Cultuurcentrum Mechelen zette vrijdag 23 december Alan Lomax en zijn exploratie naar (de roots van de) folk en blues in de kijker. Op de Alan Lomax Tribute-avond in de Stadsschouwburg stond de documentaire 'The Land Where Blues Began',  DJ Blue Flamingo, The Golden Glows én Roland geprogrammeerd...

'The Land Where Blues Began', een wel héél erg interessante documentarie over Lomax' zoektocht naar de roots van folk en blues, was vooral voer voor vroege vogels, want al om 19 uur geprogrammeerd. Diezelfde vroege vogels  - of de héél vroege vogels - kregen ook heerlijke groentensoep te proeven

Dj Blue Flamingo mocht de avond inleiden en liet ons meegenieten van een ouderwets krakende 78-toerenplaat met 'Dirty Old Town', vertolkt door Alan Lomax, "Om hém draait het vanavond, daarom laat ik hem eerst zelf aan het woord”, aldus Dj Blue Flamingo.

Wanneer Roland vervolgens verscheen, klonk het droog; “dat was goéd he?!” waarop de bluesman ons trakteerde op een meer dan fraaie greep uit de liedjescatalogus van Lead Belly. Met ondermeer 'Goodmorning Blues' en het verhaal over 'The Man Goin' Round Takin' Names'. Tussendoor hier en daar een kwinkslag  op zijn Rolands. Leuk om standards zoals 'Gallows Pole' (in zijn oerversie, dus van voordat Jimmy Page en Robert Plant het aan hun Led Zeppelin-catalogus toevoegden), het o zo mooie 'Where Did You Sleep At Night', dat de jongsten onder ons wellicht vooral kennen in de Nirvana-versie en meteen daaraan gekoppeld 'Goodnight Irene',... Roland bracht deze standards met verve. Met enkel zijn doorleefde bluesstem en fraaie akoestische gitaarspel, waarbij hij moeiteloos van de ene naar de ander toonaard sprong.

Ook heel erg goed was 'Midnight Special'. De set van Roland bevatte negen Leadbelly-songs, alle negen goed. Maar voor jullie verslaggever had het wat meer mogen zijn. Maar: het was kort en goéd: Rolands set bevatte niet een zwak moment.

The Golden Glows & Prison Songs
Na een korte pauze, ontfermden The Golden Glows zich over een aantal 'Prison Songs' die Lomax opgetekend had destijds. Veel liedjes waaruit heimwee naar huis maar zelden spijt over de gepleegde daden bleek. Sfeervolle maar soms donkere, want vanzelfsprekend niet altijd opgewekte liedjes.

Het trio, vocalisten Nel Ponsaers, Katleen Scheir en Bram Van Moorhem werd versterkt door Geert Hellings op dobro en lapsteel en Frederik Meuleyzer op drums. Tenor Bram Van Moorhem nam de meeste leadvocals voor zijn rekening, alt Nel Ponsaers en sopraan Katleen Scheir tweede en derde stem. Het mooiste was het wanneer ze in close-harmony of canon zongen. Al was het ook genieten wanneer de dames hun stem (letterlijk) konden laten gelden. Persoonlijk vond ik Van Moorhems Antwerpse tongval soms storend, maar dat is misschien detailkritiek, en ik was meer fan van de vocalistes.

Enorm genoten van het Lapgitaarspel van Geert Hellings. Dat Frederik Meuleyzer een uitstekend drummer is, wisten we al van bij Stray Dogs, enkele weken geleden nog te zien in Mechelen bij de slotavond van Contour.

In de set zaten ondermeer 'Lord, Pray for Me', 'When I Went To Leland', 'Ain't Got Nobody', 'Old Dollar man' en tweemaal 'I'm going Home', telkens een àndere going-homesong natuurlijk. “Dit nummer kent u wellicht in de hardrockversie uit de jaren '70, met die poedelkrullen” kondigde Van Moorhem Lead Belly's 'Black Betty' aan. Hij doelde op de bekendste versie van Ram Jam uit 1977. Al wordt de term poedelkrullen toch voornamelijk voor Hair Metal gebruikt, vanaf eind jaren '70 maar vooral in de jaren '80 van toepassing. Het was alleszins een mooie interpretatie van 'Black Betty', met knap drumwerk van Meuleyzer ook.

Nadat ze nog de nieuwe single 'Hammering' voorstelden, was het Dj Flamingo die het laatste woord, of beter: lied, kreeg. Hij bleek verre van slecht gitaar te spelen, zijn zang viel best mee. De 78-toerenman bracht 'Rambling, Gambling Willie' van Bob Dylan (1962).

Daarna werden we uitgenodigd i n de foyer waar Dj Blue Flamingo zijn 78-toerenkunstjes toonde en er druk werd nagepraat over het geslaagde Alan Lomax Tribute....

verslag: © Markec
visiual: © Cultuurcentrum Mechelen