(foto's: Jan Smets)
Het was me de belevenis wel! Voor de kleuters alvast - maar niet minder voor mij. Ik kreeg de kans om met een derdekleuterklas mee op stap te gaan naar het Sint-Maartenziekenhuis in de Leopoldstraat. Graag breng ik hiervan een (foto)verslag op Mechelenblogt...
Verpleegkundige Maria Jespers vertelt:
Het is voor kinderen vaak een ingrijpende gebeurtenis als ze te maken krijgen met het ziekenhuis. Vaak zelfs traumatiserend. We denken dat het vertrouwd maken met de wereld van het ziekenhuis op jonge leeftijd, toch wel wat kan verhelpen. Daarom organiseert ons ziekenhuis jaarlijks deze bezoeken. Er komt flink wat bij kijken, en er wordt heel wat in geïnvesteerd. Maar daar kunnen de vruchten toch van geplukt worden...
De kleuters van het derde klasje van de Ursulinen basisschool zijn aanvankelijk stil en onder de indruk als ze het ziekenhuis betreden. Maar stilaan groiet het vertrouwen. We starten in de de gipskamer waar een flinke ukkepuk in bed mag liggen om hem een 'nepgips' aan te meten. Zo kan hij zijn ouders straks 'foppen'. Er wordt uitgelegd waarom het nodig is dat de gebroken pols moet stilgehouden worden, en dat daarom een gips moet aangebracht worden. En der andere kinderen wordt uitgelegd dat het verwijderen van de gips met dat 'ronkende machientje' heus géén pijn doet... Weet je: ik geloof het nu ook...
Niet alleen het derde kleuterklasje van de Ursulinen is vandaag te gast in het Algemeen Ziekenhuis Sint-Maarten. In maart en april bezoeken heel wat scholen het ziekenhuis. We kruisen daarom ook verschillende andere groepen kleuters, in een mooi georganiseerde route langs verschillenden afdelingen. In totaal nemen 1063 kinderen van 32 scholen uit deze regio deel aan deze bezoeken. Ze sluiten aan bij de themalessen over gezondheid en ziek zijn, die in de klasjes worden gehouden.
In de operatiekamer mag de vertrouwde juf even assisteren. Grote ogen volgen met aandacht de handelingen... Het spreekt tot de verbeelding...
Dan wacht de ziekenkamer waar verpleegkundige Maria Jespers uitleg geeft wat er zoals in het ziekenhuis gebeurt met jonge patiëntjes. En dat gaat van hele simpele dingen zoals het gebruik van een bedpan of een fles. "Want wat moet je anders als je moet pippi doen in het ziekenhuis, en je niet uit je bed mag?'. In het bed ligt een mascotte die kinderen moet helpen om zich op hun gemak te voelen in deze vreemde witte wereld. Nadien mogen de kleuters nog eens allemaal horenhoe een harteklop te horen valt door een stetoscoop...
Tijd om een kijkje te nemen waar 'foto's worden genomen. Ook dat weet te kinderen te boeien. Leuk is dat ze allemaal beurtelings wel eens patiënt, dokter of verpleegkundige mogen spelen...
Heel 'cool' is natuurlijk de ziekenwagen. En de sirene is natuurlijk de 'max'! Met een zelfgespeeld toneeltje van een ongeval wordt een interventie met een ambulance in scène gezet...
Nadien werd met prenten nog eens het hele verhaal van een verblijf in het ziekenhuis samenvattend verteld.... Stof om verder mee te werken in de klas. Ik ben onder de indruk van dit bezoek, en ben er nu ook van overtuigd dat dit echt kan helpen als een opname noodzakelijk is... Bravo voor dit initiatief!
Zalig en toen de materniteit nog op de Leopoldstraat was heel de groep maar grabbelen in de suikerbonen pot! Mevr. A. nog eens terug te zien op foto, ze doet het nog altijd, na al die jaren, ben al thuis sinds zes jaar, ook dat doet deugd. Een paar gekende collegae op de foto.
Waar is de tijd...
Ik mocht enkele jaren geleden mee met de kleuters van mijn school naar het ziekenhuis en vond het toen een geweldige ervaring. De kleuters ook.
Het is een heel mooi initiatief.
Verpleegkundige Maria, jij kent mij niet meer maar bij deze wil ik je toch nog eens bedanken voor de goede zorgen voor mijn dochter zo'n bijna 23 jaar geleden nu ;-)
Groetjes
In 1974, terugkomend van den Hanswijkenhoek waar we enkele weken later zouden gaan wonen, werd ik - als 9-jarige - van mijn fietsje gereden door nen auto op de Geerdegemvaart tussen Colomabrug en Plaisancebrug. In ijltempo werd ik dan, met den ambulance, afgevoerd naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis Sint-Jozef (nu Sint-Maarten). Daar aangekomen duurde het maar even voor ik onder het mes moest voor een dubbel open beenbreuk.
En dan wordt ge wakker in de ziekenhuiskamer met, naast mijn bed, ne strôôse doktoor die ons moeder vertelde dat alles wel goe zou komen met 'eur zeunneke. Groet, strôôs, ze gruun hèm' half open en oep witte blokken oftewel de beschrijving van de operateur en doktoor Peeters. Als 9-jarige waart ge serieus onder den indruk.
En omdat ik nog enkele weken in 't ziekenhuis moest nablijven zag ik dokter Peeters geregeld - met vaste tred - door het ziekenhuis hossen (niet gaan - hossen). En ierlijk gezei leek 'm mier oep nen bienaover dan oep nen doktoor.
;-)
Die snoetekes die met grote aandacht alles volgen ..... ze zullen het niet snel vergeten ....FANTASTISCH INIATIEF !!!
Hier enkele luchtbeelden van het nieuwbouwziekenhuis AZ Sint-Maarten Mechelen / Augustus 2015