(foto's: Jan Smets)

Mechelenblogt is op de poëtische toer.  Eerder toevallig.  Maar toch opvallend.  Goed: laat het als een zachte overstap zijn van de Grote Vakantie naar de routine van het nu wel nakende nieuwe schooljaar.  Poëzie verzacht wat is verhard.  En daar kunnen we alleen maar blij om zijn...

Figurentheater De Maan lijkt een patent te hebben op originele programmabrochures.  In het verleden was er reeds een uitklapboekje en een stickeralbum...  Leuk.  Maar dit jaar heeft de speelkalender 'onderdak' gekregen in een schitterende dichtbundel.  Bart Moeyaert liet zich inspireren door de Maan, en weet ons te verrassen met een dozijn heerlijke gedichten...

Het boekje dat op 13 000 exemplaren werd gedrukt, heeft inmiddels reeds de weg gevonden naar de trouwe abonnees.  Maar niet alleen zij kunnen genieten van het te koesteren 'hebbeding'.  Het werkje is gratis te verkrijgen op heel wat plaatsen zoals cultuurcentrum, boekhandels, enz...

Wie de dichtbundel van 36 pagina's ook op z'n boekenplank wil, kan dit ook in z'n bezit krijgen,  door een vraag te richten aan het Figurentheater, met vermelding van 'MAANalbum en adres': contact@DEMAAN.be

Vanmiddag werd de bundel voorgesteld in de gezellige huiskamersfeer van boekhandel De Zondvloed in de OLV-straat.  Kinderen en volwassenen: ze waren er allemaal om Bart Moeyaert zélf te ontmoeten.

Artistiek leider van De Maan, Willem Verheyden, droomde al langer van een poëtische jaarkalender.   Graag wilde hij jonge mensen in contact brengen met gedichten, en deze combinatie van kalender en dichtbundel leek een tof idee.

Door tijdsgebrek is het er vorig jaar niet van gekomen, maar dit jaar heeft Bart zijn tanden gezet in het projectje.  Hij liet zich graag 'leiden' door de Maan, en dit resulteerde in dit pareltje.

(Willem Verheyden en Paul Contryn)

Na het woordje van Willem Verheyden mocht radiopresentatrice Kristien Maes, Bart interviewen.  Ze bekende met een blos op de wangen,  dat ze als jong meisje stiekem verliefd was op de auteur nadat ze zijn foto zag op de achterflap van één van zijn boeken...

Een mooie opener...  Bart moest er bij lachen...

Moeyaert heeft een zekere affiniteit met poppentheater.  Hij vond dit ook noodzakelijk om gedichten rond De Maan te schrijven.  De vader van Bart had immers ooit een reizend poppentheatertje.  Dus...  En een tiental jaar geleden voerde het Figurentheater een stuk op van de schrijver.

En zo liet Bart zich onderdompelen in de sfeer van ons Mechels Figurentheater en de stukken die ze zou brengen. 

Dan klampte hij zich vast aan één idee, en liet de woorden komen...  Zo probeerde hij zich voor het stuk over de Gelaarsde Kat, zich voor te stellen als het hoofdfiguur..  'Hoe zou ik me voelen als gelaarsde kat?'...

Bart Moeyaert had reeds liefde voor poëzie van toen hij nog kind was.  Heerlijk.  Weet je wel: 'De spin Sebastiaan' en aanverwanten...  Maar tussen zijn twaalfde en zijn twintigste was de magie wég... 

Gelukkig kwam de verliefdheid terug.

'Poëzie moet je niet alleen voelen, maar ook 'zien'...

'Poezie kan me 'overvallen'...  Het is soms zoeken, en wachten.  En dan is er ineens dat ene woord, of dat ritme.  Het kan me overvallen tijdens het soep maken of bij het opmaken van de bedden...'

Bart werkt het liefst  's ochtends, als alles nog zo vers en fris is, én 's avonds als de rust weerkeert...  

En hij schrijft in die kleine notitieboekjes  'Zo'n leuke kladschrifjes uit Italië of Oostenrijk.  Zo breng ik er jaarlijks een stapeltje mee uit Bologna, waar ik naartoe ga tijdens de kinderboekenbeurs...  Het is zo'n beetje mijn 'buro-op-verplaatsing'...'

Eén lievelingsgedicht heeft Bart niet, zegt hij tegen Kristien.  Maar hij wil graag een paar gedichtjes voorlezen.  En dat wil ook Kristien.  Daarom doen ze het dus beiden.

En we luisteren met een monkellach, en genieten, en proeven de woorden...

Weer eens

's Morgens na de hagelslag

groet ik de dingen van de dag

Ik groet de grond waarop ik sta,

de tafel en de tafella,

de lepels, vorken, messen,

de jam van rode bessen,

de kruimels naast mijn bord.

Ik groet het keukenschort.

Dan klim ik op de keukenkruk,

roep uit het raam: wat een geluk!

Dag kat, dag merel, beer,

dag buitenlucht, dag weer!

En dan: dan mogen de aanwezigen hun exemplaar laten tekenen bij Bart Moeyaert.  Dat doen ze graag - de kinderen en de Grote Mensen.  En daar zie ik ook Fernand Verreth die zijn bundeltje laat signeren...

Na drie decennia krijgt 'Duet met valse noten', het debuut van Bart, zo langzamerhand de status van klassieker.  Proza en poëzie van de schrijver, werden sinds 1983 ontdekt door alle leeftijden, en Moeyaert kreeg een aparte plek binnen de Nederlandstalige literatuur.  Zijn boeken werden vaak bekroond in binnen-en buitenland.  In opdracht van De Maan schreef hij in 1992 'Mijn Maan' - een productie die terug zal opgevoerd worden in 2012.

www.bartmoeyaert.com