(foto's: Jan Smets)

De sensibilisatie-actie die de problematiek van huiselijk geweld in de aandacht wil brengen, is niet onopgemerkt voorbijgegaan.  Gelukkig maar.  Elke dag doen in ons land immers 59 personen aangifte van fysiek geweld.  Naar aanleiding van de Internationale dag tegen geweld op vrouwen, organiseerde de provincie samen met de stad  en de stuurgroep intrafamiliaal geweld haar jaarlijkse campagne.  Met de slogan 'Huiselijk geweld, dat slaat nergens op' riepen ze iedereen op om niet onverschillig te blijven.  Gezichten van de actie waren actrice An Nelissen en zanger Cocojr, die samen met de muziekband Katastroof een lied maakte: "Ik zèn straffer dan gij".  Na de optredens werden er kauwgoms uitgedeeld met de slogan 'Chic is het niet!'

Eén ding is zeker: een wondermiddel is er niet om huiselijk geweld met één vingerknip op te lossen.  Maar samenwerking door verschillende instanties kan wel het probleem beter in kaart brengen en oplossingen aanreiken.  Dat werd wel duidelijk op de persconferentie van vanmorgen.  Na een welkomswoordje van Inga Verhaert, die gedeputeerde is van Gelijke Kansen van de provincie, mocht schepen Salmi de actie toelichten.

Huiselijk geweld is moeilijk ter sprake te brengen en de stap naar hulpverlening wordt soms laat gezet.  Ook al worden vaak signalen opgevangen.  Acties als deze zijn heel belangrijk om te sensibiliseren.  Witte lintjes staan symbool voor de campagne.  Maar eigenlijk zou dit soort van acties niet mogen bestaan.  Maar realistisch gezien, moet het.  We willen het taboe doorbreken.  Ook al is het moeilijk om met huiselijk geweld naar buiten te komen: de stap zetten is belangrijk!

(vlnr:Peggy Bischop, dienst jeugd-en gezinsgebonden politiezorg Mechelen, Yolanda Switten teamverantwoordelijke Algemeen Welzijnswerk en Liesje Vanneygen, hulpverlener foresisch team Centrum Geestelijke Gezondheidszorg De Pont)

Slachtoffers hebben geen schuld.  Ook al voelen ze dit soms zo aan.  Maar de vraag om hulp stellen is moeilijk.  We moeten slachtoffers bijstaan en helpen.  In Mechelen wordt er mooi samengewerkt met verschillende actoren.  Vrouwen en kinderen (en in mindere mate ook mannen) zijn vaak slachtoffer van geweld.  Hieronder verstaan we stalking, bedreiging, psychische onderdrukking, verkrachtingen... 

Het is belangrijk dat ook de omgeving van de slachtoffers attent is voor de problematiek.  Zij kunnen ook hulp bieden.  Tegelijkertijd moeten ook de daders aangezet worden om hulp te zoeken.  Het is immers onaanvaardbaar gedrag.  De ruimere omgeving moet als laatste ook gesensibiliseerd worden.  Mechelen doet dit niet alleen op dit ene moment, maar het hele jaar door.  Zo ook met educatieve toneelstukken, vooral voor scholieren, maar ook voor volwassenen.

Met vereende krachten - politieke verantwoordelijken én mensen in het werkveld, wordt getracht samen iets aan het probleem te doen!

(Inga Verhaert, gedeputeerde Gelijke Kansen provincie Antwerpen en Ali Salmi schepen Welzijn Mechelen)

Peggy Bischop merkt op dat de politie al lang mooi werk levert, niet alleen repressief, maar ook door door te verwijzen naar hulpinstanties.  Veiligheid geven is belangrijk.  De escalatie moeten men proberen voor te zijn. Ook zij benadrukt dat samenwerking belangrijk is. De politie kan niet alles alleen.  Op geïntegreerde wijze moet men de krachten bundelen.

Yolande Switten schetst kort de vijf terreinen waarop zij met Algemeen Welzijnswerk aan de slag zijn, zoals het Crisis Interventiecentrum waar men luistert naar het verhaal van mensen en meezoekt naar oplossingen.  Maar er is ook Slachtofferhulp  die info en advies geeft en probeert de veerkracht van het slachtoffer te laten terugvinden.  Er zijn de vluchthuizen en er is het Algemeen Welzijnswerk voor koppels.  Als laatste is er ook het jongeren advies centrum (JAC)

Liesje Vanneygen van het forensisch team Centrum Geestelijke Gezondheidszorg De Pont,  doorloopt ook de werking van haar dienst, en verwijst voor meer info naar haar website.

Griet Proost van het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling vertelt over haar ervaringen met kinderen.  Heel kleine kinderen zijn heel kwetsbaar, maar ook iets oudere kinderen kunnen erg verward zijn door de mishandeling die zij ondergaan.  Ze zwijgen vaak omdat ze bang zijn, en hun situatie niet goed kunnen inschatten.  Dikwijls voelen ze zich zelf schuldig.  Het is een moeilijk probleem, waar we niet weinig moeten rekenen op hulp van school, familie of buren om zulke gevallen te melden.  We hechten belang aan wat wij 'aanklampende hulpverlening' noemen.  Het is een specifieke aanpak.  We stappen zélf naar de gezinnen - niet rechtstreeks naar de kinderen.  Samenwerking is uiterst belangrijk.

Marc Konincx spreekt over mishandeling van ouderen.  Hier ligt een enorm taboe op.  Het is haast onbespreekbaar.  Toch komt ongeveer 20 % van de ouderen er mee in aanraking.  En dit is nog maar het topje van de ijsber.  Het slachtoffer is vaak heel loyaal naar de pleger.  Is het uit schaamte?  Of zoekt men de schuld bij zichzelf?  Eer wordt vaak geen melding gemaakt.  Het gaat van écht mishandeling, over mis-behandeling (niet bewust verkeerd omgaan met ouderen) tot onstspoorde zorg van mantelzorgers, professionelen,.  Dit door onwetendheid, onkunde of zelfs stress.  Het geweld kan gaan van fysisch geweld tot het nalaten van het geven van zorgen, drogeren en onthoden van medicatie, financieel misbruik, schending van privacy en vrijheid, psychische mishandelin en in mindere mate sexueel misbrui.  Dikwijk gebeurt dit alles in gemendgde vorm.  En toch moeten we naar de plegers de hand uitsteken, en hen nooit met de vinger wijzen.  Een goed georganiseerde en omkaderde eerstelijns hulpverlening kan veel voorkomen.

(vlnr: Griet Proost, coördinator Vertrouwenscentrum Kindermishandeling, provinciaal coördinator An Beliën en Marc Koninckx, stafmedewerker zorg-en dienstverlening Familiehulp)

Op de Veemarkt wordt een Opsinjoorke opgegooid, onder het zingen van een liedje van Katastroof.  Zo deed men in het verleden met 'vrouwentoekers'...

Toch: eenvoudig is het allemaal niet.  Maar vandaag is Mechelen wel iets wijzer geworden over het complexe van het probleem en hoe er aan verholpen kan worden...