Dwalend door de straten
Stilstaand in het Klapgat
Historie druipt van muren
En doorzweeft de koele lucht
Als een okerrode zoete zachte geur
Oude geesten praten
Door een waas van spinrag
Met hun vrome buren
Lachend om een volkse klucht
Waarvan flarden klinken door een houten deur
Koele droge klinkers
Dragen in het Klapgat
Versleten door veel voeten
De sporen van verleden tijd
Als een zanderige bitterzoete smaak
Zware stappen klinken
Hollend, glijdend, spekglad
Waar vreemde geesten hoestten
Een hond luid blaft, maar niet echt bijt
Naar een houten been dat ijzingwekkend kraakt
Een vrachtwagen ronkt luid
Dreunend door het Klapgat
Die mij voert naar heden tijd
Een passant loopt gehaast voorbij
Door de maalstroom van het daag’lijks leven
Daarna weer rust die ruist
Zo loop ik door de Dijlestad
Door heden en verleden tijd
Langzaam aan de Wollemarkt voorbij
En droom daarna weer weg, heel even
Prachtig verwoord! ...of hoe een Leidenaar dit stukje Mechelen ziet... Mooie mijmering.
Hoog tijd dat Eelco in Mechelen komt wonen !
;-)
mooi, meer van dat op deze blog!
@ Eelcoo.
En over de moerdijk alles in orde ?
Ja hoor G.L.L. Alles is in orde. En Malenie, ik daag je uit.
Eelco wil deze nacht
in de Mechelse straten verdwalen.
De klank van onze stad
maakt zijn ziel amoureus.
(Naar Wannes)
;-)
' Dat houten been dat ijzingwekkend kraakt ' roept herinneringen op naar een oude post... ;-)
Tik, boem. Tik, boem...
Gekke Griet, opgelapt en fel te been, had haar houten been afgestoft, en liep door het Klapgat. Haar linkerbeen (het houten) tikte, het rechterbeen sleepte een beetje, over de uitgesleten tegels van het Klapgat.
Ze was al een tijdje aan de waggel, Gekke Griet, en was wat moe aan het worden, tot ze aan het tuinmuurtje van de op rust gestelde Kardinaal even halt hield. Even op adem komen. In de volle schaduw van de Sint-Janskerk rustte ze een beetje ...
Hihi! Jullie hebben een goed geheugen.
Ben blij te lezen dat mn artikel van 4 jaar geleden nog steeds herinneringen oproept. De creatieve breinen hebben er toen een heel spannend verhaal van gemaakt. :-)
Als naaste buur van 't Klapgat zeer van genoten, dit moet ik inlijsten en een plaatsje geven.
Wel een kanttekening: behalve historie druipt er momenteel ook veel graffiti en p*p* van de muren in 't Klapgat, spijtig genoeg. En in je mooie stukje poëzie staat ook nog niks over het dagelijkse zwerfvuil. Misschien is 't de moment om eens na te denken over een actie om dit mooie steegje wat op te fleuren ;-)
@Gastblogger: ik heb toen het ganse verhaal in een Word-dossiertje gestoken van 19 pagina 's, maar toen begon het verhaal einde oktober!
Altijd leuk om dat ineengeflanst verhaal van toen nog eens na te lezen. Merci voor de link, Peter.
:-)
Kevin, ik schreef dit vanuit een lyrische bui. De grafiti en dergelijke zijn mij niet opgevallen. Maar dan nog. Dat is iets van alle tijden. In de tijd dat het klapgat nieuwbouw was, zal dat niet veel anders geweest zijn.
Kijk eens aan : onze Eelco moet niet langer naar Mechelen voor een goed Mechels bier !
Want wat lees ik in de Gazet van onze Sven (papieren editie) :
" Nederlanders openen een Mechels café in Amsterdam ! Met Mechelse bieren en Mechelse koekoek. "
Dat wordt daar extra gesellug, leuk en knus !
;-)
Allien gaot ge 'r gien schoen Mechels horen, zeunne !