In navolging van andere Belgische clubs (Antwerp X-side, Anderlecht O-side…) kon KV Mechelen niet achterblijven en richtte zijn eigen side op: de S-side. Hieronder leest u het verhaal over achtereenvolgens de S-side, The Bulldogs en The Originals verteld door 5 mannen die het allemaal hebben meegemaakt…

Voor foto's zie: http://www.denieuwekantine.be

S-side is the best, fuck the rest

Malinwa speelde een vooraanstaande rol in tweede klasse, net nadat het in 1981 gedegradeerd was. In september van dat jaar moesten we naar het Forestier stadium van Harelbeke waar we 0-2 gingen winnen, 6 op 6 ( toen nog 2 punten per overwinning) voor Malinwa! Het laatste doelpunt bleek echter vanuit off-side positie gemaakt te zijn en de stoppen sloegen bij de supporters van Harelbeke volledig door... Jong en oud sloeg op alles wat geel-rood was! Dit was het signaal voor enkele die-hard supporters om een side naar Engels model op te richten. In een tuin van een kameraad in Battel besloten we om ons 'S-side' ten noemen, 'Super-side' was iets te lang. We zijn eigenlijk met drie begonnen, het vaste kliekje waar we naar de matchen van Malinwa gingen, maar kregen al meteen meerdere aanhangers. Dankzij onze duidelijke 'chants', specifieke kledij ( afgescheurde jeansvesten met een Engelse vlag op de rug) en banners ( 'S-side strikes back in first division', 'S-side is best, fuck the rest' en 'Mechelen FC champion fighters') overtuigden we vele gasten met een geel-rood hart om ons te vervoegen. Het was echt een leuke, jonge bende die afsprak in de Mechelse binnenstad ( oa cafe 'In 't Gulden Vlies') om zo naar de thuis-en uitmatchen te gaan. In de beginjaren was het nog allemaal vrij onschuldig met hier en daar wat akkefietjes maar vooral veel fun.
Malinwa promoveerde en de S-side kreeg naambekendheid.

We are S, we are side, we are fucking dynamite... Sjalalalalalalalalaaa

We are the S-side boys... Sjalalalalaaa

De side profileerde zich duidelijk minder tijdens de Belgisch en Europese hoogdagen want eigenlijk hebben we onder de naam S-side maar een tweetal jaar bestaan. De spirit bleef echter verder leven. De kameraadschap die er na vele jaren is ontstaan en de steeds groeiende massa dankzij het succes van Malinwa, soms aangevuld met andere supportersclans, maakte van ons na enkele jaren wel een geduchte groep. Het was dan ook totaal niet ongewoon dat supporters van Antwerp of sommige Racingers meegingen naar De finale van de Belgische beker en Straatsburg of KV-ers de promotie match van Racing bijwoonden... Dat verminderde wel toen zowel Racing als Malinwa in dezelfde afdeling speelde: de Racing Casuals hadden ook een zekere reputatie.
Malinwa bleef dus succes hebben en we volgden onze club massaal in onze typische kledij - trainingsjas, sjaal rond de nek en baskets - met memorabele verplaatsingen! De party op het vliegtuig na onze kwalificatie voor de tweede ronde tegen Boekarest in het communistische Roemenië waarbij we zelfs de kepie van de Tarom commandant meenamen of de ongelooflijke ontvangst die we kregen tijdens onze trip naar Saint-Mirren en vooral de plaatsing voor de finale in Bergamo... Sweet memories. Op weg naar Straatsburg liep het bijna faliekant af toen we als enige met onze bus achterbleven op een parking omdat het dakluik eraf gevlogen was. We kwamen oog in oog te staan met de supporters van Ajax met alle gevolgen van dien. Maar we wonnen wel de beker!

There is only one way: the Bulldog highway

Als antwoord op het toenemende geweld en om ons nog meer te verenigen, besloten we ons te hergroeperen tijdens kampioenenjaar 1989. Het idee ontstond in cafe De Vadderik op de Veemarkt waar gekozen werd voor de naam 'The Bulldogs', naar de gelijknamige supportersclan van Ajax Amsterdam, de club waar we regelmatig de thuismatchen van bijwoonden. Vanaf de voorlaatste wedstrijd tegen Waregem vatten we post achter de goal, kant kazerne en de gezangen gingen meer over de club en hun spelers.

' Singing Johnny Bosman, Johnny Bosman is it. He's the king of the football, he scores every week'.

De bende dikte aan tot soms wel 150 a 200 man. Voor de match spraken we af in De Vadderik en later den Enigma ( The Oscars) om nog meer gegroepeerd op verplaatsing per trein of bus te gaan.
Wel elke week viel er wat te beleven met heroïsche verplaatsingen naar oa Brugge, Gent en Anderlecht. Met de jaren stopte de opgang in Europa maar toch bleven we Malinwa volgen: van de vijandigheden in Thessaloniki tot het naburige Arnhem. Ook de thuismatchen, of beter: de apres- match werden op het scherp van de snee gespeeld met vaak een kat en muis spel tussen politie en de supporters van beide teams.
Eindelijk werd de Malinwa gevreesd door vriend en vijand!

Samen met de neergang van KVM en de gerichte aanpak van de politie met stadionverboden stopten uiteindelijk The Bulldogs. We werden er natuurlijk niet jonger op...

When the OG's sing, Malinwa is everything!

Pas vele jaren later, in 2002, stichtten we 'The Originals': een niet-gebonden vereniging binnen KV met een ideale combinatie tussen de oude garde aangevuld met nieuwelingen. Niet veel na de oprichting kreeg onze club het echter moeilijk dus besloten we tijdens een soort brainstorm- bier weekend onze statuten vast te leggen met een tweeledige missie ( 'verdrag van Vielsalm'): bijdragen aan de goede sfeer in het stadion en als een soort waakhond spelen. Met succes! Dankzij onze soms harde, gerichte acties brachten we het oude bestuur ten val en kon Malinwa aan een nieuwe start beginnen. Ja, en waar we misschien nog het meest fier over zijn is dat we meteen het vertrouwen kregen van de nieuwe beleidsmensen en de merchandising in handen kregen. Met een autokoffer vol sjaals en petten gingen we mee op verplaatsing en brachten we zo deze spullen aan de man. Nu, tien jaar later, zitten we nog altijd samen op tribune D en is er nog steeds een waakvlam indien het toch nog zou verkeerd lopen... We zullen er dan zeker terug staan!
Tenslotte zijn we allemaal: born and raised on the stands of ADK!

'Glory, glory KV Mechelen, when the OG's marching on on on'

Voor foto's zie: http://www.denieuwekantine.be