Meubelfabriek Geens is nog verre familie van mij. Ik ga trouwens nu zondag eten met Lea, een  achter-achternicht van mij nazaat van die mensen en ik kwam vroeger daar regelmatig langs met mijn grootouders van moeders kant en mijn ouders. Ergens in de jaren 60 ( denk ik) werd de zaak overvallen en er werd zelfs geschoten. Gelukkig zonder slachtoffers. Het woonhuis was in de Kroonstraat, het atelier gaf uit in de LANGE heistraat, 31 en niet in de KORTE heistraat !!!!!!!!!!. Straf dat er toch korte heistraat staat in de publiciteit. Een drukfout??? Of een andere straatnaam toen?Raar.

Kleine Nieuwedijkstraat

Mijn grootvader langs vaderszijde, Willem Volkaert (alias Jommeke uit de Peer *), was in zijn jonge jaren meubelmakersleerling, maar ik weet niet bij welke meubelmaker. Een verhaal, dat hij me op het einde van zijn leven vertelde, was dat hij tegen zijn zin zijn legerdienst deed, kort na WO I, en alle kansen aangreep om onder de typisch militaire verplichtingen uit te komen. Hij gaf zich op als vrijwilliger om een toonkast te maken voor de bekers en trofeeën die de scherpschutters van de eenheid hadden verzameld, en maakte er een pronkstuk van, dat de aandacht trok van zijn korpschef. De rest van zijn legerdienst heeft hij voornamelijk meubelen gemaakt voor de officieren, eerst voor de mess, nadien ook voor thuis... Geregeld was hij "op missie" om hout aan te kopen voor meubelen voor zijn opdrachtgevers, waardoor hij ook die kant van de sector leerde kennen. In het kader van zijn opleiding (buiten het leger) moest opa ook naar de Akademie, om te leren beeldhouwen. Daar sloot hij vriendschap met kunstenaars, die later tot min of meer bekende expressionisten zouden uitgroeien. Opa had oog voor kwaliteit en kunst, hij was kritisch, ook voor zichzelf. Hij zag goed in dat hij wel de kunde onder de knie kon krijgen, maar daarom nog geen kunstenaar was. Daarom besloot hij houthandelaar te worden, en met het geld dat hij zo verdiende zijn vrienden-artiesten als mecenas een duwtje in de rug te geven als ze weer eens aan de grond zaten. Zo werd opa dan de houtleverancier van vele Mechelse meubelmakers. Na WO II kwam daar de spaanderplaat bij, en nadien ook de kunststof, vnl de harde kunststof, meestal bekend onder de merknaam "Formica" of "Panolux". Die uitbreiding van het gamma kwam er onder impuls van mijn vader, Willy Volkaert, die toen al voorvoelde dat de Mechelse meubelsector het moeilijk zou krijgen, Houthandel W Volkaert werd invoerder van "Ultrapas", een Formica-cloon die in Duitsland gemaakt werd door een chemisch bedrijf, dat de reconversie van wapenindustrie naar vredesindustrie had gemaakt: Dynamit Nobel... jawel, het vroegere bedrijf van de sponsor van de Nobelprijzen. Een goede klant in die tijd was... de NMBS. In 't Arsenaal werden de treinwagons ingericht. Misschien dat een aantal lezers zich nog de tafeltjes herinneren, die tussen de banken tegen de wand bevestigd waren? Ze hadden een grijs motiefje, dat er als een weefsel uitzag - maar het materiaal was glad en glanzend. Hoeveel platen "we" zo geleverd hebben - als kind moest ik helpen met laden en lossen - kan ik niet schatten, maar het waren er erg veel.

*: Zijn moeder baatte "de Peer" uit, dat zou een café op de Kattenberg moeten geweest zijn.

Charel Canaerts van de Hombeeksesteenweg staat er nog niet bij. Alle cafemeubelen op maat. Charel was ooit ook goalkeeper van het eerste elftal achter de kazerne. Wie heeft er een foto van de zaak ?

En dan was er nog een kunstmeubel fabriek op de Brusselsesteenweg rechts voorbij de spoorweg. Nu een opleidingcentrum. Daar heeft Roger misschien wel een fotoke van.

Maar in welke Mechelsestraat was er nu vroeger geen meubelmaker , Alles voorbij, enkel nog nostalgie. 

Ik heb niks te maken met Mechelse meubelen. Maar ik woon wel in de voormalige gebouwen van meubelmaker Emile Michiels, die na WOII de stad uit getrokken is om zich blijkbaar op Mechelen-Zuid te vestigen. Eind jaren '50 werden de gebouwen opgekocht door de Minderbroeders waardoor ze vandaag deel uitmaken van het Patershof.

Via pastoor Etienne kwam ik er echter op uit dat Michiels zijn gebouwen - en dus ook mijn huis - gebruikte als logo, weliswaar uitwat uit proportie. En na jarenlang zoeken heb ik nog niet zo lang geleden deze op de kop kunnen tikken:

Rudi, om verder te gaan op jouw verhaal. Mij werd gezegd dat Emile en neef of schoonbroer was van meubelen Geens van "schuinstegenover". In de Kroonstraat, jouw Geens dus. Daar waar Michiels mikte op massaproductie, stond Geens in voor maatwerk. En blijkbaar heeft die Geens de trap gemaakt voor het gebouw van Michiels, mijn trap dus. Het is inderdaad wel een wat aparte trap. Zou je dat 's kunnen navragen tijdens je etentje of hier nog iets van waarheid in zit, of een spoor van terug te vinden valt?

Een broer van mijn moeder Willem Van Roy heeft jarenlang bij" Peere " Huygels gewerkt en ik heb er hem talloze anekdotes horen over vertellen...van" den ouwe "die op   maandagochtend, voor dag en dauw fris geschoren en gewassen,  piekfijn uitgedost als baas"het goede voorbeeld" kwam geven aan de ingang van de fabriek. Van de grappen die uithaalden met mekaar. Ik ben zelf nog gaan kijken naar de brand van de fabriek."Meneer Jean" ging de zaak verder zetten toen "Peere" gestorven was...de teloorgang was ingezet. De fabriek kreeg een nieuwe naam: Luxwood. Mechelen Meubelstad begon stilaan in duigen te vallen...

Olivetenvest 12

Nog wat teruggevonden:

Populierendreef 42

Ivm "Mechelse meubelen" heb ik een website gemaakt over het verdwenen groot meubelbedrijf uit Rijmenam.Ik heb er zelf 25 jaar gewerkt en ben heel waarschijnlijk het enige gewezen personeelslid die daar nog mee bezig is.De moeite waard om mijn site eens te bezoeken (veel fotos,folders,enz...)

als oude werknemer van het ooit zeer grote meubelbedrijf MEUROP heb ik na het faillissement

getracht om zoveel mogelijk fotos ,folders,dokumenten bij te houden met het oog op 'later'.

mijn website:  www.everyoneweb.be/meurop

veel kijkplezier voor de geintersseerden!