"It don’t mean a thing if it ain’t got that swing". Zo luidt de Duke Ellington-leuze. Aan swing was er géén gebrek, zaterdagavond 22 september in Cultuurcentrum Mechelen! Vanaf 19.30 uur werd in de Minderbroederskerk samen met Frank Vaganée en diens Groot Orkest het nieuwe culturele seizoen swingend en bijzonder feestelijk ingezet; al dan gehesen niet strak in het pak of in de mooiste jurk.
En er was meer: in de ‘cocktail bar’ speelde Les Blauw twee intieme concertjes en de onovetroffen dj Blue Flamingo deed meer dan enkel fijne 78-toerenplaatjes draaien. Je kon heerlijke cocktails drinken, dames konden hun haar laten doen, mannen gingen graag op de foto met de twee sexy pinups, ...
Maar bovenal:Swing & jazz zetten de hoofdtoon. Of er gedanst werd? Jazeker. Of dat nu op Glenn Miller was met Vaganée’s Groot Orkest of bij Discobar A Moeder.
In de kerk, in de foyer en in de gang werd je zaterdag teruggeflitst naar jaren ’30 en ’40. De oproep om mooiste kostuum of meest betoverende jurk aan te trekken voor het feest was niet in dovemansoren beland. Mening man en vrouw was dan ook feestelijk gekleed, al dan niet met knipoog naar de tijdsgeest van toen.
Om 19.30 al speelde Frank Vaganée & Groot Orkest voor een eerste maal in de Kerk. Veel blazers, maar ook contrabas en piano, een geweldige big band sound en uitstekende keuze uit jazz- en swingstandards: het was ferm. Glenn Miller, Duke Ellington, Count Basie, ... ze mochten niet ontbreken. Vanzelfsprekend. De geweldige big band werd vergzeld door de charmante chanteuse Tutu Puoane. Wat een stem zeg.
Aanvankelijk moest Puoane het publiek tot dansen aanmanen en er waren de sexy pinups die mensen uit het publiek haalden. Maar niet veel later werd dansen een vanzelfsprekendheid. Zeker toen Glenn Miller’s “In the Mood” weerklonk.
Vaganée en de zijnen brachten nog twee keer méér muzikaal swing-vuurwerk, afgewisseld met intermezzi van een tapdans showcase en de fruitige sensuele dans-verleidingsact van Lady Flo, die aan het einde van die act al van menig fruit ontdaan was.
Behalve swingen en genieten van muziek, kon je je ook laten voorzien van een jaren dertig/veertig-coupe. De dames toch. Daarvoor zorgden The Modernettes. Vele heren gingen gewillig op de foto met twee schaarsgeklede jongedames...
De foyer was omgetoverd tot Cocktail Bar, aka sfeervolle jazz club. DJ Blue Flamingo draaide er zijn 78-toerenplaten en daar zaten heel wat (vergeten) pareltjes tussen. Sterk ook hoe je ondervond dat sommige gekende classics nog ouder zijn dan je al vermoedde. Ook in de bar bracht Les Blauw een gesmaakt eerbetoon aan Django Rheinhardt en tijdgenoten Duke Ellington en Baro Ferret. Drie gitaren, een contrabas en een heel mooie klankkleur. Wat deed die muziek weemoedig aan. Melancholisch sfeertje. Pakkend was het.
Les Blauw zou nog een keer terugkeren, nu vergezeld van trompetist. Dit was zeker een extra voor de overal sound. We kregen meer mooie standards en ook The Duke kwam weer aan bod; in bescheidenere versie als die van Frank Vaganée en Groot Orkest, maar prachtig ‘uitgekleed’: ‘It don’t mean a thing if it ain’t got that swing’. No, it don’t indeed! Maar de Swing die wàs er.
Rond de klok van elven kwamen met veel bravoure het prettig gestoorde gezelschap van H30 aan in het Cultuurcentrum om daar verder te komen feesten en geef ze eens ongelijk. H30 opende eerder op de avond hun nieuwe gebouw (zoals je al kon lezen op deze blog) en is ook klaar voor een nieuwe start!
Terwijl in de Kerk discobar A Moeder al aan de set begonnen was, deed DJ Blue Flamingo overuren in de cocktail bar “oh, ik zou maar tot één uur spelen en het is al half twee geweest” zei hij op gegeven moment. Toen hij nog op schema zat, liet hij de platendraaier even voor wat die was en omgorde zelf de gitaar om enkel songs voor ons te zingen. En ook dat ging hem behoorlijk goed af. Leuk was het toen contrabasist en een gitarist van Les Blauw en de trompetist Blue Flamingo spontaan vervoegden. En zo kregen we nog een extra set liedjes. Het publiek zong bereidwillig mee en klapte enthousiast in de handen. Overuren? Het nog langer mogen duren! ;-)
Discobar A Moeder zat ondertussen op kruissnelheid en een volle Minderbroederskerk danste de ziel uit het lijf, al betrof het nu muziek uit recentere tijden dan de tijd van de Swing. Wanneer het feestje eindigde, vraag je best aan zij die tot het allerlaatst bleven. Om 2 uur, toen jullie verslaggever huiswaarts trok, was het alleszins nog volop feest.
Zo. De kop is eraf! Het nieuwe seizoen van Cultuurcentrum Mechelen is nu écht begonnen. Een seizoen met veel swing en jazz op het programma, maar nog veel meer natuurlijk, met optredens van ondermeer De Mens, Lambchop, Mira, Nits, The Scene, veel toneel, dans en comedy.
Voor het volledige programma surf je best naar de webstek van Cultuurcentrum Mechelen.
tekst: © markec
visual: © cultuurcentrum mechelen
foto’s: © Sjarel van den Bergh