(foto's: Jan Smets)

Ze staat achter haar toog.  Haar ogen lachen.  Innemend en spontaan.  En ze tapt haar pintjes.  Met ervaring.  Die heeft ze dan ook.  Want haar leven is horeca.  En horeca is haar lang leven.  "Eénmaal horeca, altijd horeca"  zegt ze met overtuiging.  Ze heeft haar tapkraan nodig, én de vele sociale contacten: Carina Segers, al eeuwenlang een Mechels Monument in het wereldje waar de toog het centrum van het universum is...

Ze gaat er even bij zitten.  Voor een babbel.  De kantine van de sporthal aan de Winketkaai oogt fris in zijn nieuwe look.  Het is voor Carina een aangename werkplek.  En dat is het nog niet zo lang.  Sinds 1 augustus is ze hier aan de slag.

"Zou ik het wel doen?", had ze zich afgevraagd.  "Doe wat je graag doet!", had haar man wijs geantwoord.  Hij kent zijn vrouw. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en Carina ging op het aanbod in.  Ze werd de nieuwe uitbaatster van de kantine.

Het is haar ding.  Dat zie je zo.  Dit is een nieuwe start geworden voor deze dame die een bekend figuur is in de Mechelse horecawereld.  Weinigen kennen haar niet.  Het verhaal begon voor haar allemaal in de Pitawan in de OLV-straat...

Haar broer begon deze pitabar zo'n vijfentwintig jaar geleden.  Toen was zo'n pitazaak nog vrij exotisch te noemen. Dat vond je nog niet zoveel hier.  Zéker niet in Mechelen.  En bovendien was het de eerste pitabar die door Belgen werd uitgebaat...  Maar het werd daar een goudmijn in de OLV-straat.  De Pitawan werd erg populair, en werd een geliefde stek voor vele Mechelaars.  Velen vonden het dan ook ontzettend jammer toen de zaak een vijftal jaar geleden werd gesloten. De klanten vroegen zich echt af waarom de Pitawan zo ineens stopte.  Maar gedane zaken nemen geen keer.  Het was voorbij.  Turken namen de pitabar over. 

En Carina zocht ander werk.  Zo kwam ze in een kledingboetiek terecht.  Maar dat was niks voor haar.  Na wat omzwervingen in de horeca kreeg ze dus nu de kans om in de sporthal te beginnen. Ze heeft de kans met beide handen aangegrepen, en is daar blij mee.

"Het is een heel andere wereld", zegt ze me.  "Maar ik heb al toffe contacten opgebouwd met de sympathieke mannen-en damesploeg".  Carina vindt het fijn dat veel 'jongeren-van-toen' nu bij haar over de drepmpel komen in de kantine - vaak met vrouw en kinderen.  Dat vindt ze fijn.  Dan kan ze herinneringen ophalen... 

En herinneringen, die heeft ze...

Wat ging ze graag om met de jeugd.  Carina mijmert over de leuke tijd in de Pitawan.

"We waren zo'n beetje trendsetter toen...  Ik mis het toch wel af en toe.  Ook al was het hard werken.  's Morgens stond ik op om half vijf.  En dan was het werken tot 's avonds laat.  Maar ik heb er mooie souvenirs aan overgehouden.  En misschien is het tofste nog wel dat ik er mijn huidige man heb leren kennen.  Het klikte. Vorig jaar zijn we getrouwd..."

Ik zie de twinkellichtjes in haar ogen.

Enige tijd geleden is Carina de Pitawan nog eens binnengestapt.  Het was of de tijd er had stilgestaan.  Het interieur was zo goed als ongewijzigd.  "En zelfs mijn spaarvarken stond nog op de toog", lacht ze ...

Ze vertelt verder:

"De ploeg van de Malinwa kwam er vaak een hapje eten.  En weet je: met Glenn van Get Ready die bij ons werkte, oefende ik de danspasjes in de zaak!"  Ze lacht.  "En toen het in de zomer warm was, amuseerden we ons door met emmers water naar mekaar te gooien..."   De boog kon immers niet altijd gespannen staan.

Ik zie Carina Segers nagenieten.  Maar dan wenkt haar toog.   Ik zie een gelukkige vrouw die blij is dat ze een nieuwe kans heeft gekregen.  Haar toog, haar tapkraan en de sociale contacten: Carina zou het nooit kunnen missen...