(foto's: Jan Smets)

Mechelaar Mark Van Tongele weet me weer te verrassen.  Op de salontafel naast mijn glas riojawijn waar ik de herfst reeds in proef -  op deze avond in augustus van een zomer die nooit tot wasdom is gekomen - ligt zijn dichtbundel - waarvan de drukinkt nog maar pas is opgedroogd : 'Ademruis'.

En net als de wijn, degusteer ik hem.  Met kleine slokjes, proevend, en genietend, traag en mijmerend.  De woorden klateren als water (of zoals iemand schreef: Mark maakt zijn eigen woorden, smeedt lettergrepen aan elkaar...).  De letters, de woorden, ze dansen, in nieuwe slagordes.  Van Tongele is dan ook ooit door Paul Demets 'de componist met het ruimste klankregister onder de Vlaamse dichters' genoemd.  Deze beschrijving van onze dichtende Maneblusser, kan ik onderschrijven...

Ik las reeds heel wat van Mark.  Ik ken hem dan ook al lang.  En zolang ik hem ken heeft Mark Van Tongele ook geschreven.

Ik genoot van zijn dichtbundels 'Met de plezierboot mee' en 'Lichtspraak'...  Vorig jaar bracht Mark ook een poëtisch dagboek uit, onder de titel 'Op hoop van zonnezegen'. De dichter zocht  zijn heil bij een bergrivier in Zuid-Frankrijk, in een aftandse caravan op een camping zonder luxe.  Met zicht op de sterrenhemel, die oplicht in het water, mijmert hij over leven en sterven, over liefde, verantwoordelijkheid en de zin van zijn bestaan...

En vandaag is er dan 'Ademruis'.  Mark die van het bouwjaar 1959 is, en als één van de grote geheimtips van de Nederlandse poëzie wordt betitteld, weet me met dit nieuwe werk opnieuw te ontroeren.

Dit werk zal ik met mondjesmaat proeven.  Op gestolen momenten, op stille avonden.  Ik leg het op mijn nachtkastje en stop het in mijn reiskoffer...

Ik vroeg welk gedicht ik op Mechelenblogt mocht publiceren. En.., ik geef  je als smaakmaker het volgende...  Mark leest het ook zélf graag voor...

Mijn vrouw en ik, onze hoogzwangere dochter en haar vriend

samen rond de salontafel keuvelend bijeen in verwachting.

Hij legt liefdevol zijn hand op haar buik, zij innig glimlachend

haar hoofd op zijn schouder.  Het vensterlicht verglijdt op haar

schoot.  Of de weeën die haar wekten pijnlijk waren? Ik verroer. 

Maar wat weet een man daarvan. Haar lieveling boezeroent.

En alles wenkt zinneklaar: de geboortekaartjes, de champagne.

Ja, ja. Zonnige woorden dekken de zwaartekracht toe.

Machtig omarmt de nachtwind de sterrenstam, blindelings.

Elkaar dragen en verdragen, dat zullen we, levenslang.

Ademruis is uitgegeven bij Atlas en kost 19,95 euro.   Hop naar jouw geliefde Mechelse boekhandel zou ik zeggen.  Een aanrader. Om te geven, om te krijgen...