Zondagnamiddag, en facebook maakt éven een geluidje...

Een bericht, of beter: een vrààg.
Een bekend mechelaar, wiens anonimiteit ik hier niet zal onthullen ( Jan's naam komt geen enkele keer over m'n lippen), geeft me een hint.
Zet jij op Mechelenblogt een fotootje en misschien wat tekst ? 
De trigger was een korte mededeling over het weer die ik even tevoren op facebook had gezet.
Ach en waarom niet ?  Ik doe het dus.
 

Nu heb ik met de jaren ervaren dat proza me minder ligt.
Een tekeningetje of fotootje ok, en een gedichtje gaat nog nét.
Tekst ?  Da's meteen heel wat minder.  Ik heb geen vloeiende pen.
M'n leraar nederlands zei me toén al, dat mijn opstellen meer leken op een militair rapport dan op proza: kort, to the point, kurkdroog.

Ik ben dikwijls een beetje jaloers op mensen die zo gezwind het doen en laten in onze stad beschrijven. 
Niet alleen de bloggers , maar ook zij die hier zo welsprekend hun voor of tegen standpunt verdedigen. Knàp.

Ik hou het dus bescheiden, u krijgt van mij het weerbericht van onze stad van zondag 15 juli, omstreeks halfvijf.  Dat lukt nog net ;-)
Sabien ,David, beide Franken en Jill: here I come !

 Ik mag graag wandelen en fietsen in Mechelen.
Misschien niet zozeer om de hobbelige  kasseien, toeterende chauffeurs, kamikaze voetgangers en roekeloze collega-fietsers, neen: ik vind onze stad gewoon een léuke stad. 
Tot spijt van wie het benijdt.
 
Vandaag is het een gokje: gaat het nog regenen of houden we het droog ? 
Niet dat regen een echte tegenvaller is voor een amateur-fotograaf...en "Alles is schoon , als men het maar zien kan."
Rik heeft gelijk.

Een wandelingetje langs het Dijlepad, en meteen een paar foto's schieten van de straatvissers. De Bruul, Blauwhondstraatje, de Ijzeren Leen, en vooral: de Vismarkt.

De befaamde (of beruchte ) brug (een doorn in het vlees of een parel aan de steedse kroon) , is altijd een leuke plaats om wat mensen te observeren en leuke foto's te maken. Het is tegelijk een verbinding tussen oude glorie en moderne architectuur.
Denk dààr eens even aan mensen: onze éigenste Bosforusbrug.
Istamboel is geen unicum meer...

Vandaag is het niet zo druk, de plotse regenbuien van de laatste dagen zullen daar niet vreemd aan zijn.
De rust is een kadootje: geen drukke mensenmassa, héérlijk.
Ergens in een hoekje(en deze keer noem ik écht geen namen)  kies ik een tafeltje, bestel een cappuccino, en observeer de voorbijgangers.
Hoewel. De hemel wordt snel dreigend-donkergrijs en binnen de korste keren ligt de stad onder een grauwe deken van wolken en donderkoppen.
Ik ruik ergens de weeë geur van een rioolputje . Volgens ons moeder een veeg teken van naderend onweer.

En opeens, liggen de straten er verlaten bij, en een paar voorzichtige toeristen graaien hun biertje, koffie en rondlopende kleuters bij elkaar, en gaan binnen zitten.

En net op dàt moment, speelt de beiaard van de Sint Romboutstoren een lied van Jacques Brel. "Ne me quitte pas"!
Een liedje van 1959, bijna zo oud als ik, ik ken het al sinds ik kind was.
Mensen, dàt is pas multi-media !

Beeld, gevoel, klank...de natuur én de stad werken hier samen aan een totaalervaring.
Plots een donderslag, als paukenist en bode van méér.
En méér kreeg ik ook:  een plensbui van eerste categorie.
Niet zo'n voorverpakte druilregen, neen :een bui met vooroorlogse dikke druppels, met bellen op het Dijewater en de aangroeiende  plassen.
Voor zij die veemde talen spreken, in het mechels heet  dat "bloskes".

Ik hol snel  die voorzichtige toeristen achterna.
Binnen kijk ik door het raam hoe het licht verandert door het waas, hoe net boven de daken al een eerste opklaring naar ons toeschuift.

Het duurt niet zolang, en het is een prima alibi om nog iets te drinken.
Als het over is, ga  ik naar buiten.
Ruik eens mensen, snuif die lucht eens op. 
Inderdaad: zuurstof !

Een toosteloze verzopen zondag ? Neen, niet écht.
Rik heeft nog altijd gelijk.
"Alles is schoon , als men het maar zien kan."

Waarom ik dit schrijf ?
Omdat ik vind dat aan àlles goeie én minder goeie kanten zitten.
Ik beschouw mezelf niet als 'positivo', ik ben heus wel maatschappij-kritisch.
Maar ik vertik het om louter naar de negatieve aspekten te kijken...
Zeuren en klagen is zo makkelijk.

Ik blijf er bij:
Rik heeft gelijk.