Charles Leclef 25 j. aan roer van brouwerij die vandaag verjaardag van de keizer viert

met categorie:  

   

(foto's: Jan Smets)

Het is een stevige traditie geworden op 24 februari.  Op die dag -  de geboortedag van 'onze' Keizer Karel V - die naar verluidt méér dan verlekkerd was op Mechels bier - wordt het klassebier 'de Cuvée van de Keizer' gebrouwen.  Brouwerij Het Anker doet dit nu al 16 jaar met groot succes.  Met een Open Brouwdag kan men het brouwproces bijwonen.   Zonder veel publiciteit te voeren, moest men na amper één week de inschrijvingen stopzetten.  Ongelooflijk dat op een doordeweekse maandag zowat 350 bierlliefhebbers afgezakt komen naar de Guido Gezellelaan naar een evenement waar men kan proeven, een rondleiding krijgen, een workshop bier en kaas kan bijwonen en aanschuiven aan de tafel voor een Keizerlijk menu...  Charles Leclef die aan het roer staat van Het Anker mag tevreden zijn.  Dit jaar staat de man 25 jaar aan de top van het familiebedrijf dat zich al eeuwenlang stevig heeft verankerd in de begijnhofwijk én onze stad.   25 jaar geleden nam hij de zieltogende brouwerij over en met veel durf en toekomstvisie bouwde hij langzaam maar zeker aan haar reputatie.  Op de dag van vandaag stelt de brouwerij zo'n vijftigtal mensen te werk, en behoren haar bieren tot 's werelds topklasse.  Had Charles dit durven vermoeden toen hij als 'vijfentwintigjarige jonge snaak' aan dit alles begon?

 

 

 

Het is schepen van economie, Wim Jorissen, die Charles Leclef hiervoor terecht in de bloemetjes zet...

 

Het is een voorrecht om vandaag te mogen verjaren op dezelfde dag als Karel V.  In het boekje van stadsgids Lucas Van de Leur dat onlangs is uitgegeven, sta ik netjes onder de keizer, als Wim Jorissen II vermeld..  Maar goed, het gaat hier over de Cuvée van de Keizer.  Karel V had een sterke band met Mechelen - de stad waar hij werd opgevoed.  Het is mooi dat de brouwerij de verjaardag van de grote keizer ieder jaar herdenkt met het brouwen van dit bier.  Ik breng hier eer aan Charles Leclef die 25 jaar geleden deze brouwerij die op sterven na dood was, en letterlijk haast op instorten stond, nieuw leven wist in te blazen.  Misschien heeft het wel te maken met de Bretonse roots van de familie.  Bretoenen zijn immers vechters die van geen opgeven weten.  Momenteel is het Anker een welvarend bedrijf dat een begrip is in deze stad en ver daarbuiten. Ze levert een schitterend en typisch Mechels product, en dit is zéker de verdienste van Charles!  Het Ankerbier behoort tot de honderd beste bieren ter wereld.  De lijst wordt getrokken door West-Vleteren 12.  Een paar jaar geleden stond ik  met mijn bonnetje in de Colruyt aan te schuiven om dit geroemd bier aan te schaffen.  Ik heb het me niet beklaagd.  En toch... Toch moet ik zeggen dat ik de blauwe Cuvée van de Keizer prefereer!  In mijn ogen is dit nog een stuk beter!   Wat ik ook waardeer in de aanpak van Charles Leclef, is het feit dat hij ondanks het succes, zijn beide voeten op de grond weet te houden, en dat zijn verhaal door en door Mechels blijft...

 

 

Zo'n 350 bierliefhebbers lopen vandaag rond in de brouwerij - vaak in groepsverband.  Opmerkelijk veel jongeren zijn er tussen de deelnemers, én ook heel wat vrouwen!

 

Ja, inderdaad.  We hebben ook getracht om de formule nog wat te verbeteren, door rondleidingen, proeverijen en workshops.  Er zijn tussen de ingeschrevenen ook heel wat bierhandelaars uit Vlaanderen, maar ook uit Nederland.  Ik ben blij dat ook vrouwen meer en meer bier weten te smaken.  Vrouwen vormen een boeiend publiek.  Eigenlijk proeven vrouwen beter - Bij hen komt degustatie op de eerste plaats.  Men denkt vaak onterecht dat vrouwen enkel fruitbieren weten te waarderen.  Maar dat is niet zo.  Wel is het dikwijls wel de eerste instap voor hen.  Maar vrouwen zijn écht wel bereid om verder te zoeken.  Het is een goede evolutie.  Met mate gedronken kan men wel stellen dat bier een gezond, smakelijk en sociaal procuct is.  Ook wordt bier hoe langer hoe meer ontdekt in restaurants.  We hebben nu ook een nieuw elegant glas ontwerpen dat perfect gebruikt kan worden in de restaurants.  Het is niet de bedoeling dat het gevuld wordt tot aan de rand, maar mooi tot aan het logo.  . Méér en meer chef-koks weten onze bieren op de kaart te zetten.  Dit alles vraagt tijd, maar het is duidelijk dat het verhaal in opmars is. 

 

 

Het was voor Charles Leclef 25 jaar geleden een sprong in het diepe...  Maar hij geloofde er in.  Ander begin je niet aan zo'n titanenproject.  Voor die tijd hielp hij ook al wel mee achter de schermen van het bedrijf waarin zijn oom de leiding had.

 

Gouden Carolus was lang een begrip.  Het werd met succes geëxporteerd als één van de eerste speciaalbieren.  In de jaren zestig waren we zelfs groter dan de Duvel van brouwerij Moortgat.  Maar we hadden niet de middelen van deze brouwerij, wat tot gevolg had dat wij bleven voortkabbelen, en Moortgat boomde.  In de jaren tachtig hadden we géén grote export meer.  De verkoop ging sterk achteruit.  We hadden wel een sterke naam, maar men had géén vertrouwen meer in onze brouwerij.  Toch ben ik er aan begonnen.  Het probleem was 25 jaar geleden heel groot.  Alles was 'rot'. Het waren in het begin moeilijke jaren.  Toch zag ik potentieel.  Ik wou wel de ziel van de brouwerij behouden, en wou per se op deze site die voor mij een sentimentele waarde heeft, verder.  Ik heb bij aanvang keuzes moeten maken, die niet steeds m'n hart volgden.  Zo heb ik een tijdje moeten samenwerken met twee andere brouwerijen.  Ik besefte wel dat ik geduldig diende te zijn. Ik was niet zakelijk ambitieus om 'er te geraken'.  Het ging niet snel, maar dat hoefde ook niet.  De kentering kwam er in 1998.  Toen kon ik de samenwerking met de andere brouwerijen stopzetten, en terug beginnen van op het nulpunt, op de manier zoals ik het wilde.  Alles was nog piepklein, maar het vertrouwen was er.  De komst van brouwer Hans Van Remoortere was een goeie zet.  Net als ik was hij jong en 'zot'.  We werkten en werken complementair, met durf, relativeringsvermogen en productiekennis.  In 1997 zijn we met ons café gestart. 

 

 

Het zware verleden werd afgeschud.  Met grote creativiteit werd aan het succesverhaal geschreven.  Zo is ook de 'Cuvée van de Keizer' ontstaan; om te laten zien dat de brouwerij nog bestond.  Ook weet  Het Anker slim in te spelen op wat er leeft in Mechelen.  Zo brouwde men in het jaar van 'Stad in vrouwenhanden' het themabier 'Margriet'.  De herlancering van 'de Maneblusser' deze zomer, mag ook een succes genoemd worden.

 

De Cuvée van de Keizer is ook een bewaarbier, al is bier in de eerste plaats gemaakt om jong te degusteren.  Alles hangt af van de persoonlijke smaak.  Straks laten we hier een Cuvée proven van dit jaar, van 10 jaar oud, en van 15 jaar oud...  Er is een 'blauwe' Cuvée: en dat is een donker bier, en er is de 'rode' variant: de blonde tegenhanger. 

 

De grote 'trekker' van de bouwerij zijn de Carolus Trippel en de Carolus Classic.  Maar ook de Hopsinjoor blijft mooi groeien.

 

Export is belangrijk, en toch moet het eerst en vooral op de Belgische markt 'gebeuren'.  Op de lokale markt moet men immers gekend zijn en scoren.  We lanceerden met de Belgische bierbrouwers de campagne 'fier op ons bier'.  Dat 'Belgisch etiket' is belangrijk.  Ontneem je die term, dan verlies je iets.  Het is een merknaam geworden. Zeker ook in de States.  De term 'vlaams' werkt niet.  Belgische bieren zijn een 'icoon'.  De Belgische bieren beïnvloeden heel sterk de evolutie van deze drank.  Net zoals de Fransen dit hebben met hun wijn.  Als je deze top wil behouden, moet je ook niet te veel prutsen aan het procuct.

 

  

 

Het Anker is géén grote brouwerij.  Dat hoeft niet.  Men kiest hier niet voor massaproductie.  Wél wordt naar het Anker opgekeken.  Volume is voor hen relatief.   Maar de brouwerij moet wel zijn ziel kunnen behouden.  Het Anker wil affiniteit met zijn product hebben.  Dat is iets dat moet blijven.  Dit is ook de boodschap die Charles Leclef wil meegeven aan zijn latere opvolgers... 25 jaar staat de man nu aan het roer van de brouwerij.  25 jaar lang heeft hij met geduld en visie aan dit verhaal geschreven.  Het is een mooi verhaal geworden.  Hier mag hij trots op zijn.  Het Anker geeft smaak aan Mechelen.

 

 

 

 

 

Gelukkige verjaardag mijnheer de Keizer.  Daar drinken we straks een Cuvée 2013 op!


gelukkige verjaardag zoon, schoonzusje, kameraad, klasgenoot van zoon, Keizer Karel en mijnheer Jorissen... en uiteraard mijnheer Leclef.

me dunkt het zijn er heel wat die vandaag verjaren!

Ik heb mezelf al heel lang geleden voorgehouden om niet deel te nemen aan de gesprekken op deze blog. Ik volg ze aandachtig, vindt ze boeiend laar heb als burgemeester meer dan genoeg kanalen om mijn mening te uiten. Ik laat dit aan alle andere Mechelaars. 

toch wil ik een keer een uitzondering maken. Ik wil Charles Leclef hartelijk gelukwensen en danken voor al wat hij doet voor onze stad. Een schitterende ambassadeur voor Mechelen. En nen toffe kadee ! 

 

Wat krijgen we nu ? De angst moet er wel goed in zitten. Dat neemt niet weg dat we het anker het allerbeste wensen.

Charles Leclef en Bart Somers kennen mekaar dan ook al lang - vanop de schoolbanken in het Sint-Romboutscollege...

 

Ik drink nooit thee Bart :-)

Hij nu wel, zelfs als ook Carolus tegenwoordig is. Ook wiens zakken hoognodig leeggehaald moeten worden, schijnt geregeld aan verwarring onderhevig. Moet een zoveelste die hooguit theezakjes heeft, een persoonsverwisseling blijven vrezen?

Oei. Schandelijke fout. Terechte tik.

 

En dat als oud-leerling van hét college!!!  Mijn broer draait zich om....

@ Bart Burger

Trek het je niet aan! Want in alle items op deze Mechelse Blog sluipen fouten die men meestal zelf, na het doorsturen van het bericht, opmerkt. Dan kan men, na het zichzelf voor de kop slaan voor die fout(en) die men over het hoofd zag, er meestal door pc-programmaonkunde niets meer aan veranderen.

Nochtans heeft Roger Kokken mij al eens uitentreure uitgelegd wat ik moet doen bij het vaststellen van een reputatiekelderende bok.

Zoals ik reeds zei: "Niks van aftrekken want het overkomt ons allemaal."

Maaf mji noch ooit, Juf!
'Bart Burger' klinkt goed, doch plattelands. In dɘurrɘpɘ werd 'dɘn Bɘurrɘgɘr' gezegd maar in 't Stad hield men het op 'dɘn Bɘurgɘmiestɘr'.

@Ingeborg:
Bart een oud-leerling?
Hij is al lang voorzitter van hét college,
en er liefst nooit te oud om te leren.

@ SH

'Bart Burger' klinkt goed, doch plattelands. In dɘurrɘpɘ werd 'dɘn Bɘurrɘgɘr' gezegd maar in 't Stad hield men het op 'dɘn Bɘurgɘmiestɘr'.

Dus al wie bij Mac Donalds of Quick een "Ham Burger" binnenwringt is een "plattelander".

Zelf zal ik in die sponsbroodzaken nooit een voet zetten. Ik blijf liever een stadsjongen.

:-))

@Jef Van Ransbeeck: De stadsjongensterm daarvoor is "boer".
Je had je reactie kunnen adresseren aan Bart Vegas Classic (wil heel blits zijn maar zonder spiritualiteit) of Bart Giant (in een stad van hoge geestelijkheid potentieel nefast)...  :-D

'Bart Burger' klinkt goed, doch plattelands. In dɘurrɘpɘ werd 'dɘn Bɘurrɘgɘr' gezegd maar in 't Stad hield men het op 'dɘn Bɘurgɘmiestɘr'.

Tiens, ik heb de benaming "Beurreger" toch al vaak gehoord, ook in de stad. Waren dat dan allemaal toeristen uit de omliggende dorpen? Weinig waarschijnlijk. Ik denk dat beide termen naast elkaar gebruikt worden, maar dat 'beurreger' enkel voor informeel taalgebruik is.

 

Barbaren aller wegen ten onzent geleid

Er zijn inderdaad veel 'toeristen' uit de omliggende dorpen in de stad. Dat is net wat het tot een stad maakt en de rest tot 'den buiten'. Met betrekking tot 'bɘurrɘgɘr' horen allicht ook het minder agrarische Walem (met vroeger een eigen burgemeester) en het gehucht Battel (hoewel steeds met die van Mechelen), tot het platteland. Ongetwijfeld hebben buitensteedse verkavelingen, sociale woonwijken in de stadsrand en grote scholen erbinnen, het inmiddels erg moeilijk gemaakt, te achterhalen wat in de binnenstad de norm was.

Zoals men van Verkavelingsvlaams spreekt, kan men ook van Verkavelingsmechels gewagen en van langsom is iedereen daaraan blootgesteld; het echte 'Bɘurgɘrmεchɘls' raakt verloren. Het is natuurlijk een proces van "bastaardizering" dat in vrijwel alle levende talen versnelde. De Leuvensesteenweg kende sterke Leuvense invloeden en wellicht zonder die 'bɘurrɘgɘr'. Over wat men vroeger aan de Tervuursesteenweg kon horen, ben ik wat onzeker. Maar in mijn kringen van mensen die ik weet sinds generaties opgroeid en woonachtig gebleven te zijn in Mechelen-stad (inclusief de net buiten de vesten gelegen wijken die tot een parochie intra muros of Sint-Jan-Berchmans hoorden), ken ik niemand die 'bɘurrɘgɘr' zei i.p.v. 'bɘurgɘmiestɘr'.

Tegenwoordig is iedereen zich wel bewust geraakt van de plattelandsterm en wordt het nu mogelijk als een soort (pejoratieve) spot benut. Dat kan ik ook, maar goed wetend dat ik dat veertig jaar eerder in geen geval zou gezegd hebben. Het ware nooit bij me opgekomen en men zou me raar aangekeken hebben! Louter informeel en zonder 'plezanterij', valt het ook nu buiten mijn actieve woordenschat. Ook 'wεllɘ' en 'gεllɘ' zijn 'bœrs' voor 'waolɘ' en 'gaolɘ' doch op de oudste senioren na, valt het ook talrijke vanouds in de binnenstad levenden, wel eens uit de mond.

P.S.: Wieland, is het in AN "goed wetend" als hierboven, of "goed wetende" - en waarom? Heb je een link naar een artikel over dit gebruik van het onvoltooid deelwoord?

Mijn taalgevoel zegt dat het allebei kan, maar of dat officieel is...  Na het Atheneum heb ik omzeggens geen studieboek (*) meer opengehad, ik teer al mijn hele leven op mijn humaniorakennis. Enkel krante- of tijdschriftartikels spijkeren mijn kennis af en toe wat bij, maar systematisch bijhouden doe ik dat niet. Vandaar dat ik af en toe zondig tegen de spellingsregels die gewijzigd zijn in de jaren 80 of 90. Een bewuste keuze. De spelling is niet de taal, maar enkel een instrument om de taal schriftelijk door te geven. Zolang iedereen mij begrijpt interesseert het mij niet of het nu pannekoek of pannenkoek moet zijn.

Nee, ik blijf helaas het antwoord schuldig op je concrete vraag.

(*) over grammatica

@Wieland Volkaert: We hebben blijkbaar hetzelfde taalgevoel; overigens vond ik meerdere teksten waarin de schrijver de ene keer een -e toevoegt en in eenzelfde constructie wat later niet. Daarnaast hebben we hetzelfde idee over spelling. Ik tracht wel correct te schrijven, maar na de spellingswijziging van 1996 blijken er me nog twee in 2005 (groene boekje) en 2006 (witte boekje) wat ontgaan te zijn... Met Nederlandstalige boeken bij de hand van voor 1946, van voor 1955 (nog van mijn vader), van voor 1996, van voor 2005, vooral Internetteksten ook in de twee concurrerende spellingen sindsdien... Als je een taal wil kapot maken, behoef je slechts een permanente Commissie Spelling van de Raad voor Taal en Letteren. Dan is op de duur Shakespeare leesbaarder. Hoewel ik geregeld Engelstalige teksten schrijf (of schreef), zijn mijn spellingcheckers ingesteld voor AN; behoorlijk correct Engels schud ik wel uit de losse hand.