Vrijdagavond 28 september ontving Jazzzolder Mechelen de charmante chanteuse Loumèn en haar begeleiders; Antoine Guenet (piano), Calvin Moneze (bas) en Cachi Acosta (drums). Het werd een avond vol mooie composities laverend tussen jazz, soul een vleugje funk en pop. Stuk voor stuk goed gebracht en met als grootste plus die prachtige stem van Loumèn.

Veel eigen composities maar ook enkele opmerkelijke cover-keuzes. Nancy Sinatra/ Cher, Amy Winehouse maar ook: Curtis Mayfield. De chanteuse en haar begeleiders wisten zeker te bekoren, al hadden we soms het gevoel dat er nog meer in zat...

Het gezelschap opende met het mid-tempo ‘Working’ waarna Loumèn het woord nam en zich meteen voor haar Nederlands, niet haar moedertaal, verontschuldigde. Absoluut niet nodig, want dat was meer dan behoorlijk. De zangeres kondigde ‘Haïti’ aan geschreven, niet zo lang na de aardbeving daar (2010). Dit was een zeer ‘gloomy’ slome jazzsong met een geweldige sfeerschepping. Nu nog wat fantasie en je waande je in een donkere doorrookte jazzclub. Eén van dé sterkste momenten in de eerste set volgde toen: een zeer overtuigende interpretatie van  ‘Bang Bang’ van Sonny Bono, geschreven voor Cher, en minstens even bekend in Nancy Sinatra's versie. Heel erg mooi. En een mooie showcase van Loumèn’s knappe stemgeluid.

“Gaat de tijd snel, of traag? Als hij te traag gaat, hebben jullie het zo niet naar je zin, maar als het snel gaat...” aldus de zangeres en ‘Time’ volgde. De piano speelde hier een mooi leitmotiv, pompende bas en (iets te zuinige) percussie zorgde voor een ei zo na reggae-feel. Ei zo na want: eigenlijk hadden we hier graag nog een slaggitarist gehoord die, zoals dat reggaegewijs gaat, de akkoorden op de achtste noot na de tel speelt. skanking, weet je wel...

Ook in ‘Running (Can’t Stop)’ zat een goed tempo, een enthousiaste en beweeglijke Loumèn, die ook nu prachtig zong. De muzikanten mochten gerust méér voluit gaan in deze song wat ons betreft. Een mooie boodschap van hoop en optimisme was ‘Live In Peace’. De bas was erg diep en prominent maar nooit storend, percussie fijn, de pianopartij subtiel. Loumèn zong weerom erg mooi.

De chanteuse zocht vaak contact met het publiek dat haar kon vertellen dat het ‘eerbetoon’ het Nederlands voor ‘Tribute’ of ‘hommage’ was. “We brengen een eerbetoging... ah.. betoon, eerbetoon aan Amy Winehouse”. En ‘Our Day Will Come’ klonk erg overtuigend. ‘Little Girl’ ging over Loumèn en haar oudere zussen. Die ‘Little Girl’ was zij, zo bleek uit het liedje. Mooi, maar: durf, méér voluit te gaan, Loumèn.

Het eerste nummer na de pauze startten Loumèn en Antoine Guenet als duo. Enkel stem en piano dus. Een erg betoverend en pakkend lied was het gevolg (‘To Be More Kind’?). Toen vervoegden Calvin Moneze en Cachi Acosta het duo opnieuw en Loumèn had een fijn voorstel: “Let’s start a party!”. En met ‘Superstars’ werd er geswingd. Er mochten gerust nog een paar van deze swingers volgen, maar eerst werd nog een mooie ballad gebracht, gevolgd door een zwoel en catchy, funky en soulful ‘Love is Not Easy’. Ritme, klankkleur en een deel van de melodie deden ons een beetje aan Sade Adu en haar ‘Smooth Operator’ denken. En ook de sensuele sfeerschepping kwam aardig in de buurt van la Adu.

Na de band-intro, en dit was misschien wel hét momentum van de avond, volgde een uitstekend, niet al te zuinig swingend tribute aan Curtis Mayfield met diens ‘Pusherman’. Hier werd veel meer voluit gegaan, véél funky vibes! Yes! Waauw!! En ook het nummer ‘St. Gilles Party’, ging op het feestelijke en swingende elan verder. Met stevig percussie en basswerk. En het was fijn hoe moeiteloos opnieuw naar Curtis Mayfield werd overgeschakeld, nu met ‘Superfly’!

Het betekende wel het einde van de set. En als dansbare bis weerklonk nog “without you we wouldn’t dance”. Met de aangehouden vibes en vlam in de pan die er van het Mayfield tribute was.

Een fijn optreden was het: een charmante chanteuse met prachtig stemgeluid, goede muzikanten. Alleen: er mocht gerust vaker op ‘het gaspedaal’ gedrukt worden, zoals ze dat van de helft van de tweede set deden dus.

Slotsom: het mocht gerust nog méér zijn maar het was erg goed. En Loumèn is een te volgen zangeres. Aan talent geen gebrek...

tekst: © markec
foto's (smartphonekwaliteit): © markec