(foto's: Jan Smets)

Het is de tijd van terugblikken...  Dat wordt in het dagelijkse leven gedaan, op het kleine scherm en in de kranten.  Maar ook op Mechelenblogt wordt het haast voorbije jaar gewikt en gewogen: zowel het mooie als het minder fraaie.  En af en toe doen de eindejaarsvraagjes van Mechelenblogt al eens stof opwaaien...  Vandaag geven weer andere Maneblussers hun antwoorden op mijn onbescheiden gevraag...  Zet je schrap!

 

1.  Wat vond je het meest memorabele of tofste Mechelen-moment van het jaar?

 2.  Wat vond je anderzijds het meest ergerlijke, verdrietige, ...  Mechelse moment van het jaar?

 3.  Wie is voor jou de Mechelaar (of vereniging) van het jaar?

 4.  Wat wens je de Mechelaars en Mechelen toe in 2013?

 

 

 

 

   Pier De Kock

 

Ik ben Pier De Kock - een vanuit Gent in Mechelen aangespoelde regisseur en acteur.  In ben van 1959.  Wonen doe ik in het Groot-Begijnhof.  Recente projecten in deze stad zijn Hotel Amigo (samen met Dirk Tuypens), Déja Vu?! en Aan Tafel Katelijnestraat.

 

1.  Het leukste vond ik - niet omdat het een project van mezelf was, maar omdat het toch een bijzonder moment was: 'Aan Tafel Katelijnestraat'!  Het was toch wel een uniek gebeuren met een uitzonderlijke en nooit geziene sfeer in de Katelijnestraat.  Temeer ook omdat het een zo moeilijke bevalling is geweest.  Het filmpje in de volgende link verwoord alles:  http://www.youtube.com/watch?v=sV2i37XX02U&feature=youtu.be

2.  Het ergerlijkste vond ik het moddergooien van enkele politiekers op de avond en eerste dagen na de verkiezingen.  Dit is voor een stad als Mechelen onwaardig.

3.  Ik nomineer de Buurtwerking Groot-Begijnhof.  Omdat ze het eerste jaar moesten doormaken zonder de vroegere locatie in de Moreelsstraat.  De ganse groep heeft zich bijzonder creatief en weerbaar opgesteld.  Het belooft voor de toekomst!  Zulke buurtwerkingen zouden beter ondersteund moeten worden...

4.  Ik wens Mechelen een sociaal en niet te besparend stadsbestuur. 'Als er ergens een mes moet in gezet worden, is het nooit echt goed', zei de chirurg...

 

 

   Marijke Wienen

 

Ik ben Marijke Wienen, en ben 41 jaar.  Ik ben van origine geen Mechelaar, maar wel een enthousiaste inwijkeling, en door mijn job bij de Erfgoedcel Mechelen, groeit mijn liefde voor de stad nog steeds.

 

1.  Afgelopen Erfgoeddag groeide uit tot een hartverwarmend "Full house" in Lamot.  We ontvingen die dag onder andere de voetbalhelden van KV en Racing Mechelen.  De harmonie van KV-Mechelen was zo sportief om ook het clublied van Racing Mechelen te spelen.  Het was fijn om te zien hoe erfgoed de supporters van rivaliserende clubs heel even bij mekaar wist te brengen  ;-)

2.  De Erfgoedcel is nog steeds op zoek naar gedreven vrijwilligers die volgend jaar willen deelnemen aan de Ommegang.  De reacties van Mechelaars die willen figureren of kostuums willen helpen maken, lopen aardig binnen.  Helaas hebben we nog geen vier jonge broers gevonden die dapper genoeg zijn om het Ros Beiaard te bestijgen.  Een klein verdrietje dus, maar hopelijk eentje dat we snel kunnen oplossen.

3.  Voor mij zijn dat alle Mechelaars die als vrijwilliger betrokken zijn in een erfgoedorganisatie of-vereniging.  Dat zijn ook onze vrijwilligers, die de Erfgoedcel onder andere helpen bij het onthaal op evenementen en registratieprojecten.  Voor mij zijn zij dé 'Mechelaars van het jaar'!

4.  Wij (mijn erfgoedcollega's en ikzelf) wensen iedereen veel mooie persoonlijke momenten toe, en op erfgoedvlak hopen we de Mechelaars volgend jaar nog veel boeiende lezingen, actieve workshops, leuke evenementen en gepast erfgoedadvies te kunnen bieden.

 

 

   Karel Van Butsel

 

Ik ben Karel Van Butsel - ik ben 51 jaar, en woon in Battel.  Dit jaar is mijn afscheidsjaar in de  Mechelse partijpolitiek...

 

1.  Voor mij persoonlijk was dit het ogenblik waarop ik moest beslissen niet deel te nemen aan de gemeenteraadsverkiezingen, en dus vanaf 2013 geen actieve (partij)politiek meer te bedrijven.  Dit was voor mij persoonlijk een zeer ingrijpend en dus 'memorabel' moment in 2012, maar dat staat uiteraard niet in verhouding tot het belang van wat voor alle Mechelaars memorabel is.  Het heeft voor mij 2012 wel sterk getekend, en me toegelaten meer te genieten van mijn privéleven, nog meer te investeren in mijn beroepsleven, en op politiek vlak de mensen (waaronder politici van alle partijen) te leren kennen die ook buiten de zichtbare of publieke momenten echt respect geven, en dus echt respect verdienen.  Gelukkig heeft Mechelen zo echt wel een aantal politici - da's op zich al een 'leuk moment', en daarom ook het vermelden waard.  Voor Mechelen als geheel denk ik dat het meest ingrijpende moment de opening (in fases) van het Holocaustmuseum is, plus de mensenrechtententoonstelling.  Het feit dat mensen geconfronteerd (kunnen) worden met de beelden van dergelijke misdaden, gepleegd 'naast hun deur' door en op mensen die ze misschien hadden kunnen kennen: het grijpt aan.  Misdaden die mogelijk werden door een combinatie van onwetendheid, onverschilligheid, lafheid, wreedheid.  Het gaat hier om gruwel, bedreven door normale mensen, in abnormale omstandigheden.  De soms beangstigende reflectie dat het ons dus allemaal kan overkomen (zowel als dader als slachtoffer), net omdat het over normale mensen in abnormale omstadigheden gaat: het moet ons als mensen helpen om iets te leren uit de geschiedenis, en dat laagje democratische beschaving dat ons tot mensen maakt ipv beesten, telkens opnieuw te koesteren.  Mechelen kan en moet daarin nu een voortrekkersrol spelen.

2.  Het feit dat we blij en dankbaar moeten zijn dat er zoveel armoedeorganistaties actiever en actiever moeten worden, is in feite een triest gegeven.  Sint-Vincentius, De Keeting, Mechel Solidair, De Lage Drempel, vele parochiale acties: de groeiende nood aan hun vrijwillige en professionele inzet blijven groeiend aanklachten tegen het mislukken van het OCMW om de mensen die het nodig hebben voldoende te helpen.  We weten allemaal dat er misbruiken zijn bij sommige 'klanten' van het OCMW, en we zien teglijk allemaal aan de armoede om ons heen dat de échte behoeftigen onvoldoende binnen het OCMW aan hun trekken te kunnen komen.  Misschien is het dus wel tijd om de OCMW-wet te herschrijven.  Fundamenteel, om zo de echte behoeftigen opnieuw meer rechten te geven, en de profiteurs er uit te kunnen gooien.  Dat deze uitspraak bij sommigen als shockerend overkomt (zoals ik al mocht ervaren) is allicht het meest trieste van 2012, ook in Mechelen.  Voor de ambtenaren wiens inzet onvoldoende resultaat kan boeken, maar vooral voor al die mensen die we zo graag Warm ipv Arm willen houden.  Want zij verdienen een overheid die structureel helpt waar het moet, en die solidariteit betaalbaar houdt door profiteurs te weren.

3.   Misschien verrassend, watn er waren héél wat Mechelaars die er uit sprongen, maar voor mij was dit de organisatie rond het 'plug in festival' op 25 mei, en in het bijzonder Toon Wagemans als drijvende kracht.  Een jonge kerel die met zeer weinig steun en vertrekkend van een eindwerk op school nu al enkele jaren dit festival recht houdt met zijn vrienden, en daarbij actie voert om gehoorschade te beperken.  Maatschappelijk engagement, organisatietalent, vrijwilligerswerk en plezier gaan hier hand in hand, als een voorbeeld voor velen.  En dit zonder luid te schreeuwen (en dat heeft niks met gehoorschade te maken ;-)  of tafelspringer te zijn - gewoon, no-nonsens  zijn ding doend.  Via zijn nominatie wil ik menteen ook een eresaluut geven aan alle gelijkaardige geëngageerde vrijwilligersinitiatieven, waarvoor ik dit voorbeeld als kapstok neem.

4.  Gelukkig zijn zonder voorbehoud, door te genieten, ook van het half volle glas.  Door heel veel liefde te geven en te krijgen.  Door voldoende optimiste om ook het einde van moeilijkheden onderweg te kunnen zien, en zo gesterkt te zijn om die moeilijkheden te overwinnen.  En ik stel voor dat we op oudjaar elkaar vooral 'veel geluk' wensen, eerder dan 'een goede gezondheid', zodat minder ggezonde mensen weten dat er ook voor hen nog geluk is weggelegd in 2013.

 

 

   Johan Dils

 

Ik ben Johan Dils - 47 jaar, dierenverzorger in Planckendael, en amateur-archeoloog...

 

1 en 2   Dit zijn voor mij geen eenvoudige vragen om een antwoord op te geven.  Er zijn er ook zo veel...

3.  Ik volg nog niet zolang Mechelenblogt, maar een artikel dat me wel is bijgebleven was dat van de patron van 'Den Stillen Genieter' in de Nauwstraat: Gérard Walschaerts.  Dit is voor mij dan ook 'de Mechelaar van het jaar'.

4.  Ik wens de Mechaars natuurlijk veel geluk in het nieuwe jaar 2013, maar vooral ook veel fierheid.

 

 

   Marc Pottiez

 

Ik ben Marc Pottiez, 46 jaar.  Opleiding: maatschappelijk assistent en werkzaam als verantwoordelijke een een dagcentrum binnen de bijzondere jeugdzorg.  Ik ben geboren in Mechelen - woonde in de wijk Kauwendaal en nu in de Colomawijk.  Mijn hobby's: actief ateletiek, en passief tafeltennis...

 

1.  Het leukste moment van ik wel de zevende editie van 'Dwars door Mechelen'.  Duizenden deelnemers die door onze stad liepen.  Zo'n evenementen maken van Mechelen een bruisende stad!

2.  De GAS-boete die werd gegeven aan de persoon dat een broodje zat te eten op de trappen van de Sint-Pieterskerk vond ik het meest ergelijke feit.  Naar aanleiding van dit gebeuren werd er wel wat bijgestuurd, maar toch is het jammer dat er GAS-boetes dienen te zijn...

3.  Wie krijgt van mij de pluim als 'Mechelaar' van het jaar?  De organisatie 'Zorg Om Naasten' (ZON) in de Colomawijk, en ook alle individuen en organisaties die zich inzetten voor de minder-bedeelden.

4.  Ik wens dat Mechelen een sportieve stad - zowel letterlijk als figuurlijk.  Een stad waar het aangenaam vertoeven is en waar iedereen zich thuis voelt.

 

 

   Shamisa Debroey

 

Ik ben 23 jaar.  Ik ben afgestudeerd in Sint-Lucas in Brussel als illustratrice - en beeldverhaal.  Ik kreeg de kans om in Mechelen aan een aantal kunstprojecten te mogen meewerken.

 

1.  Het leukst dit jaar vond in het 'goed komen' van mijn tekencarrière dankzij de hulp van vele Mechelaars en Mechelse instanties.  We groeien naar een culturele en fijne stad, waar een jong meisje toch kan worden waar ze van droomde....  Met als toppunt misschien de enkele weken waar ik voor H30 werkte - de CultuurCentrum-wedstrijd won, en ontvangen ben door Kunstencentrum nOna.  Het was voor mij zéker een echte boost en steun!

2.  Het ergelijkste of verdrietigste vond ik toch nog steeds de politieke verdeling in Vlaanderen.  17 oktober was voor mij geen fijne dag.  Maar toch ben ik blij dat Bart Somers nogmaals onze burgemeester is.  Hij doet dat goed.

3.  Dit jaar ben ik in contact gekomen met vzw Sjarabang, die werken met mensen met een beperking.  Graag draag ik deze ferme dames voor als 'Mechelaars van het jaar'!  Wat zij doen vergt veel werk en tijd...

4.  Wat ik wens voor Mechelen en de Mechelaars?  Een fijn jaar met nieuwe activiteiten waar Mechelaars Mechelaars mogen ontmoeten voor een drankje of een dansje - en dat jonge mensen de ouderen eens op sleeptouw mogen nemen!

 

 

   Kristof Decoorne

 

Ik ben Kristof Decoorne - en ben 34 jaar.  Ik woon in de 'Hanswijkenhoek'.  Nog eventjes ben ik bibliotheekmedewerker, maar heel binnenkort wordt ik ziekenhuispastor.

 

1.  De opening(en) van de Dossin Kazerne kun je niet bepaald het tofste maar wel meest memorabele moment noemen.  Het is een droevig feit voor de mensheid dat het moet bestaan, maar het 'Memoriaal' lijkt mij noodzakelijk voor het collectief geheugen op het moment dat de getuigenis van de laatste overlevenden verdwijnt.  Mechelen zet zich op de kaart met zo'n indrukwekkend tijdloos gebouw van de hand van bOb Van Reeth.  Dit tijdloze komt goed van pas als plaatsvervanger van het tijdelijke lichaam van de overlevenden met hun immer actuele getuigenis.  Wanneer je je bedenkt dat Mechelen een centrale schakel was voor de Shoah in België, dan ben ik eigenlijk verrast dat het zoveel decennia moest duren.

2.  Je kan heel wat verdrietige zaken opsommen die hier vermeldenswaard zijn: mensen die hun job verloren in vestigingen als DuPont en ArcelorMittal, mensen die de afgelopen winter geen dak boven hun hoofd hadden, minder mobiele mensen die het kerkhof en het Imeldaziekenhuis nog maar moeilijk kunnen bereiken, etc...  Wat mij destijds echt trof - gelukkig kwam het in juni min of meer goed - waren de Vlaamse cultuursubsidies die voor drie Mechelse schitterende cultuurinitiatieven zouden wegvallen, namelijk Het Arsenaal, Zefiro Torna en Figurentheater De Maan.  Mechelen had anders wel zwaar in de brokken gedeeld...

3.  Ik kende al het fameuze Brussels Jazz Ochestra, maar stond er niet bij stil dat ze geleid werd door een Mechelaar.  OK, ik ben een 'recente' Maneblusser, die nog veel over Mechelen moet leren, maar Frank Vaganeé is mij Mechelse revelatie van het jaar.  Dit gebeurde toen ik zijn Trio en Zefiro Torna samen een geweldig idee zagen utiwerken in het Cultuurcentrum rond Petrarca's liefdesverzen.

4.  Ik wens dat tijdens de komende wintermaanden niemand in de kou moet zitten, letterlijk en figuurlijk.  Als dakloze mensen worden opgevangen (artikel 25 van de rechten van de Mens), dan doet Mechelen recht aan haar eigen nieuw museum.