(foto's: Jan Smets)

De 68-jarige Heffenaar Willy Verworst heeft één grote passie: film!  Daar wordt hij mee wakker en gaat hij ook mee slapen -  al decennia lang.  En Willy heeft als amateurkineast al veel knappe dingen verwezenlijkt.  Een mooi palmares heeft de man.  Nu heeft hij zijn voorlopige hoogtepunt bereikt.  Zopas legde hij de laatste hand aan een langspeelfilm.  'Lisa', een verhaal dat zich afspeelt in de nadagen van de tweede Wereldoorlog is zijn debuut in dit genre.  Hiermee hoopt hij hoge ogen te gooien.  Zélf is hij voor de eerste keer in z'n lange loopbaan écht tevreden over het resultaat.  Tot hiertoe hoorde hij al veel goeie kritiek. Op 8 februari draait de film in prémière voor al de medewerkers (en da's een flinke groep!).  Op 22 maart komt de film, die wel een Mechels product kan genoemd worden, voor het grote publiek in de zaal.  'Lisa' wordt dan vertoond in Cultureel Centrum 'Het Bolwerk' in Vilvoorde.  Daar start hopelijk een succesvolle carrière voor deze film in het wedstrijdencircuit van de amateurfilm.

Het heeft Willy véél bloed, zweet en tranen gekost - én vooral ook veel duiten.  Omdat het zo'n grote productie was met vele acteurs en figuranten, liepen de kosten aardig op.  Al was het alleen maar voor de cathering van die ganse ploeg tijdens de draaidagen.  Gelukkig staat achter elke sterke man een sterke vrouw, en kon Willy gedurende die hele tijd rekenen op de onvoorwaardelijke steun van zijn vrouw Wiske...

Wat we gemaakt hebben is echt wel topniveau op het gebied van de amateurfilm.  We werkten met proffesioneel materiaal met zo'n vijftigtal deelnemers.  Twaalf opnamedagen zorgden voor deze film van 41 minuten (want het is dus zo dat volgens de voorwaarden in het wedstrijdencircuit men onder de 45 minuten moet blijven).  Alle geld dienden we zélf op te hoesten.  We hadden geen sponsors.  Als je dit niet doet met plezier, dan doe je dit niet.  Want verdienen doe je hier niks aan.  Integendeel.

Het begon voor Willy vele tientallen jaren geleden met een eenvoudig cameraatje.  Ondertussen werkt hij uiteraard met heel ander en gesofisticeerder materiaal.  Willy Verworst was aangesloten bij verschillende filmclubs, zoals ondermeer het Mechels MECINA.  Al jaren geleden heeft hij nu met enkele andere Mechelaars  het productiehuis 'M.A.F.I.A' opgericht.  Dat letterwoord staat voor : 'Mechels amateur filmers in actie'.  Buiten Willy behoren tot de club: Hedwig D'Huyvetter, Johan Leemans en Fred Lamon (broer van oud-schepen Jowan).

We komen zo'n twee à drie keer per maand samen, en praten als vrienden veel over film, filmmateriaal...  Samen hebben we al veel films gemaakt.  Onze club is nu gefusioneerd met de Videoclub Vilvoorde.  Da's al lang een grote club.  We blijven wel onafhankelijk, maar toch geeft deze fusie ons de kans om met andere filmmakers in contact te komen, en samen als officiële filmclub mee te kunnen doen aan wedstrijden.  Het niveau van al deze amateurfilmclubs is er de laatste jaren kwalitatief sterk op vooruitgegaan.  Het is toegankelijker geworden voor meer mensen, en we zien écht wat méér dan louter vakantiefilmjes.  Zelf heb ik de voorbije jaren veel documentaires gemaakt.  Trots ben ik op de documentaire die ik maakte over de overstromingen in de Zennevallei in Heffen, en de vernieuwing van de dijken in het kader van het SIGMA-plan.  Deze film bevindt zich nu in de Erfgoedcel van Mechelen.  Maar ook maakte ik vele kortfilms (zo'n 52 speelfilms!), waarvan ik de scenario's ook schreef...

Pellicule, video, electronica, digitaal...  Willy heeft alles zien evolueren.  Willy Verworst maakt vooral graag films met mensen - verhalen  - liever nog dan documentaires.  Een veel voorkomend thema is de 'dood', maar ook het 'paranormale'.  Zo draaide hij 'Er was eens 1982'.  Met deze film won hij de derde prijs bij een grote filmwedstrijd in Nederland.  En zo kwam het dat de film zelfs op Veronica TV werd vertoond.  Willy vond het wel fijn dat hij dit 'als amateurke' kon meemaken.

In 2012 bracht het toeval hem tot het idee van een langspeelfilm.  Hij leerde toen het koppel Tina Jonckers en Roger Vermeylen kennen (die overigens ook in Heffen wonen).  Zij zijn de drijvende krachten achter 'Neptune Operation' - een vereniging die scènes uit de Tweede Wereldoorlog waarheidsgetrouw naspeeld met vele figuranten.  Zo werd vorig jaar in Hombeek een episode uit die oorlog nagespeeld. Ooit storte daar een Hallifax-vliegtuigje neer, waarbij zeven doden vielen.  Het treffen werd gesponsord door de stad Mechelen, en er werd toen eveneens een monumentje geplaatst ter ere van de slachtoffers.  Heel dit gebeuren met soldaten, veldhospitalen, het vervoeren van gewonden..., werd gefilmd door de mannen van M.A.F.I.A.   Met drie tot vier camera's bracht men alles vakkundig in beeld. 

Willy en zijn vrienden leerden deze mensen beter kennen, en werden uitgenodigd op een nog groter treffen van de groep in Lichtaart.

Ik stond met verstomming geslagen hoe deze mensen zo echt en nauwkeurig met hun hobby bezig waren.  Daar is wat met te doen, dacht ik.  Ook daar heb ik een film van gemaakt, waar men overigens heel tevreden over was.   Men zei me toen dat ik eens naar Rutten (zo'n 4 km van Tongeren) zou moeten komen.  Elk jaar wordt daar in augustus een veldslag gereconstrueerd.  Nét levensecht.  Waarom in Rutten?  Ja, het is niet zo heel ver van Luik en Bastogne.  Je weet dat daar de laatste schermutselingen van de oorlog werden gevoerd in het Ardennenoffensief.  Ieder jaar wordt in Rutten zo'n twee tot drie dagen 'gespeeld' rond de vierkantshoeve van een verzetsman, met plunderende soldaten die ontredderd rondzwierven in de streek na het offensief.  Mooi om te filmen in deze streek met prachtige landschappen, holle wegen, enzoverder.  Vorig jaar in augustus hebben we dan ook alles gefilmd.  Honderden figuranten zijn daarbij betrokken.  Het werd een knappe reportage.  Toch kan het niet anders dat inzo'n reportage heel wat storende elementen zitten, zoals toeschouwers, hedendaagse attributen als aluminium ladders, enz...  Toen kwam ik op het idee om een speelfilm te maken in dit decor, met deze 'acteurs'.

Zo gezegd, zo gedaan.  Het begon met een bierkaartje waarop Willy de eerste verhaallijnen neerschreef.  Het groeide uit tot een dik draaiboek.  Bij het schrijven van het fictieve verhaal tegen de achtergrond van de historische gebeurtenissen, waakte een geschiedkundige over de correctheid...

Alle acteurs waren vrijwilligers.  Het werd voor Willy een unieke kans om met uniek materiaal te werken.  Willy Verworst schreef een liefdesverhaal over Lisa, de dochter van de verzetsman van de vierkantshoeve.  Rond de hoeve zwerven plunderende Duitse soldaten.  Het verzet is agressief.  De haat tegenover de Duitsers is groot.  Haat is de drijfveer in de film. Lisa die verloofd is op Korneel, komt echter in aanraking met een Duitse gewonde soldaat...  Ze wordt verliefd op hem... Dat kan niet anders dan leiden tot jaloezie bij Corneel, en tot een kritieke plot...

De acteurs van de film waren het niet gewend om voor een camera te staan.  Voor hen was alles nieuw.  Alleen Leen Mertens die Lisa speelt, is actief binnen het amateurtoneel.  Ook haar vriend Tom Cox die de rol van de gewonde Duitser Heinz speelt, had wat meer ervaring.  De onverwachte zwangerschap van Leen zorgde nog even voor wat kopzorgen voor Willy.  Maar gelukkig kon dit goed worden 'verstopt'.  In de laatste draaidagen was ze vijf maanden zwanger...

De nu afgewerkte film wordt eerst in eigen club vertoond, en dan gaat hij meedingen in een wedstrijd in Vilvoorde, op 22 maart.  Vier juryleden van buiten het clubcircuit zullen de film beoordelen.  Als hij 75% weet te behalen, mag de film de club vertegenwoordigen in de provincie Brabant.  En dan kan de bal aan het rollen gaan, op nationaal niveau, op Beneluxniveau...  En wie weet op wereldniveau bij UNICA, de topwedstrijd voor amateurkineasten.

Ik ben tevreden over het resultaat, maar nu is het afwachten.  Toch heb ik er een goed oog in.  Het blijft echter spannend.  Ik hoop dat ik de film later toch eens op Mechelse bodem kan vertonen.  Het is immers een door en door Mechelse productie.  Het is mooi.  Als ik dit alles vroeger had meegemaakt toen ik jong was, had ik waarschijnlijk verder gegaan in film.  Maar het is nu zo.  Ik heb altijd gewerkt als electronica-technieker.  Filmen is een hobby gebleven...  Maar ik ben best trots op 'Lisa'.  Alles heb ik zelf gedaan: het schrijven van scenario en dialogen...  Tussen begin en afwerking van de film ligt een anderhalf jaar.  De film die grotendeels ook Duitstalig gesproken is, werd met hulp van Tina ondertiteld.  Ik sta er van versteld dat alles zo goed gelukt is.  Het zou eerlijk gezegd wel een ontgoocheling voor mij zijn moest het nu nog verkeerd lopen....

PS: foto's komen niet uit de film, maar zijn geschoten bij het maken van de documentaire in Rutten.