(foto: Jan Smets)

Het begon met een misverstand.  Telefoon terwijl ik mijn soep aan het lepelen was.  Enigszins verveeld en, jawel 'korzelig' (nee 'onbeleefd' zeggen mijn dochters) gaf ik als antwoord op de vraag of ze stoorde, dat ze dat inderdaad deed, en wou inhaken.  Ik ging er van uit dat aan de andere kant van de lijn wéér één of andere televerkoopster hing, en..., daar heb ik nu een gloeiende hekel aan.  Die bellen om de haverklap voor wijn, stofzuigers of andere niet te missen attributen - en dit op momenten die hiervoor absoluut niet geschikt zijn (als ze dat dan al ooit zijn...)

Tot ik met het klimmend schaamrood plots tot het besef kwam dat de bijzonder vriendelijke stem die ik als 'commercieel goedgevooisd' had gecatalogeerd, toebehoorde aan de vrouw, die me - zo was me aangezegd door een derde - ging bellen voor een afspraak...  Wentelend in 101 excuses probeerde ik mijn vel te redden.

Dit kon NIET meer goed komen.  Dat gevoel had ik.  Maar ze begreep - of deed alsof.  Dit was het eerste contact met Sabine-Adeline Gheysens, een dame met een naam als een poëtische waterval

Sabine-Adeline is finaliste van Miss Maxi Belgium en werd onlangs verkozen tot Miss Maxi Antwerpen.  En nu is ze flink op weg naar de eindmeet.  Op 18 december wordt Miss Belgium Maxi verkozen.  En de kenners dichten haar nu reeds een eerste plaats en het begeerde kroontje toe...

'Waar spreken we af'?  vroeg ze.  'Ik woon niet ver van het station...'

'La Flèche misschien?'  suggereerde ik, van de eerste schrik bekomen. 

'Goed zo',  beaamde de vriendelijke stem.  'Ik zal mijn lint meebrengen.  Kwestie om me te herkennen...'

Het leek me een goed idee.

Mijn dierbare echtgenote kan haar lach al bijna niet meer onderdrukken, en vraagt of ZIJ niet genoeg kilo's in de schaal kan leggen, om haar halve trouwboek te horen daten met een dame die duidelijk  heel gewichtig is.  (dan wil ik het nog niet hebben over de opmerkingen van mijn al even dierbare dochters...)

Deze morgen.  La Flèche dus.  Ik roer met stijgende nieuwsgierigheid in mijn koffie, door de ramen turend om te zien of daar al iemand uit het niets verschijnt met één of ander erelint. 

En daar is ze: Sabine-Adeline.  Ze komt zelfverzekerd binnen: groot, mooi en vriendelijk ogend en lachend.  Dit is ze dan: de date van deze vijftigjarige grijzende  blogger en amateurjounalist...

Na de sympathieke begroeting, en nadat ik me nog eens extra verontschuldig voor het botte telefoontje van gisteren, geraken we in gesprek.  En ik besef al snel: dit is een dame met inhoud.  En dat laatste bedoel ik helemaal niet denigrerend.  Ze vertelt dat ze al ver geraakt is in de selectie.  Eerst waren er tweehonderd kandidaten, maar de préselectie slankte dit aantal af naar zesentwintig.

'Waarom ze zich had ingeschreven voor deze Miss-wedstrijd?' (want in mijn achterhoofd zitten toch wel wat stereotiepe ideëen over Missen allerhande, die niet voor publicatie vatbaar zijn). 

De Mechelse antwoordt er vrank en vrij op. 'MMB is een missverkiezing voor dames met een maatje meer.  de wedstrijd staat niet voor het promoten van volslank op zich, maar voor het promoten van aanvaarding dat er nu eenmaal mensen zijn die niet beantwoorden aan de, door de media opgelegde perfecte maten.  Met deze verkiezing willen we laten zien dat een maatje meer mooi kan zijn, en dat we ook elegant kunnen zijn, en niet moeten onderdoen voor onze slanke collega's...'

Voor deze stelling heb ik alvast véél sympathie.  Wie doet er zo allemaal mee aan die verkiezing? wil ik wel weten.  Sabine vertelt me dat het vrouwen zijn uit alle lagen van de bevolking.  Er zijn verpleegsters bij en huisvrouwen, en studenten...  Er is géén lengte-criterium, en de leeftijd doet er niet toe.  Wél kan je maar meedoen als je minimum maatje 46 hebt.  De leeftijd van de kandidaten varieert van 18 tot 49 jaar.

Sabine is een vrouw die zichzelf volledig kanaanvaarden.  Ze voelt zich goed in haar mooie vel.  Ze vindt dat ze als volslanke vrouw een boodschap kan uitdragen naar de wereld, en vooral naar de jongeren.  Volslank is mooi en volslanke vrouwen hebben beslist sex-appeal.  En bovendien hebben dames met een maatje meer, minder rimpels en worden ze mooier met de jaren. 

Niet steeds is ze gelukkig geweest met haar model.  In haar jeugdjaren had ze het er al eens moeilijk mee.  Maar die tijd is volkomen voorbij.  Ze is zelfzeker en heeft een mooi beroepsleven uitgebouwd.  Sabine-Adeline volgde Toerisme, en ging nadien aan de slag als airhostess.  Nu is ze event-coördinator voor een groot bedrijf waar wel 2800 man werkt.

(foto's: Jan Smets)

Ik geloof haar als ze zegt dat volslanke dames dikwijls sterke mensen zijn, en bovendien veel charisma hebben, én méér lachen als ze zichzelf hebben weten aanvaarden.  Dat heeft Sabine dan ook gedaan.  Ze geniet duidelijk van het leven, en heeft geen complexen.  Ze doet intensief aan sport, houdt van duiken én ...paaldansen. 

Ze voelt zich gezond.

Haar omgeving steunt haar enorm bij deze wedstijd.  Ze vindt het een superleuke ervaring, en heeft al veel geleerd.  Binnen een paar weken vertrekt de groep finalisten naar Oostenrijk.  Da's net zoals bij die 'andere' missverkiezingen, waar de 'schoonheden' mooi mogen wezen aan de rand van een zwembad in één of andere exotische bestemming.   Onze volslanke dames gaan lichtelijk tegendraads naar Tirol, en zullen zich daar verder bekwamen in leren defileren, zich mooi opmaken,  wat choreografie, en meer van dit alles.

En na de reis zal de eindsprint in versneld tempo worden ingezet.  Dan moeten de kandidaten nog méér de boer op, moeten er foldertjes en posters verspreid worden en moet er ook sponsoring gezocht worden. 

Sabine heeft al rondgetoerd in Mechelse winkels. Ook in winkels met kledij voor volslanken (en gelukkig duiken die her en der méér op)..  Haar vrienden zeggen haar dat ze een grote kans gaat maken, omdat ze al wel een twaalftal jaar ervaring heeft in de modewereld.  Ze zou het jammer vinden mocht ze niet op het ereschavotje terecht komen.  Dat geeft ze grif toe.  En toch zal ze dan nog  blij zijn om het feit dat ze meedeed.  Deze ervaring leert haar veel.  En misschien gaan er wel deuren voor haar open...

Ik vraag haar of ze wil poseren.

'Misschien bij die bollen daar", is een misschien wat ongelukkig geformuleerd voorstel.  'Die ronde vormen, dat heeft wel iets...'    Voor Sabine is het prima.  Ze doet het volleerd, dat poseren.

'Ik wil hélemaal geen maatje 38 meer.  Ik wil  voor geen geld van de wereld ruilen.  Ik voel me goed in mijn vel en  geniet van het leven.  Ik ben 43 jaar, en ben wie ik ben.  Ik ben vrijgezel, maar het doet deugd als mannen naar mij kijken.  Ik zou juist ongerust zijn als ze dit niet meer zouden doen.  Ik hoop dat  meer vrouwen zich hierin herkennen, en zich niet blindstaren op de publiciteit die enkel superslanke vrouwen in de schijnwerpers zet.  Gelukkig is er hier en daar wat aan het veranderen in  in de hoofden van de mensen.  Jammer dat  de modewereld nog niet zo volgt...'

Voor deze uitspraken krijgt ze van mij al het maximum van de punten.  Deze Mechelse verdient het erelint en de kroon.  Jawel.  Dames met klasse?  Onze stad hééft ze altijd gehad.

'Alles zit in de poep',  lacht ze.  'Mag ik dit zo schrijven?', vraag ik.  'Natuurlijk', antwoordt ze.  Rond is immers mooi...

Wie Sabine-Adeline Gheysens graag een trapje hoger brengt in de rangorde, kan dit doen:

SMS  MMB (space) 18   op 6693   dit kan je doen tot 18 december. Dan gaat de finale door in Hooglede, voor pers en televisie.  Veel succes voor deze Mechelse Miss Maxi van de provincie Antwerpen!  Aan mij heeft deze dame nu ook een maatje meer...

www.missmaxibelgium.be