(foto's: Jan Smets)

Ik vraag hem even plaats te nemen voor het beroemde wandtapijt - 'de Slag bij Tunis' in de Kolommenzaal van ons stadhuis.  Want..., het lijkt me een leuke associatie: kajakker Olivier Cauwenbergh met op de achtergrond 'onze' Keizer Karel die hier al al 'roeiend' op de zee 'zit'...  Olivier doet het gewillig.  Hij is écht zoals ik dacht dat hij is: rustig, bescheiden, en vriendelijk.  Vanavond werd hij terecht ontvangen op het stadhuis door schepen van sport Koen Anciaux en burgemeester Bart Somers.  Olivier mag dan al geen edelmetaal meegebracht hebben van de Olympische Spelen: zijn prestatie was top!  Mechelen is trots op deze sportman!  Hij bereikte de Spelen met zijn discipline  - een sport waarin Mechelen al decennia geschiedenis schrijft! In die zin deelt de Mechelse canoclub mee in de eer...

Samen met zijn maat Laurens Pannecoucke verdedigde de geboren Mechelaar in Londen de Belgische kleuren.  Jammer genoeg konden ze zich niet plaatsen voor de halve finales op de 200 meter.  En toch is er voor ontgoocheling geen plaats.  In de B-finale van de 1000 meter werden beiden tweede, goed voor een tiende plaats in de totaalstand.  En dat is toch wel fantastisch, wetende dat de hele wereldtop meestreed op Dorney Lake in Eton!  De balans is dus toch positief voor hen. 

Olivier werd op 15 maart 1987 geboren in onze stad, en woonde in de Duivestraat (Montreal...).  Op zijn achtste werd de jonge Mechelaar lid van de Cano Club Mechelen.  In 2005 won hij een zilveren medaille op het EK voor junioren.  Op het WK vlakwater won hij in hetzelfde jaar, samen met Kevin De Bont, een bronzen medaille op de K2 1000 m.

Het seizoen 2005-2006 werd Olivier eerste met een profcontract van Bloso.  Dat sezoen won hij met kompaan Kevin een 8ste plaats op de 200 meter en werden ze 15de op de 500 meter op de Wereldkampioenschappen.  Daarna begon Olivier ook individueel aan wedstrijden deel te nemen, met regelmatige successen.  In 2008 kon hij zich niet individueel plaatsen voor de Olympische Spelen. Vaste partner Kevin wél.  In het seizoen 2008-2009 werd Olivier 17de op het EK op de 500 meter en 12de op datzelfde nummer op het EK voor -23-jarigen.

Het jaar daarop pakte hij samen met Bob Maesen op de 1000 meter voor het eerst als Belgische team een WB-overwinning in het kajak, en werden ze daarnaast ook nog eens 4de op de 1000 meter op de Europese Kampioenschappen.  Op het WK wonnen ze de B-finale en werden ze 10de op de 1000 meter.  Ook werd hij nog eens Europees kampioen, samen met Maxime Richard.  En dit op de 1000 meter.  Ook op zijn palmares: vice-Europees kampioen op de 500 meter bij de -23-jarigen.

Sinds 2011 vormt onze Mechelaar een duo met Laurens Pannecoucke.  Op het WK in 2011 werden ze vierden in K2 1000 meter.  Dit bezorgde het duo een kwalificatie voor Londen!

En vandaag werd onze sportieve held dan gehuldigd in ons stadhuis.  Een leuk presentje kreeg hij in de vorm van - hoe kan het anders? - een kistje Gouden Carolus.  Mechelser kan écht niet! 

Schepen Anciaux zegt dat hij merkt dat Olivier zijn sport graag ziet.  Dat straalt hij uit.  Bovendien mag de Mechelse Canoclub vereerd zijn.  De prestaties van Olivier en zijn vele succesrijke voorgangers geven deze club een grote uitstraling.

Burgemeester Somers vermoedt dat  de jonge Mechelaar zo'n prestatie maar kan leveren door hard werken - misschien vaak in eenzaamheid, met het verleggen van grenzen, een ijzeren discipline en het zich ontzeggen van veel...  "Alleen met zo'n mentaliteit kan je iets bereiken!  Alleen met zo'n attitude kan men een voorbeeld zijn voor sportief Mechelen!"

Het moet een onvergetelijke ervaring zijn voor een 25-jarige -  durft hij verder vermoeden.  Mechelen moet Olivier koesteren.  Hij behoort in zijn sport tot de wereldtop!

Voorzitter Herman Naegels is dan ook apetrots op zijn pupil.  Ik heb met de man nog een kort gesprek over de geschiedenis van de club.  Deze vierde dit jaar zijn tachtig-jarig bestaan.  Sinds 1936 - sinds de 'beruchte' Olympische Spelen van Berlijn -  zijn leden van de Mechelse club - buiten twee keer - stééds aanwezig geweest op dit grootste sportgebeuren ter wereld.  En dit is wel uniek.  De Canoclub is de grootste van ons land. (België heeft een twintigtal clubs)  Er zijn bijna 300 leden aangesloten, waarvan zo'n 70 wedstrijdvaarders.  D.w.z: dit is de kern die een licentie heeft om wedstrijden te varen.  Het zijn voornamelijk Mechelaars!

Herman vertelt dat de club erg gesteund wordt door de stad.  Ook financieel.  Deze genereuze hulp is welkom.  In Mechelen is de club dan toch 'sant in eigen land'!   

Herman Naegels heeft zélf ook twee maal meegedaan aan de Spelen.  In '68 in Mexico en vier jaar later in München.  Het is toch wel bijzonder dat zo'n kleine stad als Mechelen al zo lang scoort in deze sport.  Sterk!  De club maakt er dan ook een erezaak van om de jeugd bijzonder goed te begeleiden, en steeds op zoek te gaan naar opvolging.  Zo wordt er toch steeds voldoende talent gevonden in eigen stad om te scoren.  En dat mogen we gerust 'straf' noemen!

Misschien is het soms wel wat frustrerend om altijd te moeten opboksen tegen de overdaad van aandacht die andere sporten, zoals voetbal bijvoorbeeld, opeisen.  Misschien is de canosport toch wat miskend...  Soms moet men inderdaad al blij zijn met een reportage van een halve minuut ...

Herman prijst zijn fantastisch bestuur.  Het is een goed geolied teamwerk!  Ook looft hij zijn  goede trainers.  De canoclub kent een perfecte organisatie.  En bovendien staat of valt alles met deze jeugdbegeleiding.  Er wordt dus méér dan aandacht aan besteed.

Op 15 en 16 september worden op de Leuvense vaart jeugdwedstrijden gehouden.  Het zijn een soort van 'propagandawedstrijden' om het publiek te tonen waarmee men bezig is.  Misschien kan zo wel een tienjarige samen met kampioen Olivier het water op...  Wie weet?

Herman is ook Mechelaar.  Hij woonde als kind aan de vaart.  En daardoor geraakte hij geboeid door de spport.  Als 14-jarige sloot hij zich aan bij de club, die haar lokalen heeft aan de Auwegemvaart.  De huidige voorzitter roemt de club en al diegenen die haar groot hebben gemaakt.  Zo haalt hij ook Rik Verbruggen aan die in 1958 wereldkampioen werd.  (de man werd later kapper in de Augustijnenstraat, en is enkele jaren geleden gestorven...).  Deze Rik deed mee aan vier (!) Olympische Spelen.  Na hem nam Herman Naegels de fakkel over.

Maar ook noemt Herman de naam van Kevin De Bondt.  Deze deed vorige keer nog mee in Peking.  Olivier en Kevin waren dé ontdekking van de club.  Ze vormden een perfect duo.  "Maar eigenlijk heeft de toenmalige nationale trainer hen uit elkaar gehaald.  Anders was het écht mogelijk geweest dat er twee Mechelaars in Londen zouden meegedongen hebben naar een medaille..."   Kevin is erg terleugesteld teruggekomen uit Peking, en is gestopt...

Legendarisch is Fans Blaes!  Deze Mechelaar deed mee aan de Olympische Spelen in 1936 in Berlijn.  Hij was de eerste van de club die zich hiervoor kon selecteren!  De anecdote gaat dat Frans Blaes geen eigen boot kon of mocht meenemen naar Berlijn.  Hij diende dus met een Duitse boot te sporten.  Het zou daarom zijn dat zijn prestatie niet zo goed was...     Blaes werd méér dan 100 jaar.  Hij werd nog stevig gevierd door de club.  Even na zijn verjaardag - zo'n drietal jaar geleden is hij overleden...

Herman Naegels is fier op Olivier Cauwenbergh, die hij een 'toffe kerel' noemt.  Hij is een waardige ambassadeur voor zijn sport en de club.

De bescheidenheid en rust zijn écht.  "Je bent gefocusd op je werk zolang de wedstijd bezig is. Het is ook mijn taak - zo vooraan in de boot.  Die attitude moet je dus wel hebben" vertelt  Olivier.

"De Olympische Spelen waren een fantastische ervaring.  Alles was perfect en tot in de puntjes geregeld.  Vaak ben ik ook ontroerd geweest door het gebeuren.  Er hing een fijne sfeer in het Olyspische dorp.  Het was op zichzelf al een héle prestatie om daar te geraken.  Nee - het was niet zo evident.  Maar we kregen ook veel respect van andere atleten. Ontgoocheld waren we zeker niet.  We hebben de wedstrijden snel en nuchter geëvalueerd.  Soms hadden we het wel wat moelijk met de commentaren van de sportjouralisten die door onvoldoende kennis van onze sport soms wat 'foute' conclusies trokken.  Zo was het écht niet zo dat we 'plat vielen' in de wedstrijd...  Maar goed...  We hebben ons best gedaan, en hebben voldoende realiteitsbesef dat er misschien niet meer uit te halen viel..."

Londen is nu voorbij.  In september neemt Olivier rust, en daarna wordt er terug 'opgebouwd'.   Zo wil men stilaan werken naar K2 1000. Daarin kan ons land het resultaten neerzetten.  Zijn maat, Laurens Pannecoucke komt uit Zwevegem.  Vaak wordt samen getraind, maar ook individueel wordt veel geoefend.  Sowieso zijn beiden heel goed op mekaar ingespeeld.

                             (voorzitter Herman Naegels)

Olivier Cauwenberg heeft de kleuren van ons land, maar ook van onze stad met verve verdedigd.  Zijn deelname aan de Olympische Spelen is dan ook een hele prestatie - ook al werd dit niet vertaald in goud, zilver of brons.  Binnen vier jaar zal hij er ongetwijfeld weer staan.  Daar geloven wij in.  Daar wil ook hij in geloven, met deze echte attitude van de waarachtige sportman.

Ik wens Olivier dan ook een dikke proficiat en alle geluk met de weg die hij nog zal volgen in zijn sportloopbaan.  Maar ook vond ik het héél belangrijk om de rol en verdienste  van deze Mechelse Canoclub in de schijnwerpers te zetten.  Dat mag ook al eens...