(foto's: Jan Smets)

Het is gezellig druk ten huize van Linda De Smedt en Marc Frans in de Vrijgeweidestraat.  Men is er druk in de weer om het 'verjaardagsfeestje' van hun vzw Collectief Kanaga klaar te stomen.  Vijf jaar aan de slag voor ontwikkelingsprojecten in Mali: het is niet niks.  Ook al zit er een wrange bijsmaak aan het verhaal door de politieke chaos van de laatste weken...  Het heerst immers grote onzekerheid en spanning in het Afrikaanse land waaraan deze Maneblussers verknocht zijn... Maar men blijft niet bij de pakken zitten.  Deze vrijwilligers met een hart voor Mali gaan er tegenaan, met in hun ogen de hoop op betere tijden.  Op zaterdag 21 april zal er gefeest worden - in de Jazzzolder op het Sint-Romboutskerkhof.  Linda en Marc spreken er enthousiast over.  Bij hen zit ook Anne-Mie De Winne, die ik al jaren ken.  Ze was ooit mijn collega, en is zo één van die mensen die met het vuur van de overtuiging weet te begeesteren...

Anne-Mie was met haar man René voor de eerste keer in Mali in 1996...

"Ik was steeds geboeid in Afrika.  Die belangstelling voor dit continent heb ik altijd al gehad, en werd versterkt door de politieke situatie in Rwanda, waar ik me in verdiept heb door het boek 'Afrika en de vloek van de natiestaat'.  Het heeft me dingen anders leren zien. Wat later kreeg ik het boek 'Segou' van Maryse Condé in handen.  Een wereld ging voor me open.  De roman, die eigenlijk een Malinees familie-epos is, is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek.  De geschiedschrijving van de familie speelt zich af tegen de achtergrond van animisme, opkomende Islam, eerste blanken, slavernij...  Ik voelde het!  Ik moest daarnaartoe!  We hebben het ook gedaan!  In 1996 gingen we de eerste maal.  Vier jaar zijn René en ik er uiteindelijk geweest.  Ons besluit stond vast.  We zouden naar ginder verhuizen: naar Bamako, de Malinese hoofdstad.  Het werd een avontuur.  We openden er een bed&breakfast.  Verliefd waren we op het land en zijn mensen.  Acht jaar hebben we er gewoond. Het waren acht mooie jaren.  Twee jaar geleden hebben we er een punt achter gezet.  We waren Mali absoluut niet beu, maar we wilden nieuwe horizonten verkennen, en wilden zélf het moment kiezen om te vertrekken.  We worden dan ook nog eens een dagje ouder... "

Ik herinner me de lange nieuwsbrieven die Anne-Mie ons indertijd stuurde, met de alledaagse dingen die ze er als 'toeschouwer' meemaakte: doorleefde verhalen vol geestdrift, verwondering, humor, sociale bewogenheid...

"We hebben ook fouten gemaakt; dingen verkeerd begrepen - ook al lazen we veel over het land, en dachten het te kennen.  We botsten soms tegen de hiërarchie...  Maar de grootste voldoening is dat we er zoveel vrienden hebben gemaakt.  Vrienden voor het leven, over de grenzen heen.  Ons verhaal is ginds afgerond, maar het loopt hier wel verder.  Ik heb géén spijt dat we dit hebben kunnen beleven.  Het doet me wel pijn om te zien hoe dit mooie, ooit vreedzame land nu aan het afglijden is in chaos.  De berichten uit Mali zijn allesbehalve rooskleurig..."

(Anne-Mie-De Winne)

Linda en Marc luisteren naar wat Anne-Mie te vertellen heeft.  Ook zij zijn in het Mali-avontuur gestapt...

Linda vertelt:

"We zijn ook altijd geboeid geweest door Afrika.  We waren dan wel sociaal bewogen, maar op andere terreinen.  Maar door onze vriendschap met Rob Feremans en zijn vrouw Els Welters, die ook vrienden zijn van Anne-Mie, begonnen we aan een nieuwe bladzijde.  Zij gingen op reis naar Mali, en logeerden in de b&b van Anne-Mie en René.  We gingen met hen op reis.  Het was vaak mooi, maar ook confronterend.  Marc heeft er veel gefilmd, en dit resulteerde in een documentaire die op het Afrika-filmfestival van Mechelen onlangs is vertoond.  Rob wou iets doen voor Mali.  Als snel groeide het idee om een vereniging op poten te zetten met als doel ontwikkelingshulp voor dit land.  Zeven jaar geleden hebben we met vier Kanaga opgezet - een feitelijke vereniging.  Vijf jaar bestaan we nu als vzw.  Ondertussen is Vzw Collectief Kanaga een vast team van 10 leden in ons land en 2 leden in Mali.  Samen bepalen wij de ontwikkelingsprojecten die worden aangebracht door de lokale bevoling.  In België werken wij samen met gemeentelijke en provinciale overheden.  We vertrekken vanuit een humanistische visie op de wereld en onze projecten zijn niet gebonden aan politieke en religieuze beschouwingen..."

                                 (Rob Feremans)

Het verhaal van Els en Rob, Anne-Mie en René,  Linda en Marc, Patick, Gi en Marina en Danny is een mooi verhaal.  Deze mensen zijn gebeten door een microbe die hen niet loslaat.  Ze hebben hun idealen omgezet in daden.

Wat zijn nu de ontwikkelingsprojecten in Mali die zij ondersteunen?

Kanaga wil voorzien in drinkbaar water door het bouwen van waterputten in Pays Dogon.  Maar ook willen zij de gezondheidszorg toegankelijker maken door het bouwen van een medische hulppost in het dorp Tireli.  Collectief Kanaga wil ook vechten voor de uitbouw van het lokale Campement Binou, dat jongeren in het toeristisch seizoen werkgelegenheid kan verschaffen.  Ook ondersteunt men via een studiebeurssysteem een aantal studenten, die zo kunnen deelnemen aan opleidingen en vormingen.  Men wil  de digitale kloof dichten door het bezorgen van PC's... Wat er ook is bijgekomen is de ondersteuning van straatkinden in Bamako.

Collectief Kanaga vzw

Vrijgeweidestraat 35

rekeningnummer: BE50 7370 2121 1418 INAN)

KREDBEBB (BIC)

gsm 00 32 472 439955      tel 00 32 15 430 154

www.kanaga.be

kanaga@skynet.be 

(de Koning Boudewijnstichting verleent haar medewerking aan het project 'Waterputten voor Pays Dogon')

En op 21 april wordt er dan gefeest op vijf jaar solidariteit.

Mechelen zal zich die avond heel solidair weten met Mali.  Vijf jaar belangloze inzet wordt gevierd in de lokalen van de Jazzzolder en Contour op het Sint-Romboutskerkhof 2.

Twee concertjes worden aangeboden.  Er wordt gestart met de Mechelse Percussiegroep SO onder leiding van Babs Jobo, een Mechelaar met Ghanese roots en een master percussionist.  Bij West-Afrikaanse percussie kan je niet stil zitten.  Da's geen optie.  Je bent gewaarschuwd!

Nadien zal La Kalifanfare, een Brusselse groep onder leiding van Kalifa Kone, een Malinese muzikant, de ambiance verder zetten.  Zij brengen Malinese muziek in combinatie met West-Afrikaanse dans: opzwepend!

Tussendoor kan je genieten van een hapje en een drankje, en misschien een leuk hebbeding kiezen uit de prachtige artisanale producten die zullen verkocht worden. 

Je kan de avond meemaken voor 7 euro.  Hiermee steun je de avond en de projecten.

(Linda, Marc en Annemie)

We babbelen nog een tijdje door.  Over de grote toekomstonzekerheid.  Marc volgt het nieuws op de voet, en zegt dat het heel eigenaardig aanvoelt om te zien hoe de rebellen steeds opschuiven, en in streken komen waar ze zelf geweest zijn... Hoe gaat het met hun vrienden?  Wat is de feitelijke bedoeling van de opstandige touaregs?  Had de president niet méér kunnen doen?  Wat met het oprukkend moslim-extremisme?  Vele vragen, weinig antwoorden...  Wanneer zullen ze terug naar Mali kunnen?  Hoe gaat de gewone mens de rekening moeten betalen, als hongersnood dreigt door de burgeroorlog?

Daarom wil men nu ook acute hulp bieden, door de graanvoorraad aan te vullen.  Om de armste gezinnen te helpen: een soort lening die terugbetaald moet worden van zodra het kan...  Je kan hiervoor een storting doen op het bovenvermelde rekeningnummer...

Ze poseren voor mijn lens: drie toffe mensen met dromen maar ook met voldoende realiteitsbesef: Linda, Marc en Anne-Mie.  Mensen met een hart voor Afrika - niet alleen denkers maar ook doeners - net zoals de anderen die zich inzetten in Kanaga.  Het is aanstekelijk.  Op 29 april zal het Malinese ritme Mechelen in vuur zetten.  Zoveel is duidelijk.

Ik zie in de ogen van Anne-Mie - In al die jaren is ze nog steeds dat grote enthousiasme niet kwijt gespeeld: dat enthousiasme waar ik haar steeds voor bewonderd heb....