worden.  

 

"Muurschilderingen zijn niet alleen imposant.  Ze zetten ons imago van cultuurhistorische stad, letterlijk en figuurlijk extra in de verf".   (Greet Geypen)

 

(infopanelen geven tekst en uitleg op bevattelijke en illustratieve manier)

 

 

 

 

 

 

Toch nog even vermelden dat binnen de historische wandeling ook gekozen kan worden voor de wandschilderingen van Sint-Jan.  Die zijn wel héél erg de moeite, en dateren uit de veertiende eeuw.  Ze tonen een Sint-Joris in gevecht met de draak en een Sint-Christoffel...

(foto's: Jan Smets)

Bedankt voor dit artikel, Jan. Ik dacht dat ik iets van Mechelen afwist, inclusief over 'onze Jeroom' en de werkzaamheid in diens optrekje door Thomas Morus, maar van fresco's in 't Hof van Busleden had ik zelfs nooit iets vernomen. Er is nochtans wel enige melding van gemaakt geweest, ook internationaal, waaruit dit citaat:

..."a fresco painted on the wall of Busleyden's drawing room is taken from Biblical antiquity. It depicts the feast of Baltazar and the mysterious writing on the wall that Daniel correctly interprets to spell the end of the Babylonian empire (Daniel 5). But as De Vocht has noted, two recognizable contemporary figures appear in the painting. One is Busleyden himself as Daniel, and the other is Margaret of Austria, who tells Baltazar to summon Daniel to interpret the writing on the wall."

Visueel technisch interessant vond ik zopas deze foto's met de fasen van de restauratie van een dier muurschilderingen.

Voormeld fresco, "Het Banket van Balthasar" [al dan niet met worsten op tafel, het thema dat Rembrandt ruim 125 jaar later uitbeeldde met 'Het Feestmaal van Belsazar'], vond ik toegeschreven aan "James de Barberi", kortom iets als Jokke oep zeun... hengste. Het blijkt dan in feite te gaan om de kunstschilder Iacopo ofte Jacopo de' Barbari.

Die was na een productieve buitenlandse tijd, inzake vanaf 1500 voor keizer Maximiliaan in Neurenberg, dan (1503 - 1505) voor Frederik III van Saksen [dat is 'de Wijze', niet te verwarren met Maximiliaans vader Frederik III 'de Vreedzame'] en daarna (1506 - 1508) voor de Hohenzoller Joachim I van Brandenburg, wellicht teruggekeerd naar Venetië met de zoon van Maximiliaan, Philips de Schone. Voor deze 'Habsburgse Bourgondiër' zou de' Barbari eveneens werken, en uiteindelijk in maart 1510 ook bij ons in 't stad [en in Brussel] voor Philips zusje, ons Magriet. Zij verleende hem wegens zijn ouderdom en zwakte vanaf januari 1511 een pensioen. Ze zal dan wel content geweest zijn met de Bijbelse adviseuse op Jerooms muur.

De "rond 1516" ofte "1515" overleden artiest kreeg op de Nederlandstalige Wikipedia nog geen artikel (maar staat al wel gelinkt o.a. bij B. van Orley, von Kulmbach, Jan Gossaert, H. Schedel, L. Pacioli) en zijn pagina's op de Engels-, Italiaans- en Duitstalige WP lijken van muurschilderingen nog geen gewag te maken. In Duitsland zou hij ook gekend geweest zijn als 'Jacop Walch' (allicht van Wälsch, 'vreemdeling', in het bijzonder voor Italianen gebruikt). Margareta stelde in 1518 Bernard van Orley aan tot hofschilder, als opvolger van de Venetiaan (cf. Pearson, Andrea G. Margaret of Austria's Devotional Portrait Diptychs. Woman's Art Journal Vol. 22, No. 2 [Autumn 2001 - Winter 2002], pp. 2+19-25: "Van Orley came into her service in 1515 and three years later replaced Jacopo de' Barbari as her court painter" - Wikipedia stelt de Brusselaar aan op "23 mei 1518").

Het paleis van Margareta van Oostenrijk werd (net als enkele andere gebouwen her en der) wel eens 'het eerste renaissancegebouw ten noorden van de Alpen' genoemd. Terzelfdertijd liet Busleyden zijn stadspaleis optrekken in die hier volslagen nieuwe zuiderse stijl. Het is dan niet zo verwonderlijk dat het interieur van de bijzonderste ruimte verfraaid werd door een hier aanwezige gereputeerde Venetiaan, van wie ook de in zijn jongere jaren gemaakte houtsneden hoogst gewaardeerd werden en die in 1501 door Dürer beïnvloed was én omgekeerd. Zijn schilderstijl evolueerde merkwaardig genoeg naar "Italiaanser" en kreeg een meer complexe samenstelling, getuigend van een raadselachtige, betoverende sfeer en een zeer verfijnde techniek - die werken dateren uit zijn tijd in de Nederlanden.

Weet iemand of ook [de] andere fresco's in die 'schoonste kamer', van de' Barbari zouden zijn?

some human the walking encyclopedia...

met interesse gelezen en ook de foto's bekeken

een antwoord op je vraag moet ik je evenwel schuldig blijven