Sinds ekele dagen waren de wandelpaden rondom de rozentuin in het Vrijbroekpark afgesloten voor alle wandelaars. Enkele nadars sloten te toegangswegen af.
Ik hoorde wel dat er werkzaamheden gaande waren, maar had geen idee wat er in die groene omgeving moest veranderen.
Dit weekeinde werden de nadars open gezet, maar wat mij betreft hadden ze die beter gesloten gehouden. Ik werd niet vrolijk van hetgeen ik te zien kreeg.
In elke buitenhoek van de rozentuin waren verschilende sparren neergehaald. Ik weet hier de reden niet van, maar ik hoop wel dat ze daar een goede uitleg voor hebben want dit oogt zeer kaal aan.
Persoonlijk vind ik dit zeer spijtig, het park wordt alsmaar kaler.
Enkele foto's.
Vorige week stond in de krant dat de sparen aan het eind van hun latijn waren. Ze zouden op termijn een risico vormen voor de bezoekers. Om deze reden worden ze gekapt en met het hakselhout zouden ze een Finse piste aanleggen van 6km in het nieuwe gedeelte van het park.
d.
Er gaan nieuwe bomen aangeplant worden.
"Vrijbroekpark" heeft dit al uitgelegd. Zie bv. hun facebookpagina...
Kan iemand die uitleg hier posten?
@ Marcanne : Zie hier...
Facebook
Sparren zijn nu eenmaal bomen die geen honderden jaren oud kunnen worden zoals bv een eik, dus het zat er waarschijnlijk aan te komen.
Persoonlijk vind ik het een beetje jammer dat er geen loofbomen in de plaats komen, maar ook daar zal wel een goeie reden voor zijn zeker.
wat dacht u ervan Christophe om tijdens de herfst in de rozentuin bladeren te gaan bijeenrijven?
ik kom niet helpen vrees ik
Maak je vooral geen zorgen.
een park moet natuurlijk onderhouden worden. Ook de kastanje bomen die men om gezondheids redenen moest rooien worden vervangen.
De hoveniers van het Vrijbroek park zijn echte toegeweide mensen die ook vooruitkijken op langere termijn. Dit betekend ook verder kijken dan ons eigen korte bestaan op deze wereld. Je weet wel boompje groot baasje dood.
Een tuin zoals het park vraagd véél werk en planning. Een tuinman is een beetje de assistent van de schepper.
In de Indische Mytologie bestaat de God Kali de vernietiger maar tevens de schepper! Het een kan niet zonder het ander.
Ik begrijp niet dat men een drama maakt van een heide brand. De heide heeft het nodig om te kunnen blijven bestaan. Zelfs de machtige sequoia's zouden niet bestaan moesten er geen bosbranden zijn.
De natuur is mooi maar heeft lak aan sentimentaliteit.
Geniet maar van het park ook met de veranderingen en onze eigen vergankelijkheid in gedachte.
Francis
Ik kan op basis van de foto's niet zo best een precieze indruk krijgen van de mate waarin het zicht zal veranderd worden. Maar de prachtige dichte 'haag' van hoge donkere sparren die de achtergrond vormden bij foto's van de oude rozentuin, lijkt minstens ernstig uitgedund te raken.
Ik heb een mooie eigen foto waaruit blijkt dat ook net zo hoge doch iets lichtergroene loofbomen eveneens die achtergrond vormden. Jammer genoeg laat Mechelen Blogt me niet toe iets te uploaden. Het is me dus afwachten wat het exacte effect zal blijken.
Het verwonderd me wel dat er uitheemse sparren zouden aangeplant worden: Ik vernam onlangs onofficieel dat in aardig wat publieke kasteelparken de "groene jongens" het gedaan kregen dat arboreta met dikwijls (volgens de eermalige mode) geïmporteerde bomen, nu grotendeels gerooid worden opdat er uiteindelijk louter inheemse soorten zouden terecht komen.
Heeft iemand daar enige betrouwbare informatie over?
Hoe dan ook, die zeer donkere achtergrond gaf een onvergetelijk en prachtig dramatisch effect aan de hele rozentuin. Hopelijk kan men hetzelfde zoveel mogelijk behouden door slechts gespreid over voldoende jaren bijvoorbeeld telkens elke derde boom te vervangen, en als men al wat te lang gewacht zou hebben, kan dat nu niet anders dan met snelgroeiers.
Ik vrees echter dat "veiligheid" wel eens zou kunnen misbruikt worden om brutaal een gewenste ingreep onnodig drastisch op korte termijn uit te voeren. Zou men boom per boom objectieve en realistische criteria in acht nemen?
Hier de Rozentuin...
Foto Gimycko
Ik weet dat bepaalde fundamentalisten overal enkel loofbomen willen planten, maar persoonlijk hou ik erg van de sfeer van naaldbomen in het algemeen, en sparren in het bijzonder. Jeugdsentiment zeker? De associatie met de mooie herinneringen aan "O denneboom, O denneboom"... de geur van naaldhout brengt mij in gedachten bij Kerstmis - of - als het warm is - zomervakantie in de Landes, in de smalle strook tussen de Médoc wijngaarden en de Atlantische kust...
ik wil best aannemen dat de hoveniers toegeweide mensen zijn, maar ik denk dat ze eerder toegewijd zijn met een lange ij, maar in de context kunnen we de gestipte ei ook tolereren
Het woord sequoia is hierboven gevallen en dát zou nog eens iets zijn om in het Vrijbroekpark aan te planten. Die bomen kunnen hier perfect gedijen en het risico dat men ze na 70 jaar moet rooien wegens "versleten" is quasi onbestaande. In Schiplaken staan er twee. Eentje in "het bos van de baron" en een andere op een privé eigendom langs de Bieststraat. Die boom werd met een zaadje uit Californië 25 jaar geleden geplant en de stam is nu al 60-70cm dik. Derhalve zouden onze nazaten en hun nazaten geen dure reis naar de VS hoeven te maken om in het Muirpark in de buurt van San Fransico deze reuzen te gaan bekijken.
@Roger: Ik had al vernomen dat ze het in Schiplaken hoog in hun bol kunnen hebben, maar tot zo ver erboven, dat wist ik niet! Sequoia's plaatst men misschien best wat verder van de rozentuin dan de gekende sparren, want een beetje licht hebben de bloempjes toch wel nodig. ;-)
@Wieland: Ik hoefde in mijn jeugd de naaldbomen niet zo ver te gaan zoeken, wat dacht je dat er in de bossen van Bonheiden en Keerbergen groeide...
@SomeHuman: Je hebt gelijk, ik ging het weer veel te ver zoeken, mijn vader had zelf een dennebos aangeplant in den hof. Het is een anekdote die af en toe nog aangehaald had, dat de leverancier "binnen" ging zeggen dat hij 300 (denk ik) grove denneboompjes onder de toegangspoort had achtergelaten. Dat waren toen 2 kartonnen dozen met stekjes van 5 à 10 cm groot. Na een jaar of tien waren ze ons al boven het hoofd gegroeid. Ze zijn herhaaldelijk uitgedund, en de laatste overlevenden zijn nu toch wel 20 m hoog, schat ik. Aan de rand van dat dennebos had mijn vader sparretjes geplant, die zijn broer had meegebracht uit het Spessart-gebied (Duitsland, langs de baan naar Wurzburg). Mooie "kerstbomen", een aantal isop die manier aan zijn eind gekomen, fris omgezaagd op Kerstavond. Die traditie werd bij ons heel strikt nageleefd: de kerstboom kwam pas binnen op kerstavond, zodat hij nog "naar het bos" geurde tijdens de mooiste avond van het jaar, met lekker eten, kaarslicht, open haard, zelf (kerst-)muziek spelen (solo of samen) en (kerst)-liederen zingen. Wij hadden geen tv, en we hadden daar ook geen behoefte aan.
Maar de geur van verdampte hars is veel intenser tijdens de hitte, en dan denk ik dus aan de Landes, met het getsjirp van de krekels erbij.
heel die uitleg hing al van zeker 26/01 aan elke nadar, en aan het mededelingenbord aan het chalet ...