Ik ben verzot op ouwe foto's... Plaatjes die druipen van nostalgie, 'serieuzigheid', weemoed in sepia... Eén van de meest intrigerende foto's die ik zo heb - én koester,is een kleine foto met 'méér dan een hoek af' - gekreukt, beduimeld, en sommige gezichten vervaagd... Hj zat duidelijk jarenlang in een portefeuille, als een blijkbaar 'kostelijk' bezit, tussen portretjes van familieleden en doodsprentjes van dierbaren... Hij was van mijn grootvader - Clément Lauwers. Alleen daarom is het een soort van relikwie voor mij. Het bewaren meer dan waard.
Het toont het muziekkorps van de Malinwa in het lang voorbije jaar 1930 - een stukje verstild verleden tussen twee wereldbranden in. ... 'Groteva' die de kleuren geel en rood trots in z'n vaandel voerde, speelde als kleine jongen in de jeugdafdelingen, en later klaroende hij in het korps...
Neem hem samen met mij eens vast - deze ouwe foto - Maar wees voorzichtig.
De tand des tijds vrat met wellust aan de kantjes. De tijd gomde uit wat haar niet zinde.
Maar ze staan er op: ouderen en jongeren, met hoed of klak of tits. Deftig uitgedost - want voetbal is een Ernstig en Heilig Ding.
En daartussen staat hij dan: mijn grootvader. Hij die zo'n groot verteller was, en die me als géén ander de liefde voor zijn geboortestad bijbracht. Hij zag het levenslicht in 1911 - méér dan honderd jaar geleden, in 'zijn' Hanswijkenhoek.
Op de foto staat hij met een indrukwekkende hoed. Negentien jaar. Stel je voor. In deftigheid en deugdzaamheid verpakte jeugd.
Veel jaren later heeft hij er met een bic een pijltje opgetekend. En op de achterzijde van de foto staat: 'Groteva met hoed'.... Stel dat we het zouden vergeten.
Nee hoor: ik zal het niet vergeten. Deze foto met zijn vlekjes,haarvatfijne barstjes en zijn gebicte pijltje betekent veel voor mij.
Het muziekkorps van toen speelt al lang niet meer op wereldse thuisvelden. Ze zijn allemaal vertrokken naar elders - met de tuba en de klaroen.
Er rest alleen gekreukt verleden...
...een foto én een stille klaroen...
De roodgele harmonie laat generaties later nog steeds 'de Club zegepralen'. Want verleden vindt steeds een weg in het heden, omdat daar alleen de toekomst ligt...
Zoveel is er nog niet veranderd.
Foto's Gimycko 2011
mooi verhaal, Jan, om zo te bewaren in een dagboek ...
ik herinner me van de jaren zestig en begin zeventig het grote sinterklaasfeest van de supportersclub van 'de Malinwa'...
het was voor ons als kleine pagadders altijd een hele belevenis...
Het verhaal van mijn grootouders stond werd ooit verteld door mijn broer, toen men in de Lamot-site aan de restauratie begon en er een tentoonstelling was met grote foto's op doek tussen de brouwketels. Er was toen ook een boekje van de verzamelde verhalen.....
groetjes
@ Jan
Na het zondagmiddagmaal brak er in het café van mijn ouders aan het station steeds een kalme periode van een paar uurtjes aan. Klanten fietsten of liepen voorbij om de voetbalmatch van ofwel Racing ofwel de Malinois te gaan supporteren. Supporteren was in die tijd nog niet met hooliganisme te verwarren.
Vermits de supportersclan van de bezoekers meestal met de trein in het Mechelse station toekwam, vonden de supporters en de fanfares het niet meer dan normaal dat men die mensen onder begeleiding van leuke marsmuziek tot aan het stadion op Lierse- of Antwerpsesteenweg vergezelde. Als die mensen dan ook nog eens hun muziekkapel hadden meegebracht was het concert dubbel prettig. Dan trokken ze samen door de Consciencestraat naar de Grote Markt. Meestal de geijkte halte om in de supporterslokalen van die markt, van een eerste glazen boterham te genieten. Ik herinner me dat er bij de fanfare van de Malinois steeds een jonge Dawnsyndroompatiënt meeliep die driftig uit de maat sloeg voor de muziek van zijn ploeg. Gelukkig dat de muzikanten niet zozeer hem dan wel hun tamboer-majoor in het oog hielden. (Ik meen me te herinneren dat die jongen Victorreke genoemd werd).
Zou er al ooit in de clubvergaderingen over nagedacht zijn om die oude traditie in ere te herstellen? Een sympthieke afspraak regelen onder de clans van beide ploegen. Wij hebben daarvoor toch een pracht van een Grote Marktplein. Hun wagens laten ze dan maar achter in de meer dan voorhanden zijnde parkings. Dan verdient Vinci er ook nog een stuiver aan. En dan in een kleurige optocht tot aan het stadion onder begeleiding van één politiinspecteur in plaats van een contingent politiemensen in gevechtsuitrusting .
Enfin... dromen mag zeker nog?
zou mooi zijn Jef... ;-)
"want verleden vindt steeds zijn weg in het heden..."
(foto's: Jan Smets)
Misschien moet er in de Lamot zo eens een tentoonstelling worden opgezet over dit alles.
En als " Groteva " in de Jaren '30 supporter was, dan heeft hij deze jongens misschien nog zien spelen.
KV Mechelen Anderlecht 1933
KV Mechelen 1935-1936
net gemist Gim?
http://www.mechelenblogt.be/2012/04/mechelse-voetbalhelden-op-erfgoeddag
Wat zetten wij hier tegenover op 31/10/2012 ?
De fanfare van KV Mechelen, misschien ?
:-)
Herinneren jullie dit nog ?
Bon, het is een beetje een verrimpeld verleden, maar toch.
;-)