(foto's: Jan Smets)

Er moet zoiets in de Mechelse lucht zitten dat het maakt dat hier zoveel beeldhouwers op hoog artistiek niveau aan het werk zijn...  In de voetsporen van Wouters en Wijnants en zovele anderen - bekenden en minder bekenden - zijn ook in deze tijd Mechelse kunstenaars actief die méér dan een voetnoot waard zijn.  De laatste maanden heb ik er tal van bezocht in hun natuurlijke habitat - in hun atelier of op een expositie.  Ward Dyck, Angela Scheltiens, Pol Cockx, Luc Jonckers...  En doe ik nog onrecht aan vele anderen wiens naam ik nu niet vermeld... Vandaag was ik op de vernissage van een tentoonstelling van Albrecht Nees...   Het was genieten bij zoveel schoonheid...

Albrecht Nees uit de Tuinbouwstraat is een geboren Mechelaar.  Hij kwam hier ter wereld in 1944.  En kreeg hij de kunstenaarsmicrobe mee van thuis?

Feit is het dat zijn vader schrijnwerker was.  Hé?  waar hoorden we dat nog.  Het lijkt een écht Mechels verhaal dat vele beeldhouwers uit deze Maneblussersstad hun eerste stapjes zetten tussen de beitels en houtkrullen van hun vaders atelier... (en, weet je: de schoonvader van Albrecht was dan ook nog meubelmaker...)

Albrecht Nees genoot zijn opleiding aan onze Academie voor Beeldende kunsten.  Eerst leerde hij er schilderen bij leerkrachten als Dierckx en Tuerlinckx.  later kwam daar beeldhouwen bij, bij illustere leermeesters als Lode Eyckermans (die tevens directeur was van de academie), en Walravens en Van den Brande.  Dit waren en zijn volstrekt niet de minsten.

Zo begon het.

Albrecht zocht zijn eigen weg.  Hij exposeerde regelmatig op individuele en diverse groepstentoonstellingen in Brussel, Amsterdam, Rijsel, Oostende, Konokke, en zelfs Parijs en Rome...  In Mechelen konden we zijn werk al bekijken op de Kunstvestdagen en op Kunst op het Groot-Begijnhof.

Albrecht is een aangename gesprekspartner die met veel liefe, maar ook met grote bescheidenheid praat over zijn kunst.

Hij vertrekt vanuit een idee.  En dat krijgt dan vorm - op doek, in steen...

Albrecht Nees is heel veelzijdig wat expressievormen betreft.  Zo creëert hij zijn kunstwerken in albast in brons, in marmer, in zachte steen.  Zijn werk, dat vaak ook melancholisch is, weet de toeschouwer te raken...  Spontaan heb je de neiging om je handen te laten glijden langs de mooie vormen, lijnen...

Albrecht is lid van de dit jaar jubilerende Lucasgilde.  In onze stad is zijn werk ook in de openbare ruimte te bewonderen.  In de wijk Kleine Landeigendom, in het Kriekerijveld in Hombeek, werd zo'n twintig jaar geleden de sculptuur 'tevreden' geplaatst.  Beslist een omwegje waard!

Maar de grootste voldoening haalde Albrecht uit het werk dat hij samen met de nu overleden kunstenaar André de Baere mocht scheppen in Gooik.  Op het hoogste punt van Vlaams Brabant, op de Kesterheide ligt het zogenaamde Perivo-park.  Dit park is een initiatief van Boks vzw  (Belgische vereniging van kinderen met een stofwisselingsziekte) en het werd gerealiseerd in samenwerking met de gemeente.  Het is steeds toegankelijk.  Het monument werd opgericht voor kinderen en volwassenen die overleden zijn aan een stofwisselingsziekte, en stelt kinderen voor die verstoppertje spelen tussen eiken balken die naar een verre wereld reiken.  Het symboliseert de diepere betekenis van het park: 'Hier leven onze kinderen verder'...

Albrecht praat er graag over, en laat me een album zien met kunstzinnige foto's van dit ontroerende monument...

Er zijn vele vrienden langsgekomen op de vernissage.  Een grote hulp bij het aankleden van zijn atelier tot expositieruimte, had Albrecht aan de bevriende kunstenares Angela Scheltiens.

Het is de eerste tentoonstelling van Nees sinds 2006.  De verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen. Hopelijk vinden velen de weg naar de Battelsesteenweg.  Ik garandeer je:  het zal je verwachtingen inlossen.

Praktisch:

van 19 tot 27 november, Battelsesteenweg 128.

Recente schilderijen en beeldhouwwerken.

Vrije toegang.

Dagelijks open van 13 uur tot 19 uur

 (foto:Stijn Heyvaert - Gooik)