Vrijdag 22 juni 2012,  stond er hard bop op het programma bij de Jazzzolder in Mechelen. Gebracht door ‘The L-Connection’,  een groep bestaande uit studenten van het Lemmensinstituut in Leuven. En zo krijgt de ‘L’ in de groepsnaam al meteen context. Het quartet bracht ons twee  (te) korte sets met aanstekelijke  en virtuoze jazz. Met knappe eigen composities en ook standards van Cole Porter en Thelonious Monk.

Zoals we dat kunnen verwachten bij hard bop, kregen piano (Andy Willems) en saxofoon (Alessandro Russo) veel ruimte bij de composities. Maar het subtiele less is more gitaarwerk van Raf Hendrickx en de begeleiding op contrabas van Stefano Agostini mogen zeker niet onvermeld blijven. Matthias De Waele deed ijverig en strak zijn best op drums, hierbij ter elfder ure invallende voor de originele drummer. Het leverde soms grappige momenten aka improvisaties op.

Jullie verslaggever  was nog niet zo vertrouwd met hard bop, alleszins minder dan met be bop, maar als het optreden van ‘The L-Town Connection’ kan dienen als staalkaart voor het genre dan is ondergetekende bij deze liefhebber ervan. De eigen composities van met name pianist Andy Willems en gitarist Raf Hendrickx waren even melodieus, gevarieerd  als ingenieus en smaakten absoluut naar meer.

In de eerste set werden we  vergast op drie eigen nummers en twee  covers. Bij die eigen composities sprongen vooral de opener ‘Easy 130’, met de sax on ‘lead’ en een sublieme pianosolo, en een bijzonder sterk ‘Encounters’ dat al even gevarieerd  als spannend was, eruit. Wanneer we in onze notities een groot ‘Wow’ met vijf uitroeptekens terugvinden, kan dat alleen maar betekenen dat we onder de indruk waren. Wat dus geldt voor de interpretatie van de Thelonius Monk classic ‘Let’s Call This’.

Voor de tweede  set leende Raf Hendrickx de rode gitaar van Niels Geerts. We onthouden van de tweede set, behalve dat die veel te kort was, een geweldig ‘Hemingway in Cyberspace’, en niet alleen omwille van de originele titel en het even aparte als swingende, ‘Turn Back Delta’, notabene geïnspireerd door... hip hop. Jawel!

Bij het derde nummer in de tweede  set bleek dat de heren al ‘door hun repertoire’ zaten maar het Jazzzolderpubliek dwong zonder veel moeite nog een bis af en het viertal stortte zich opnieuw met brio op een Thelonius Monk-classic.

Lejo Vanhaelen en zijn team mogen deze heren zeker nog eens terugvragen. Tegen dan hebben ze misschien ook hun repertoire al wat uitgebreid...

tekst: © Markec
visual: © Kris Vanderstraeten - Jazzzolder