We kregen wat fotokes binnen van WO II. Met dank aan Patrick Siroux die ze van zijn schoonvader heeft. Ik zal ze in stukjes publiceren. Klik op de foto voor een grotere versie.
(Tichelrij-1944)
(1 mei 1944, Kattenberg-Olivetenvest)
(Achterkant huizen Dobbelhuizen)
(1 mei 1944, Leuvensesteenweg 134)
(1944, Colomastraat)
Boeiende fotoreeks! Al kan ik de eerste moeilijk situeren... Is het de Tichelrij, of vanop de Tichelrij naar de overkant (Dijle) gefotografeerd? Welk is het grote huis op de achtergrond? Tièns - ik ben even gedesoriënteerd.
Ik neem aan dat het grote gebouw achterop de eerste foto Scheppers is, Jan.
wauw en dat vergroten lukt fantastisch goed, ik moet wel twee keer klikken, maar dan zijn ze nog altijd heel kwalieitsvol!
ik hoor ons moeder nog vertellen van de bombadementen op de Leuvensesteenweg
Ze heeft er trouwens nog over verteld in het boek van Katrien Verheecke en Sofie (familienaam ontsnapt me sorry) Mechelaars in woelige tijden.
was daar een item aan verzorgd in Mechelenblogt?
@ JanS, eerste foto werd genomen vanaan de trappekes aan de Keerbergstraat.
En nu allemaal tesamen: "leve onze vrienden de geallieerden....."
@ aN7
En de geschiedenis herhaald zich keer op keer. Nu zijn ze datzelfde spelleke weer van plan in Syrie. En wie gaat op 't einde de cigaar zijn ? Jan Modaal natuurlijk.
Zoiets noemt men heel poëtisch "colleteral damage"...
Als kind van drie zat ik in de kelder van het huis van mijn tante toen de bommen het huis boven ons in vuur en vlam zetten. Mijn ganse familie woonde in de arsenaalwijk en op slag waren we al onze bezittingen kwijt en waren onze huizen vernield. De man van mijn nicht verloor het leven onder hun instortende woning.
Het verdriet was groot maar nooit en ik herhaal het: NOOIT hoorde ik iemand van de familieleden verwijten uiten aan het adres van de geallieerden. Iedereen begreep heel goed dat de bombardementen noodzakelijk waren om de onderdrukkende bezetter te stoppen. In mijn familie werd steeds met eerbied en dankbaarheid gesproken over onze bevrijders. De tol, die voor de vrijheid betaald werd was soms zeer hoog maar was noodzakelijk. In dat besef ben ik opgevoed en daarom word ik ontzettend boos bij het lezen van de domme, achterlijke reactie van iemand die zich anoniem 7 noemt.
Inderdaad Anoniem,
hadden de rovers uit het oosten niet gedaan wat ze zonodig vonden te moeten doen dan hadden de geallieeerden niet moeten doen wat ze gedaan hebben.
Blusser
mijn grootoom werd gedood door "vriendelijke bommen" en mijn overgrootmoeder kon het allesbehalve waarderen dat haar zoon daardoor de dood vond......tot haar dood in 1965 was ze héél kwaad op de geallieerden......
Mijn beide grootouders, die in de stationsbuurt woonden, zijn allebei om het leven gekomen bij dat bewuste bombardement. Daardoor is mijn vader al op jonge leeftijd wees geworden. Maar ik heb hem heel zijn leven lang die actie van de geallieerden met volle overtuiging horen verdedigen. Hij vertelde me letterlijk: 'Het aantal onschuldige burgerslachtoffers lag inderdaad hoog en er was heel veel menselijk leed te betreuren, maar onder de oorlog was het voor ons minstens minstens even zwaar om onder de verdrukking van een verschrikkelijk regime te leven'.
Ik ben die levensles van mijn vader nooit vergeten.
@Christiane VH, mijn familie (nogal engelsgezind) was allesbehalve opgezet met het bombardement van Leuvensesteenweg en Arsenaal en vond trouwens dat bij een militair konfliktde burgerbevolking moest verschoond blijven (zie internationaal recht daarvoor).
@ward A. Indien Brittannië en Frankrijk twee dagen later (onderdruk van?) geen oorlog hadden verklaard aan die rovers uit het oosten, dan hadden die ook niet moeten doen wat ze gedaan hebben.
De uitdrukking "tol voor onze bevrijding" werd bij radio londen gebruikt door jan moedwil (pseudoniem van nand geertsen- hoofd studio antwerpen na de oorlog -lidkaart van de liberalen). Men was in Londen bepaald niet gerust in de reactie van de bevolking en men vreesde dat het schaamtelloze misbruik door de duitsers van de verschrikkingen succes zouden hebben. Dat was niet het geval maar het verhaaltje dat de mensen enig, maar dan ook enig begrip hadden voor de geallieerde bombardementen is politiekcorrecte prietpraat van na de oorlog. In geen enkel autentiek egodocument (dus geschreven tijdens of juist na de gebeurtenissen) is er sprake van zich neerleggen bij de gevolgen. Iedereen spreekt zijn afschuw uit. Temeer omdat de bombardementen nutteloos waren en er duizenden Vlamingen gestorven zijn voor niets in Kortrijk, Gent, Hasselt, Leuven, Mechelen enz. Op het moment dat de geallieerden op 6.6.44 aan de invasie begonnen, was het hele spoorwegnet al weer hersteld. Mijn ouders woonden in de Wagonstraat want mijn vader was een arsenaalman. Mijn moeder heeft me zeer dikwijls het verhaal verteld dat in het voorjaar van 44 geallieerde vliegtuigen boven leuvense steenweg en omgeving verschenen en pamfletten naar beneden gooiden. Daar stond op: "we komen maar we weten nog niet wanneer. Verhuis dus zo vlug mogelijk." Ik heb nooit dat verhaal van iemand anders gehoord. De geallieerden hadden wel één propagandistisch voordeel op de Duitsers. Hun bombardementen hadden nog een zeker zij het twijfelachtig taktisch nut. DeV1's en de V2's waren aanvankelijk voor de Antwerpse haven bestemd maar werden weldra gewoon als blind terreurwapen gebruikt.
Toen er een V1 op de Elisabethkliniek terechtkwam was ik zowat 6 maanden oud. Wij woonden toen vooraan in de De Deckerstraat en van de luchtverplaatsing vlogen er in ons appartement scherven glas rond (mijn vader vertelde dat stukken van de spiegel van de kleerkast binnenin de kleerkast zaten, dwars door de dunne eiken wand achter de spiegel) . Daarvan heb ik nog jaren lang een (klein) litteken op mijn slaap gehad dat inmiddels ergens onder mijn grijze haren moet zitten.
Of men het nu over de V1-V2's heeft, of over de "collateral damage'" toegebracht door geallieerde bombardementen, het toont gewoon de onzin van oorlogen aan waarbij tenslotte iedereen verliezer is. Een Pirusoverwinning wordt zoiets genoemd.
De sukkelaars die het ongeluk hadden om in de arsenaalbuurt te wonen of de Duitse bevolking die de pech had om in de buurt van de gebombardeerde Möhnedam te wonen zullen de oorlog en de zot die hem startte wel grondig verwenst hebben.
We leven in de 21e eeuw, maar blijkbaar heeft men steeds nog geen lessen uit het verleden getrokken. Alleen gaat men elkaar nu niet meer te lijf met knotsen, lansen of pijl en boog en wordt bij één gerichte erwt een hele wijk uitgemoord...
.
is er iemand die foto's heeft van voor/kort na de oorlog (voor 1950) van de parklaan en omgeving?