Zaterdagavond 5 november 2011, een goed gevuld auditorium van Cultuurcentrum Mechelen luisterde naar de verhalen en liedjes van het Mechelse/Grieks/Australisch duo Carl Cleves, né Carl van Hoogenbempt en Parissa Bouas, meegebracht van 'Down Under'. Een ei zo na volle zaal, en dat voor een naam die toch niet meteen bij iedereen een belletje doet rinkelen. Maar Mechelen bleek de naar Byron Bay uitgeweken Mechelaar niét vergeten.

Carl Cleves & Parissa Bouas, behalve een muzikaal duo, ook man en vrouw, zijn 'on the road' in Europa, dus kon een stop in Carls thuisstad niet ontbreken. Het werd duidelijk een meer dan aangenaam en emotioneel weerzien voor Cleves/ van Hoogenbempt. Dat merkte je en daar is ook helemaal niets mis mee.

Cleves en Bouas brachten twee korte sets liedjes waarbij je tussendoor Carls boeiende levensverhaal, of toch delen ervan, aan de weet kwam. Cleves tekende voor fraai, ingetogen en ingehouden gitaarspel en sterke verhalen. Bouas, die de meeste liedjes zong, schitterde behalve door haar prachtige stemgeluid ook door een aanstekelijke spontaniteit en enthousiasme.

Jullie verslaggever kon vooral de tweede set erg smaken, waarmee niet gezegd is dat die eerste set 'slecht' was. Wel was het allemaal net een ietsje te ingetogen/ingehouden, zeg maar 'te braaf': het kabbelde rustig en er leek weinig te gaan gebeuren. In de tweede set leek het wel of het duo pas écht loskwam: er zat er meer schwung, panache en tempo in.

"All our songs are true stories"
Alleszins bracht het duo in de twee korte sets een fraaie collectie liedjes die zich best laten omschrijven als ingetogen jazzy folk met afro- en Latijns-Amerikaanse invloeden of ook: een mix van folk, kleinkunst en wereldmuziek. Niet onlogisch als je weet dat Cleves zowat de hele wereld rondzwierf om dan pas in Australië te belanden. Met stuk voor stuk mooie teksten aka verhalen. “All our songs are true stories!” vertrouwde het echtpaar de zaal toe, waarvan akte.

Van dit optreden blijft mij vooral het mooie stemgeluid van Parissa bij alsook haar spontaniteit en een aantal erg sterke teksten en dito liedjes zoals 'Into the Sun', 'Dance to the Light', 'Solitude and Lonelyness', 'Way Down in the Mines' en 'The Full Force of the Wind'. Een aangenaam optreden, al hadden mijn concertgezel en ik bij momenten toch het gevoel dat er 'iets' miste, wat dat iets dan precies is, kan ik niet echt omschrijven. Of toch: misschien was het die panache, weet je wel? Maar: zondermeer een goed optreden met een collectie fijne kleine liedjes met internationaal karakter...

Verslag: © Markec
Foto's: © Bart Schelkens