(foto's: Jan Smets)
Natuurlijk werd een hype gecreëerd. Héél zorgvuldig de spanning opdrijvend werden met mondjesmaat tipjes van de sluier opgelicht, en liet de fles zich langzaam 'ontbloten'. Zo'n hype schept uiteraard grote verwachtingen, en de 'pudding' kan snel inzakken als het langverwachte niet voldoet aan de wensdroom. Gelukkig legt het Anker zoals steeds de lat (héél) hoog. Met minder als 'het beste' is de brouwerij van de familie Leclef niet tevreden. Hier wil men scoren en hier wil men steeds een topproduct afleveren. Al jaren kapen ze voor de onvolprezen Ankerbieren prijzen weg op wereldniveau. Nu wil Het Anker ook met de gloednieuwe whisky Gouden Carolus Single Malt hoge ogen gooien. Vrijdag kreeg de pers de kans om de lancering bij te wonen, en gisteren werd tijdens een druk bijgewoonde nocturne aan de Guido Gezellelaan (zo'n tweeduizend koppen werden geteld!) de boreling voorgesteld aan het grote publiek. En Mechelen zag (én proefde!) dat het goed was. Dit is méér dan een hype. Dat zeggen zélfs 'de' Schotten. En die kunnen het weten. Schots of scheef? Nee: vooral Mechels en een nieuw Maneblussersproduct om trots op te zijn!
Bekend en minder bekend Mechelen was voor de babyborrel komen opdagen. Ook ik - die me niet bepaald whiskykenner mag noemen. Het was dan ook een spannend moment om het glas aan de lippen te zetten. Een mooi glas trouwens: knap vormgegeven - geïnspireerd op de stookketel - bol, en naar boven smaller om de aroma's vast te houden. En dat aroma is heerlijk: je snuift een boeketje van uitgelezen en verrassende geuren op. Of ik het allemaal kon definiëren? Nee - dat niet. Maar het aroma wordt als fruitig omschreven, met vanille en crème brûlée. De smaak is vol en evenwichtig met toetsen van hout en vanille.
Zaakvoerder Charles Leclef is een gelukkig en trots man. Zijn droom is gerealiseerd. Het zal hier niet bij blijven. Charles is vastbesloten op met deze whisky aan de top te staan. Vader Charles Leclef sr. staat tussen het publiek. Hij vertelt me dat zijn zoon dit plan al lang koesterde. Slechts een paar mensen wisten hiervan. Toen hij het distillaat zo'n drie jaar geleden voorstelde aan z'n vader, was deze dan ook verrast. Blij verrast. De vijfde generatie van het familiebedrijf zet een nieuwe traditie op poten. De whisky wortelt wel in het familieverhaal Van Breedam-Leclef.
In 1872 kwamen Louis Van Breedam en zijn zus Anna van Blaasveld naar Mechelen afgezakt om de eeuwenoude brouwerij van het Groot-Begijnhof over te nemen. De Van Breedams woonden op de Molenberg in Blaasveld, en hier werd graan gemaald om jenever mee te stoken. Het Mechels succesverhaal is bekend. De Gouden Carolus en aanverwante bieren werden een wereldwijd succes. Charles Leclef kreeg de kans om vijf jaar geleden de oude hoeve uit 1637 van zijn oom Michel over te kopen. Hij renoveerde de hoeve, en nu wordt ginds geen jenever meer gestookt, alswel whisky gedistilleerd volgens de regels van de kunst. (Binnen afzienbare tijd zal het mogelijk zijn om de stokerij in Blaasveld, begeleid, te bezoeken...)
In de Molenberg wordt uniek voor ons land met 'pot stills' gewerkt. Dit zijn met de hand geslagen koperen ketels die een langzaam en dubbel stookproces garanderen. Het levert een zuiver en verfijnd distillaat op, dat nadien kan rijpen in houten vaten. Drie jaar heeft de Gouden Carolus Single Malt nu gerijpt, en dit proces levert een evenwichtig en puur product op.
De Schotse ingenieur Harry Cockburn, die je zijn 78 jaar niet zou aangeven, is naar Mechelen afgezakt. Hij werkte me de brouwerij samen om deze whisky te realiseren. Hij vertelt dat hij gelooft in deze familiezaak die kwaliteit hoog in het vaandel voert. Het oordeel van de grootste whiskykenners is unaniem. Nu al wordt hij de beste van ons land genoemd. Dat stelt ook Dokter James Swan die een wereldwijd gekende whiskyexpert-consulent is. Hij stond mee aan de wieg van de Gouden Carolus Single Malt en hij volgt de smaakevolutie van kortbij. Het is géén kopie van een Schotse whisky geworden, maar een authentiek product, gemaakt met de mout van de Gouden Carolus Triple. Hij verzekert het publiek dat we nog van deze whisky gaan horen! Hij weet nu al dat deze single Malt prijzen gaat winnen, en dat de Schotten dit product zéker moeten proeven!
(rechts: Dokter James Swan)
De velen die gisteren op de nocturne waren, konden zich vooral inschrijven voor een degustatietripje doorheen de brouwerij, waar het proces van het whiskymaken uit de doeken werd gedaan. Hiervoor was een mooi verzorgd parcours uitgebouwd door het oude bedrijfsgebouw, tot op het dak toe, waar je een schitterend uitzicht hebt over de stad. Op vijf plaatsen werd een heerlijk hapje aangeboden op basis van de whisky. Het dessert - een chocolademousse met een bijhorend pipetje met whiskydistillaat, viel héél erg in de smaak!
In een amusante en 'gespeelde' clash tussen Eddy Bevers - burgemeester van Willebroek en Bart Somers werd geduelleerd over het feit of deze whisky nu Mechels of Blaasvelds is. Tot Charles Leclef diplomatisch beide burgervaders tot de orde riep, en stelde dat de whisky 'van het Anker' is en van ons allemaal!
(rechts: Charles Leclef met burgemeesters Bevers en Somers)
De whisky die tot hiertoe enkel bij voorbestelling te verkrijgen was, zal vanaf 30 november in het Anker of in de speciaalzaak te verkrijgen zijn. De fles (50 centiliter) is te koop voor 37 euro, en wordt beslist een gegeerd eindejaarsgeschenk.
De cirkel is rond voor de familie Leclef-Van Breedam. Traditie en vernieuwing gaan hand in hand. Van de Molenberg tot Het Anker: wat deze brouwersfamilie aanraakt, wordt goud. Deze familie mag trots zijn op haar gouden producten, zakentalent en creativiteit. Mechelen mag trots zijn om dit 'monument' binnen zijn stadsgrenzen te hebben!
(zaakvoerder Charles Leclef en zijn ouders Charles Leclef sr. - Van Breedam)
Mijn fles was al besteld en hoop die dra te kunnen halen... Kon er gisteren helaas niet bij zijn, maar ik heb het volle vertrouwen in dit Mechelse Goud ;-)
En waar kan men die mooie glaasjes vinden ?
Op deze blog zie ik dat, tengevolge het al dan niet terecht claimen van: "Of het nu Mechelse of Blaasveldse whisky zou moeten zijn?", een serieuze accaparatie van het product ontstaan.
Het succes heeft vele vaders
ALLEZ HOP drinkebroers aller steden en gemeenten, 'ten strijde'!!!
Hij die de meest gefundeerde argumenten voor het nomineren van zijn geboortestek als vader- of moederstreek van dit edele bierrestant kan naar voren brengen, ontvangt van den Anker een kist van twaalf flessen. Voor minder kunnen die het nu toch niet doen na het prachtverslag van Jan betreffende dit levenswater!
;-))
En is dit nu Belgian of Flemish whisky? The Mechlinian Single Malt (moet erbij staan of 't is een hond ook gekend als the Malinois) of The Blaasveld? Maar aan 37 euro voor 50 cl is hij in elk geval zeer duur, zeker voor een product dat zijn naam nog moet maken en nog geen noemenswaardige rijping onderging: Drie jaar is gewoon het absolute minimum voor een Schotse whisky. Bij langere lagering vervliegt nog zeer veel, zodat het alcoholgehalte met ongeveer 1 percent per jaar daalt. Daarom hoort hij typisch bij 68 volumepercent alcohol gelagerd te worden, om na jaren nog voldoende alcohol te bevatten: de rest gaat naar de engelen ("angels' share"); een vat jonge whisky dient men daarentegen met veel water aan te lengen zodat de prijs per consumptieklare liter flink lager kan. Vooral de laatste decennia bieden meer distilleerderijen ook wel flesjes "straight from the cask", om zelf naar believen te verwateren - zoveel je wil, maar niet te fris en absoluut geen brokken: nefast voor de smaakrijkdom! Een zogenaamd whiskyglas, met rechte tot iets schuin opengaande wand, dient voor (cheap pure grain) whiskey-coke on the rocks en is nefast voor het aroma want genietbare whisky wordt niet in één teug binnengekieperd; best een cognacglas maar niet zo een visbokaal, of nu zo eentje van Het Anker, of voor mijn siptempo, een calvadosglaasje mét dekseltje. Voor puur genot.
Dan hou ik het toch bij een 16 year old Lagavulin, met 43% nog steeds drie percent boven het legaal minimum voor Schotse, met ook wat vanille maar vooral zijn uitgesproken karakter met ferme turf - wat te velde onzer contreien wel moet ontbreken. Deze peaty en pittige whisky kende ik eigenlijk al van toen die nog op 12 jaar uitgebracht werd, ruim voor hij hier gepresenteerd raakte samen met enige andere Schotse single malts met heel aparte eigenschappen. De 16-jarige is voor 70 cl ondertussen van rond de 850 frankskes al wel naar "slechts" om en bij de 60 euro gegaan, zowat het dubbele van in 'den Delhaize' toen de euro er kwam, maar dat is zelfs nu en ondanks zijn toch al behoorlijk respectabele lagertijd nauwelijks 20% meer per liter dan de nieuwlichter. Gezien de huidige prijszetting, gaat die laatste over 13 jaar vreselijk boven mijn budget uitgevlogen zijn, ook al geniet ik slechts sporadisch van een kleintje: Chauvinisme heeft dan zodanige grenzen, dat ik toch maar over onze grenzen kijk.
Voor een speciale gelegenheid kon ik wel eens een goeie 100 en zelfs 125 euro aan een fles whisky geven, als cadeau in de fijne wetenschap dat ik er geregeld eens eentje mee van dronk. Die waren dan wel wat ouder dan drie jaar en hadden hun sporen al verdiend. Eens afwachten wat men tegen 2027 over die van Het Anker zal zeggen en schrijven, als men daarvan nu voldoende op hout bewaart om een deel (ook tot na bijvoorbeeld een 8- en een 12-jarige) lang genoeg buiten consumptiebereik te kunnen houden.
Voor die glazen moet je in de shop van het Anker zijn Els.
SomeHuman lijkt me een kenner. ;-) Wie proefde de whisky al? En hoe is het oordeel van de andere kenners én leken?
@Jans: als ge nu eens SomeHuman bij u thuis op de koffie of beter op de whisky inviteert dan heb je ineens het oordeel van een kenner!
37 euro voor 50 cl ruikt m.i. behalve naar whisky ook lichtjes naar geldklopperij...
@Roger Kokken: Dat klopt (sic), maar het zal wel een kwestie van noodzakelijk beperken van de vraag zijn, want wil men enige faam krijgen, moet men het grootste deel van de drie jaar geleden gedistilleerde whisky nog behouden om pas veel later in de handel te brengen. Dat zou ofwel een heel serieuze investering op lange termijn gevergd hebben, niet alleen aan extra productiecapaciteit maar zeker ook aan vaten en hun stockageruimte als men later ook de oudere whisky in verhouding wil gaan slijten - en dat ook voor de productie van 2 jaar geleden, van vorig jaar, van heden, enzovoort; ofwel moest men aan de vraag voldoen tot het quotum bereikt is en dan keihard 'nee' zeggen (genre de triple van Westvleteren); ofwel kon men de vraag kunstmatig binnen de perken houden - wat dan inderdaad wel abnormaal veel geld uit de zakken van de liefhebbers pingelt zodat men het vooral van chauvinistische snobs gaat moeten hebben.
Met het eerste scenario had men ook nog minstens vijf jaar, of eigenlijk zeven gezien de trend naar steeds oudere gerenommeerde whisky's, alles heel stilletjes kunnen houden en dus nooit een jonge whisky leveren, wat wel helemaal een zware investering op meer dan middellange termijn zou geweest zijn, met heel de tijd nog zeer onzekere vooruitzichten bij gebrek aan vroege kritieken en door een onbestaande vergelijkingsbasis voor de kansen van dit product als dat van onze bodem komt. Als dat dan zou tegenvallen zou het meteen een groot financieel fiasco zijn... nu kan men er desnoods op kortere termijn een punt achter zetten en er gewoon een lichte kater aan overhouden. Dat garandeert misschien beter dat wij nog lang een vertrouwde triple zullen kunnen drinken, ook niet te versmaden. ;-)
Als de huidige Gouden Carolus Single Malt flink afzet, ik bedoel: verkoopt, zal de productie de komende jaren geleidelijk opgeschroefd worden en de lagercapaciteit opgevoerd. Met een bedrijfseconomisch verantwoord beperkt risico houdt men zo toch de mogelijkheid om op termijn een volwaardige kwaliteitsdistilleerderij over te houden, wijl dan over afzienbare tijd de jonge whisky van de markt zal verdwijnen - je zal vergeefs een Lagavulin van luttele drie jaar zoeken. Ik wil inmiddels dus de snobs van harte aanmoedigen, hun vrienden appreciëren trouwens een allicht zeer behoorlijk product des te meer naarmate het overprijsd is, men kan ermee uitpakken! Toch valt te vrezen dat het uitbrengen van een zo jonge whisky, meteen de naam van de distilleerderij en/of de whisky diskwalificeert om ooit tot de betere categorie gerekend te gaan worden; zulks riskeert dan op termijn nog wel een rebranding campaign nodig te maken. Gaat men in het licht daarvan zoals men nu stelt, blijven investeren in een reputatie voor een benaming die dreigt weg te moeten vallen? Zou men de huidige naam dan niet slechts benutten om met de tussentijdse inkomsten de gemaakte en nog te maken kosten te compenseren en af te schrijven?
Dit gezegd zijnde, ook een goede 'gewone' whisky van drie jaar is me niet te min, en men mag niet vergeten dat deze Gouden Carolus een single malt, dus 100% moutwhisky blijft - een 'blended' bevat er normaal slechts 20% tot 40% zoals de toch ook alom gewaardeerde en niet goedkope maar wel 12-jarige Chivas Regal met tegenwoordig amper 40% mout. Net zoals ik wel eens een dure koffie smaak, maar die liefst afwissel met meer dan genietbare groene pakken Everyday mokka van de Colruyt. Slechts op die manier behoudt de gelegenheidsdrank ten volle zijn vermogen tot exquise waardering.
Voor wie Engels leest: de verre van belangeloze CEO van Pernot-Ricard schreef een interessant werkje, maar mijn Glenlivet blijft toch deze uit mijn eerst bezochte distilleerderij, toen nog zoals het betreffende crown estate 'Glenlivet' geheten (precies zoals die welke nog steeds en nu met pretentie van 'de' Glenlivet die naam commercialiseert). De 'mijne' droeg toen slechts ergens kleintjes tussen haakjes de naam van het nabije dorpje '(Tomintoul)' i.p.v. daarna 'Tomintoul' en amper kleiner eronder 'Glenlivet' en nu 'Tomintoul' met kleintjes 'Speyside Glenlivet'. Toen nog verraste me aldaar in de mouterij de sterke geur die me meteen het Beethovenstraatje van mijn jeugd voor de geest bracht. Het bewijst dat ook een niet geturfde single malt een mooie toekomst kan hebben, zelfs na rebranding zij het nadat al faam gemaakt was en dus om andere redenen: eerst Seagrams en nu Pernot Ricard zijn groter dan Whyte & Mackay en nu Angus Dundee Distillers. Het is voor een distilleerder niet makkelijker dan voor een brouwer om onafhankelijk te blijven. En euh, de master distiller van de Tomintoul heeft geen louter Schotse roots: hij heet Robert Fleming. Dat belooft.
Some, kunt ge mij ook eens vertellen hoeveel dat ge er moogt van drinken zonder het risico te lopen dat ge uw rijbewijs kwijt speelt. Want tegenwoordig hebben ze het weer druk. Ze zitten achter het krapuul zegt Somers maar hij vergeet er bij te vertellen dat ze er en passant de ander bijpakken. En vermits wij genen advocaat pro deo kunnen krijgen weet ge het wel zeker.
@G.L.: Hoeveel? Als je 't vraagt, waarschijnlijk minder.
Zolang je met deskundigheid achteraf de maan nog blussen kan, mag je de zon in je glas carolus zien schijnen... ;-) Maar doe het met mate, en strompel te voet naar huis.
waarom is dat veel? voor een kruikje Locke's 8 jaar betaal je - in verhouding - evenveel, zoniet meer. Ik ga niet alle prijzen en merken opnoemen, maar als ik dat vergelijk met die dat ik ken - en dat zijn er best wat, zowel Ierse als Schotse - , is het niet overdreven. Nu heb ik deze van Het Anker nog niet geproefd, dus daar kan ik verder niks over zeggen, maar dat zal niet lang meer duren, mijn fles staat daar nog op me te wachten.
@ Kathinka: Tussen 3 en 8 jaar ligt heel veel verschil in kosten aan de distilleerderij; je voorbeeld mangelt. Hoeveel slechts 3 jaar in Schotland of Ierland gelagerde single malts in de Belgische kleinhandel ken je dan wel? Noem er me zo eens wat, want als ik me niet vergis is er bij Asda een jonge Glen Moray aan 20 pond voor 70 cl en misschien bij Sainsbury's een Ierse, maar ik ben geen kanaalzwemmer. Er bestaat bijvoorbeeld ook wel een Canadese maar ik raak niet aroend there. Nu zijn er dus twee Belgische nota bene in België te koop, bij mijn weten. De Waalse is nog duurder, maar dat maakt de Vlaamse niet noodzakelijk redelijk geprijsd en dat geldt ook voor 48 euro voor 70 cl. van de Friese bierbrouwer die Het Anker voorafging of voor de enige Welshe (Penderyn) van slechts een paar euro's minder.
Een Bushmills Irish single malt van 10 jaar of uit Schotlands befaamde Speyside een GlenGrant single malt van 10 jaar kosten hooguit € 25,25 in de Colruyt of in prijs per liter de helft van de piepjonge Gouden Carolus. Natuurlijk bestaan er ook duurdere maar ook deze voordelige zijn echt veel te goed om zomaar te zuipen en het decor zal me slechts interesseren wanneer ie in een glaasje zit. Er is een Talisker van 35 jaartjes in de aanbieding voor luttele 561,65 euro per fles van 70 cl; haast je want op is op!
@ Mijnheer Jan Smets
Als je natuurlijk een chaufeur hebt om u naar huis te voeren of als je de flikken met een kluitje in het riet kunt sturen is er natuurlijk geen probleem. Maar voor Jan Modaal ligt dat natuurlijk enigzins anders. Capito ?
;-)
SomeHuman, je kan de inkoopprijzen van de Colruyt , die en masse producten van een grote stokerij/distlileerderij als Bushmills in kan kopen - niet vergelijken met een kleine brouwerij/stokerij/distilleerderij als Het Anker. Dat mag je ook niet uit het oog verliezen als je aan prijsvergelijking doet!
Als je persé prijzen wilt weten, ga dan eens een goeie winkel binnen, waar ze niet alleen de grote merken tegen voordelige prijzen kunnen kopen wegens grote inkoopmogelijkheden, maar ga dan ook eens naar Windels, of die in het tolhuisje aan de hoogbrug, naar de Boucheriestraat of naar Tasttoe in Kampenhout. Zoek naar KLEINE distileerderijen/stokerijen en vergelijk dan nog eens.
Ondertussen heb ik de gelegenheid gehad deze Gouden Carolus whisky te proeven, en wat mij betreft is em stukken beter dan een "gewone" single malt. Als ik mag kiezen tussen bijvoorbeeld de door u aangehaalde Bushmills, of het nu de 10 of 16-jarige is, dan weet ik het wel. Bushmills is aan mij niet besteed, véél liever de Carolus. En dat heeft niks met "chaufinisme" te maken maar alles met smaak. Maar over smaken en kleuren .... je weet wel ;-) Maar smaak bepaalt wel mee de prijs.
@Kathinka:
Het interesseert me niet hoe klein een distilleerder is, dat draagt namelijk niet bij tot betere kwaliteit - ook niet omgekeerd. Misschien moeten Friezen, Walen en Mechelaars dan maar leren van Schotse kleintjes en hun product slijten aan een Benelux blender, eventueel tot vatted malt [de huidige term voor een pure malt] of tot klassieke blended - want de prijs interesseert mij toch wel. Chivas Royal Salute 21 Year Old (dat is de goedkoopste doch de originele Royal Salute) viel me vorig jaar eigenlijk wat tegen - helemaal niet slecht, verre van, maar ik proefde al goedkopere en toch voor mij even genietbare blendeds hoewel die enige jaren jonger waren - wat volgens mij betekent dat ik zowat de helft voor de naam betaald heb; ook dat verschijnsel bestaat; geen erg, dat mocht eens voor een cadeau in mooie Emerald fles aan een blendedliefhebber - hij had wel eenzelfde impressie als ik.
Als je niet van Bushmills houdt, hou je wel van andere driemaal gedistilleerde Irish? Of hou je meer van een zoals ook Gouden Carolus Single Malt tweemaal gedistilleerde Scottish? En dan een ongeturfde misschien? Wedden dat ik er eentje weet te vinden beneden een prijs van 70 euro per liter? De coloribus et de gustibus... wordt wél gepalaverd, maar een minderwaardige single malt vond ik nog niet in de handel en buiten de lagertijd is er m.i. in het algemeen minder verband tussen prijs en kwaliteit dan men nogal eens voorhoudt. De prijs kan misschien wel iets te maken hebben met de mate van uitzonderlijkheid van persoonlijke smaak en met het sturen van algemene smaak, en dat laatste is slechts één aspect van een sterke invloed: marketing.
Maar ja, als net die eerder vermelde Talisker van 35 jaar uitgerekend jouw smaak is (en dan heb je er wellicht geen slechte), dan moet je bankrekening wel even hoogstaand zijn. Van een Oban van 40 jaar genoot ik ook wel meer dan van de courantste single malts, maar op de herinnering aan dat éne glaasje teer ik nu al wel een jaar of vijftien. Dus als je die Talisker probeert en een tweede opinie wenst, altijd bereid.
SomeHuman, ik had het niet over groot/klein in verhouding tot kwaliteit, maar in verhouding tot PRIJS. Een kleine productiefirma kan nooit goederen/diensten aanbieden tegen net zo'n lage prijs als een grote productiefirma dat kan. Ik neem aan dat uw Bushmills wel een iets grotere omzet in HL heeft als dat van Het Anker, wat dus de prijs aanzienlijk kan drukken.
En waarom iets wat goed is versnijden? Dat is hetzelfde als cola verpesten met (sorry voor m'n taal) Bacardi ....
@Kathinka: Je moet toch eens leren 'begrijpend lezen'. Ik schreef dat het me geen snars kan schelen of een distilleerder veel of weinig produceert en waarom het me niets uitmaakt. Ik betaal geen euro teveel want ik heb meer dan ruime keuze. Of een kleine een concurrentiële kwaliteit/prijsverhouding haalt is zijn probleem, en jij geeft steeds aan dat hij daar een echt probleem mee moet hebben tenzij er genoeg volk zou zijn dat met genoegen een buitensporig bedrag afdokt. Maar in Schotland slagen kleine producenten erin een rendabel bedrijf te houden door hun productie aan een grote bottelaar te verlappen, die er dan nog in slaagt zijn product aan een redelijke prijs op de markt te brengen. Een vatted malt van 8 jaar bevat uitsluitend single malts van 8 jaar of ouder. Zijn de liefhebbers daarvan dan allemaal gekke bacardi-cola mengers? Maar ja, voor een vatted malt van drie jaar is misschien wat minder belangstelling. Dan zit er niets anders op dan een hype voor een jonge single malt op te zetten. Mij niet gezien. Ik wil die Gouden Carolus Single Malt gerust eens proeven, hij zal wel niet slecht zijn, maar ik hoef 'm zelfs niet te ruiken om nu al te weten dat er aan die prijs betere single malts bestaan en ook minstens zo aangename aan een schappelijker prijs. Tenzij Het Anker een whiskygeheim ontdekte waarvan de honderden ervaren distilleerders nooit een flauw benul kregen.
Ik vind hem - zeker voor een driejarige - lekker. Punt.
@Kathinka:
"Het interesseert me niet hoe klein een distilleerder is, dat draagt namelijk niet bij tot betere kwaliteit - ook niet omgekeerd" betekent dat er geen correlatie is tussen productiecapaciteit en kwaliteit. Dat er geen vaste correlatie is tussen prijs en kwaliteit maar dat ik juist vind dat die er wel hoort te zijn, blijkt uit mijn meteen erop volgende suggestie (in de voorlopige onderstelling dat je premisse van duidelijke correlatie tusen productiecapaciteit en kostprijs zou kloppen) tot samenwerking van kleine producenten "want de prijs interesseert mij toch wel". Je hoefde dus niet te rieken, maar gewoon te lezen. Het is dus niet mijn zaak hoe men tot een kwaliteitsniveau komt, maar wel dat dit in overeenstemming is met de ervoor door mij te betalen prijs.
Ook toonde ik op 28/11/2013 om 23.31 uur aan dat je premisse al gedeeltelijk rammelt want dat een beperkte 'single malt'-productiecapaciteit ook wel rendabel kan samengaan met een verkoopprijs die deze van grotere producenten benadert, zelfs van aan de onderzijde; maar ook dat een beperkte vraag naar jonge single malts wel een reëel probleem zou kunnen zijn, inzake voor een beginnende producent. Nogmaals: niet mijn probleem want er blijven ruim genoeg distilleerderijen om me met duizend-en-een zeer aangename smaken veel zatter te krijgen dan ik wil raken. Ik ben dan geen subsidiekraan.
Jij bent degene die geen cola wou "verpesten met (sorry voor m'n taal) Bacardi". Dan hoef je nu door "geturfd, gerookt, 'plain', graan, ...... allemaal kwestie van smaak" niet te insinueren dat 'kwaliteit' flauwekul is want ook een bacardi-cola kan iemand net zo uitstekend smaken als de door jou dan genoemde whiskies. Een glas gewoon fris water mij ook, soms - en ik zal het dan omschrijven als subliem evenwichtig.
Maar de momenten dat ik voor een glas water even veel wil betalen als voor een Lagavulin blijven al bij al toch uiterst zeldzaam. Wie 'plain' water aan die prijs op de open markt brengt, hoe lekker dat op een bepaald moment iemand ook moge smaken die er die prijs daadwerkelijk voor betaalde, verdenk ik er formidabel sterk van dat ie het product serieus gehyped heeft wijl ik vermoed dat iemand daar niet ongevoelig voor was.
Ook ik hou van afwisseling, zoals de meeste liefhebbers van single malts. Maar juist door de beschikbare brede waaier valt er altijd wel een betaalbare naar mijn smaakmoment te vinden, met de verwachting dat tegenover een hogere prijs een extra appreciatie mag volgen die ik op dat moment niet voordelig kan bereiken. Zulke verwachting heeft dan best een reden. Het feit dat men de hoge prijs durft te vragen, is voor mij geen voldoende reden.
ik vind het een lekkere whisky voor een eerlijke prijs
P.S. @Kathinka:
Je vergeleek de Gouden Carolus Single Malt met een Caol Ila [ILA, niet ISLE], dan toch nog wel met de 'unpeated', neem ik aan: De 8-jaar oude is ook beschreven als vanille en fruitig met een houttoets doch nogal zoet - als je die (nog) hebt, moet je beide toch eens naast mekaar proeven! Het was oorspronkelijk een Islay (de eigennaam [Gaelic 'Ila'] van het eiland [Engels 'isle'] en een gangbare streekclassificatie van Schotse single malts) doch ook wel als Highland bestempeld vermits de lagering op het vasteland gebeurt. Ik denk dat hij slechts enkele jaren in de handel gekomen is en laatst op flessen getrokken in 2008; van de botteling 2007 tot 43% alcohol verdund werd slechts 90 hectoliter wereldwijd op de markt gebracht (de distilleerderij haalt in totaal zowat 64.000 hl - meer dan die door jou zo vermaledijde Ier). Een fles van 70 cl is hier of daar nog wel te koop onder de 41 euro, ondanks de merkelijk langere en dus veel kostelijker lagering toch een kwart goedkoper per liter, al kan je er elders merkelijk meer voor moeten neerleggen. Ik vraag me wel af bij wat voor alcoholpercentage hij in de vaten was gegaan, want na 8 jaar haalde die straight from the cask nog bijna 65%, een percentage waar vele anderen mee beginnen en per jaar rekenen op 1 tot zelfs 2 percent vermindering door alcoholvlucht. Hij zal van langsom wel moeilijker te vinden raken want een wandelend blended Janneke schijnt sindsdien alle vrijgegeven 8-jarige ongeturfde op te slokken. What a shame!
Langer gelagerde single malts, ook de 'Unpeated Style', van Caol Ila bleven gelukkig normaal verkrijgbaar; zelf ken ik slechts de bij het drogen van de mout turfgestookte van 12 jaar en die is ondanks ietsje zoetigs zeker niet te versmaden: vrijwel net als de Lagavulin aged 16 years duidelijk complexer dan de pur sang turf Laphroáig 10 years old - maar daarvan proefde ik nog steeds geen (jongere maar naar kleinere vaten overgebrachte) 'Quarter Cask' of 'Triple Wood'. De 18 en 25 jaar oude Caol Ila zijn naar verluidt slechts licht geturfd. Zowat 90% van de geturfde gaat echter in de Chivas en consoorten, inclusief een rijpe in de Walker Green Label.
Allez, genoeg namedropping voor een heel jaar... Klein voorstel : ga jullie discussie eens ergens in 't echt voeren, in een gezellig etablissement met een glas whisk(e)y naar eigen smaak, dan blijven er op dit forum nog een aantal bitjes en bytes over voor andere bijdrages. Slàinte !
@Somehuman : nog geen quarter cask Laphroaig geproefd ? Nu val je door de mand :-)
En nu ga ik verder genieten van mijn Old Pulteney 21y. Of mijn Port Ellen uit 1979.
@kathedraalspook: of geniet maar verder je Jim Murray Year '12. ;-) In de omgeving van Wick bezocht ik niet de Old Pulteney distilleerderij maar wel tweemaal the Ol' Castle en zag er het verschil dat de Noordzee in 21 jaar op rotsen kan aanrichten. Een warmer oord was die eerste keer Caithness Glass en als men er al whiskyglazen fabriceerde, heb ik daar nauwelijks op gelet. Dat was nog een tweetal jaren voordat een hele resem single malt distilleerderijen waaronder Port Ellen sloot. Jammer dat je geen Port Charlotte hebt, daarmee had je me wel uit mijn tent kunnen lokken. ;-)))
You called my bluff ? Close, but only half a cigar :-))
Los van Jim Murray is de 21y toch een serieuze klets aangenamer dan de 17 van op de foto...jammer genoeg heb ik die fles aan onze pa cadeau gedaan.
Trouwens, Human, mijn fleece-vest met het laphroaig-logo erop is gestolen uit de kathedraal. Was jij dat ? :-)
Qu'importe le flacon quand on en a l'ivresse.... :-)
Reeds de Grimms haalden de geest uit een fles maar wie, o wie joeg het spook uit zijn fleece???