Gegroet beste lezer,

Het is vandaag 'gedichtendag'.
Ik frons even bij dat woordje 'dag', want is dat dan alleen vandààg ?
Is een gedicht dan geen voortdurende toestand ?
Liefde is een gedicht, en beelden zijn dikwijls gedichten zonder woorden.
Soms kan één enkel gebaar een gedicht op zich zijn.

M'n eega en ik, we houden allebei van onze stad, en we 'verwoorden' het beiden op een andere manier.  Zij verwerkt het in beelden. Ik doe het ànders.
Daarom slechts één klein schrijfsel van mezelf, niet meer dan een voorwoord.

De beelden zijn van Marina. Hààr manier om van Mechelen te houden.
Het zijn geen foto's meer, het zijn gedichten in vormen en kleuren.
 

Stad.

Zijn stad is een onbewerkt gedicht,
uit losse hand geschreven.
Op een beduimeld blad,
met doorhalingen en vlekken
Zorgeloos en toch moeizaam.
Ieder woord herkauwd
totdat het blinkt.

Haar stad is een vage foto,
uit losse hand gemaakt.
Bewogen beeld, bewogen emotie
Mijn éigen licht, éigen kleur
zodat sprookjes onstaan
Voor de grote kinderen,
die ze willen lezen.

Hun stad is een kaleidoscoop
van woord en beeld,
van zeggen en zien.
Van voelen en omarmen,
van thuis zijn in.
Onze stad.

Beelden van Marina's hand: