(foto's: Jan Smets)

En op zo'n zonnige zaterdagnamiddag, bij de start van de zomervakantie, kom je terecht op het pleintje van de Guido Gezellelaan.  De zon schijnt uitbundig.  Spelende kinderen leven zich uit op het daar pas aangelegde speelperk.  Cava wordt geschonken en ijsjes gelikt.  Natuurlijk zijn er de onvermijdelijke toespraken van de politici en de wijkverantwoordelijken.  Dat hoort er bij.  Maar één ding weet me véél meer te ontroeren.  Aan één van de netjes en vrolijk bebloemde gevels staan twee plooistoeltjes, en daarin zitten twee van de heerlijkste mensen die je maar ontmoeten kan: Gust en Bertha - al eeuwenlang wonend in deze stad: twee senioren met een blije kijk op het leven en hun buurt.  In haar armen houdt Bertha de peuter van haar Ghanese buren, en naast hen staat in zijn onderlijfje  de  Armeense buurman gezellig te kletsen.  Wat verderop voetballen Marokkaanse jongetjes en zitten Assyrische families te keuvelen.  En toeterend komt een karavaan auto's aanzetten, richting Plankstraat: want daar wordt getrouwd!  Mechelen ligt hier, en vandaag een héél stuk zuidelijker.  En middenin zitten Bertha en Gust.  Samen met hun buren maken zij een wereld van verschil!

Vandaag wordt het nieuwe speelpleintje ingehuldigd.  Schepen Caroline Gennez mag even haar beleidsplan ontvouwen, én haar bedoeling om in de stad om de 400 meter een speelplek te creëeren.  Zoals hier dus, op de Guido Gezellelaan.  Bovendien ligt dit leuke speelpleintje op de kinderroute die voert naar de Grote Markt...  Tof toch wel.  Een paar dingen kunnen nog nét wat beter: het pleintje zou nog beter moeten afgesloten worden van het verkeer, en ook de parkeermogelijkheden moeten beter kunnen.  Maar de buurt is best tevreden.  Marina Mariën, die voorzitter is van de wijkraad Centrum en in de nabijgelegen Bethaniënpolder woont, is zichtbaar in de wolken.  Ze hebben dan ook erg geijverd om dit te kunnen realiseren.  Het is één van de kleinschalige projecten die ze aan de stad voorstelden.  En: het is uitgewerkt!  Het plein heeft toffe spelprikkels voor de kinderen, en is bovendien veilig aangelegd.  Het is een ontmoetingsruimte geworden voor de buurt, en sociale contacten zullen hierdoor nog sterker worden.  Marina vindt het alleszins een goed voorbeeld van burgerparticipatie.  Dat moet ik zéker vermelden, drukt ze me op het hart.

Natuurlijk is er ook heel wat hulp en ondersteuning gekomen van de twee buurtcomité's: die van 't Veer en die van het Groot Begijnhof.

Inez Van Overschelde van het buurtcomité van het Groot-Begijnhof, dat zorgt voor talrijke activiteiten in hun buurt, vond, met de andere comitéleden,  al langer dat met dit pleintje dat zowat tien jaar geleden werd heraangelegd, méér kon gebeuren.  Zo gezegd, zo gedaan.  De vraag werd aan de stad gesteld, en momenteel geniet de buurt van een aangenaam speelpleintje.

Sofian (8 j.), Obama (6 j), Chems (A2 j.) en Viskhan (9j) zijn laaiend enthousiast.  Ze vinden het een leuk plein, en willen er alle dagen komen spelen!

En in hun plooistoeltjes zitten ondertussen nog steeds Bertha en Gust Geens-Winkelmans.  Van in 1975 wonen ze aan de Guido Gezellelaan.  Gust vertelt dat hij in huis een grote bokaal met snoep heeft voor de kindern van de buurt.  "We zijn de oma en opa  voor alle kinderen hier!"  vult Bertha aan.  "Dit is een goeie buurt om te wonen.  Het is hier heel plezant, en we hebben géén last van de spelende kinderen.  Integendeel!"

"Misschien moeten er toch nog molentjes of zo komen voor de jongsten, en een zwembadje..."  suggereert Gust. 

Khasiyev Rajet komt er bij staan.  Ze is Tjetsjeense  ("en werkt in Brussel..." vult Bertha aan...).  Ze woont al zo'n 13 jaar in de buurt.  Ze geeft Bertha een warme knuffel.  "Het zijn lieve mensen!" zegt ze.  "Hier wonen allemaal brave mensen." gaat Bertha onverstoorbaar verder. "Hiernaast wonen mensen uit Ghana.  Hun twee kindjes zijn ons beginnen oma en opa te noemen...  Na 21 uur - na 'familie' kom ik graag buiten zitten.  Het is zo plezant om de kinderen bezig te zien, en om te babbelen met de buren... "

Na 'Familie' begint voor Gusta en Bertha de soap van de eigen straat.  Hier zien ze de wereld ontvouwd voor eigen ogen...

Elberkyan Sahak komt er met zijn dochterte Nina bij staan.  Hij heeft ook een warm contact met de beide senioren.  Sahak is Armeniër, en na wat omzwervingen is hij in Mechelen terechtgekomen.  "Ik woon hier graag.  Mijn vrouw is Assyrische.  We verstaan mekaar, want Assyriërs en Armeniërs delen zo'n beetje een zelfde verleden. Je moet zéker nog even blijven.  Want seffens komt de hele Assyrische familie langs in de Plankstaat voor een huwelijk van een nicht van mijn vrouw... Straks vieren we verder feest in Temse."

Dat moet je me geen twee keer zeggen.  Wat later is het zover.  In hun kleurrijke feestkledij zijn de Assyrische buurvrouwen zich al aan het opwarmen met rijdansen en handgeklap, en de mannen in keurige kostuums gestoken, verzamelen zich aan de kant van de straat, waar even later opgetuigde wagens komen aangereden.  De feeststemming zwelt nog aan als de bruidegom  aankomt (die ik herken als kelner van La Flèche aan het station). Papieren hartjes worden rondgestrooid, tonggeklak, dansen...  En nu wordt ook burgemeester Bart Somers in de tang genomen, en hij moet beslist méé ronddansen.  En wat stuntelig doet hij mee.  Gelach en sympathie bij de vele omstaanders.  Dan verschijnt de bruid, in een wolk van wit...

Bertha en Gust zitten wat verderop.  Ze genieten.  Twee eenvoudige sympathieke mensen, die zich goed voelen in hun buurt.

"Hier blijf ik jong", zegt Bertha.  "Wij kennen hier geen problemen.  Eerlijk.  Soms durven wat stoutere jongens eens wat wilder voetballen, maar da's alles.  Hier wonen zoveel mensen uit de hele wereld.  En da's plezant.  Iedereen is vriendelijk..."

Het is mooi om zien, en ik krijg er een warm gevoel van.  Natuurlijk weet ik ook wel dat diversiteit vaak strubbelingen kan geven.  Ik ben daar niet blind voor.  Maar hier zie ik  mensen een wereld van verschil maken - eenvoudig door open te staan voor mekaar, en voor mekaars eigenheid.  Hier hoeven geen politieke of sociologische studies of discours het proberen uit te leggen.  Hier doet men het gewoon.  Bertha en Gust en Razet en Sahak, en zovele anderen.  Hier toont een stad haar warme hart.   En met een goed gevoel fiets ik even later weg... , met de wetenschap dat het soms écht niet moeilijk is, als men maar wil...