Megalomane projecten. Daar zijn we in België steeds sterk in geweest. Volgens het onderstaande artikel uit de Gazet van Mechelen van 23 juni 1913, bestonden er toen grootse plannen voor een nieuw kanaal:

Een kwestie van groot belang voor de Mechelse handel is sinds lang het voorwerp ener grondige studie en meermaals werd zij in de gemeenteraad behandeld. Wij bedoelen de verbinding der Dijlehaven met Hasselt, het nieuwe kolenbekken in Limburg. Volgens het ontwerp der commissie door het gouvernement aangesteld, zouden er slechts verbindingswerken geschieden met Brussel en Leuven terwijl de belangen van Mechelen volstrekt worden van kant gewezen. De Demer gaat gekanaliseerd worden tot Werchter, maar de Dijle, de verlening van de Demer, daarvan spreekt men niet. Nochtans ware dit ideaal voor Mechelen. Een voornaam deskundige, Jozef Piscaer, heeft tijdens voordrachten het gevaar voor ogen gelegd van de uitsluiting van Mechelen in de vooropgestelde verbinding en in een zeer wel beredeneerd ontwerp, wijst hij ’t middel aan om Mechelen te verbinden met ’t kolenbekken in Limburg door ’t kanaliseren van Demer en Bovendijle.

Stel je voor dat Jozef Piscaer zijn slag had thuisgehaald. Het Mechels Broek en De Nekker zouden misschien een gigantisch industrieterrein geweest zijn. Gelukkig is ook het oorspronkelijk project niet gerealiseerd, zodat we nu nog kunnen genieten van de ongerepte landschappen langs de meanders van de Dijle en de Demer.