(foto's: Jan Smets)

Het is erg druk in de shop die bij hun benzinestation hoort.  En haast elke klant heeft het over het grote lot dat door een Mechelaar werd gewonnen, en bij hen over de toonbank ging.  Enderuz glimlacht tevreden. Het is inderdaad een mooie meevaller dat het Euro Millions-biljet zo'n prachtbedrag opleverde.  Voor de winnaar sowieso - maar ook Enderuz en zijn broer Noël zijn er blij mee: De gebroeders Karaman van OCTA+ op de Battelsesteenweg, een dag na de feiten...

Ik was er naartoe gegaan om een kort stukje voor de krant te schrijven.  En terwijl ik me even op de achtergrond hou, om het moment af te wachten voor een praatje, rinkelt de kassa constant.  Het is rond 17 uur, en het is 'spitsuur'.  Maar even later gaat Noël er toch bij zitten: een jonge kerel van nét geen twintig - stevig uit de kluiten gewassen en vriendelijk lachend.

Ja, het leverde aardig wat publiciteit op voor hun zaak.  De pers was al enkele keren over de vloer gekomen.  Want het winnen van zo'n bom geld spreekt natuurlijk tot de verbeelding, en mensen lezen hier graag over, met een mengeling van 'lichte, gerechtvaardigde' afgunst en dromen om zo'n som ook eens te mogen binnenrijven...

Even later komt ook Enderuz erbij - de oudere broer van Noël, en achtentwintig jaar.  Samen runnen ze sinds een jaar het benzinestation dat ook auto's verhuurt, en dat ze overnamen.  Ze werken hard voor hun zaak.  'Het is zo'n beetje 'eigen' aan Assyriërs', zegt  me Noël.  'De meesten zijn zo'.  Hij vindt dit ook belangrijk, die ondernemingszin, en de wil om iets te maken van het leven.  Hij en zijn broer zijn dan ook perfect geïntegreerd in Mechelen.  Beiden zijn dus van Assyrische afkomst.  Hun ouders zijn zo'n twintig jaar geleden vanuit Turkije neergestreken in ons land.  Eerst woonden ze in Brussel, en nadien kwamen ze in Mechelen huizen, waar toch wel een grote Assyrische gemeenschap woont. Noël is hier geboren, en kent zijn land van herkomst enkel van de verhalen.  De familie woont graag in Mechelen en heeft zich mooi aangepast, wat toch niet zo eenvoudig is in het begin.

We praten verder over dit 'Mechelen aan de Tigris', en over gemeenschappelijke kennissen, over Hassana, over Assyrische huwelijken enz...  Het wordt een leuke babbel met deze twee jonge mensen.  Ik vergeet haast de eigenlijke reden van mijn komst....

Ik probeer om wat te weten te komen over de winnaar.  Ik hoef natuurlijk niet zijn identiteit te kennen, die om begrijpelijke redenen geheim wordt gehouden.  Maar ik verneem bij de broers dat het een dertiger is met een gezin.  Op één haar na miste deze Mechelaar de grote pot van ruim 146 miljoen (die trouwens door niemand werd gewonnen in Europa...). Met de cijfers 5,21,28,31,34 (op één ster na had hij alle getallen juist. ipv  een twee had hij een drie aangekruist)  won de man de som van 6 96813 euro.  Da's toch wel een bedrag om een gat in de lucht te springen.  En toch was de winnaar wat ontgoocheld omdat hij zo dicht bij de juiste combinatie de grote pot misliep...  Een luxe-probleem?

De dag nadien kwam hij het benzinestation terug binnengestapt, en vertelde hij de broers dat hij er toch niet zo goed van geslapen had.  Lijkt me héél verstaanbaar...

Noël en Enderuz poseren trots bij de zuil waarop vermeld staat dat in hun zaak iemand euromiljonair werd. 

Aan 'den Eik' in Battel is het ondertussen gespreksonderwerp nummer één.  Morgen is er weer een nieuwe dag, en dan zal er weer over wat anders gesproken worden - over het weer, de politiek, of wat dan ook.  Maar vandaag hebben ze de kranten gehaald: Enderuz en Noël Karaman.  Ik ben blij hen ontmoet te hebben.  En daarvoor was een winnend biljet een mooie aanleiding...