(foto's: Jan Smets)
Het kleine meisje met de dromerige blik uit het Assyrische Hassana, op de cover van het gloednieuwe fotoboek, werd op het einde van de presentatie naar voor geroepen... En daar stond ze dan - naast Melkan Ishak: een knappe Mechelse jongedame...
Er lagen vele jaren tussen die ene foto en deze avond. Hassana, ongelukkig gelegen dorp in Oost-Turkije, op een boogscheut van Syrië en Irak...; in de vuurlinie tussen Turken en Koerden, bestaat niet meer... Het werd in 1993 totaal verwoest. Op de eens zo groene bergflanken staan enkel de spookachtige muren recht - stille getuigen van een eeuwenlange geschiedenis, die ooit zo roemrijk was voor dit volk... Er resten alleen herinneringen én heimwee. Maar ze vonden in Mechelen hun nieuwe thuis. De Mechelse Assyriërs zijn niet meer weg te denken in onze stad. Op vrij korte tijd hebben ze zich op een succesvolle manier ingeburgerd. Hier vonden ze een nieuw Hassana: Mechelen aan de Tigris werd een begrip...
Ik heb een zwak voor deze bevolkingsgroep, en reeds enkele keren heb ik op Mechelenblogt over hen geschreven. Ik vond het dan ook bijzonder leuk om deze avond aanwezig te zijn op de presentatie van het fotoboek dat August Thiry, docent aan de Mechelse Lessius-Hogeschool, uitbracht met vier studenten journalistiek.
August Thiry is de auteur van het boek 'Mechelen aan de Tigris' dat tien jaar geleden werd uitgebracht. Ondertussen is Thiry zowat een 'halve Assyriër' geworden. In Mechelen, maar ook verder in Europa, in Hassana zélf tot Irak toe, ging hij op zoek naar de roots van dit volk. Het boek dat hij een decenium geleden schreef met de hulp van Melkan Ishak, die één van dé woordvoerders is van de Mechelse Assyriërs, ging vlot over de toonbank.
Het fotoboek dat nu voor mij ligt is een prachtig vervolg en aanvulling op dit werk. August Thiry stelde het samen met de studenten Nele Daems, Carl Van Baelen, Katelin Raw en Lina Dierickx. Het is er gekomen dank zij de samenwerking met de Hogeschool en met CIMIC (Centrum voor Intercultureel Management en Internationale Communicatie).
(burgemeester Somers, Schepen Nobels en Dhr. Jo Bastiaens van CIMIC)
(August Thiry en Melkan Ishak)
(August Thiry met de vier studenten die meewerkten aan het boek)
In de Dijlezaal in Lamot waren een 150-tal belangstellenden opgedaagd, waaronder een vierkoppige politieke delegatie (Somers, Nobels, Anciaux en Geys), die nét voor de gemeenteraad nog hun sympathie kwamen betuigen.
CIMIC wou maar wat graag meewerken aan dit boek, en dit om een drietal redenen. De Assyrische gemeenschap verdient de aandacht van de Mechelaar. Laten we dit catalogeren onder 'herkenning'. De Assyriërs zijn opvallend aanwezig in onze stad, met hun eigen gewoonten, kledij, religie (die toch ook Christelijk is...). Maar de eigenheid van dit immigratieverhaal verdient méér. het verdient ook 'erkenning'. (of het nu gaat om de ondersteuning van de wijkwerking, of van een tornooi van de Assyrische voetbalploeg...). Bovendien is het verhaal van de Assyrische vluchteling ook erg universeel. Het is het verhaal van autochtonen én allochtonen. Het is het verhaal van 'verbondenheid'. . Op hun eigenste verhaal, kunnen we ons persoonlijke verhaal leggen: 'ons' verhaal van 'onze' geschiedenis, 'ons' heimwee...
Het verhaal van de Mechelse Assyriër is het universele verhaal van de diaspora en het zoeken naar een eigen stek...
(Nuwell Bektas en Ardis Bisi brachten prachtige Assyrische muziek...)
Na de voorstelling volgde een receptie met typische hapjes van hun streek. Het werd een gezellig napraten over vroeger en nu; over weemoed en toekomstdromen... Het was fijn om met deze vriendelijke mensen te praten over integratie, Mechelen, enz...
Ik zag ze allemaal: de oudste generatie die de fototentoonstelling die was opgezet, met aandacht en herkenning bekeek...; Ik zag de vingers van gerimpelde handen langzaam over de grote foto's gaan - een pad volgend dat de berg opliep... ik zag de jongeren die Hassana niet meer kenden of die er enkele de vroegste levensjaren doorbrachten...
Ik zag de oude, vroegere burgemeester van het verdwenen dorp - de negentigjarige Hannu Alagas, en ik zag de laatste burgemeester - Ilisha Bektas...
En ze bladeren in het fotoboek... met blinkende ogen...
(ere wie ere toekomt! Deze knappe foto in het boek is van onze medeblogger Jan Goovaerts...)
(Hannu Alagas, de nu 90-jarige oud-burgemeester)
(Melkan met zijn trotse vader en zoon...)
(linkse foto, aan de rechterzijde: Ilisha Bektas, de laatste burgemeester)
Ze zullen dit boek koesteren, en als kleinood doorgeven aan hun kinderen, en hun kinderen zullen het weer doorgeven aan hun kinderen... En de verhalen van Hassana zullen verder leven. Verder dan de zwartgeblakerde muren van dit spookdorp in de mooie bergen van Oost-Turkije... In deze nieuwe thuisstad zal het de herinnering zijn aan een tijd die nooit meer zal terugkomen. De toekomst ligt hier. Maar in hun hart zal Hassana onuitwisbare sporen nalaten...
Het boek is verkrijgbaar in de boekhandel voor de haast bespottelijke prijs van 15 euro. Het bevat een 150-tal oude en recente foto's, van Hassana en het leven in Mechelen, met begeleidende teksten.
Mooi verslag Jan ! Ik heb het eerste boek 10 jaar geleden met veel belangstelling gelezen en ga het vervolg nu zeker ook doornemen !
Tof verslag. En bedankt! Want ik was er ook wel graag bijgeweest maar mijn hele week zat al volpeland met andere zaken (voornamelijk vergaderingen)...
Dit fotoboek lijkt me een goede en welgekome aanvulling op het 'eerste' boek van August Thiry dat méér dan uitstekend is !
Ik ben blij dat August mijn foto toch kunnen gebruiken heeft, want de origiele opname was helaas verloren gegaan bij een computercrash en er restte nog alleen de op mijn Flickr-pagina gepubliceerde foto, in een kleinere resolutie.
Het was een fotoreeksje dat ik een paar jaar geleden kon schieten vanop een terrasje op de botermarkt, op een zonnige namiddag, toen deze man kwam chillen aan de fontein.
Hij wist zelf niet dat hij in het vizier genomen werd en dat leverde enkele prachtige lucky shots op.
Misschien moet ik eerstdaags toch eens dat boek gaan kopen.
ga maandag ook op zoek naar het fotoboek
Even ter info: méér weetjes over de Assyrische Mechelaars:
http://www.shlama.be
even ter informatie een verbetering het is namelijk :
(Nuwell Bektas en AVDIS BESIR brachten prachtige Assyrische muziek...)
en niet :
(Nuwell Bektas en Ardis Bisi brachten prachtige Assyrische muziek...)
mvg. minir
Bedankt voor die correctie! ik kreeg de namen geschreven op een papiertje die avond, en waarschijnlijk heb ik die tweede naam foutief ontcijferd. Waarvoor sorry.
geen probleem :D
Super!!!
Ik heb het boek al gelezen, maar ben nog op zoek naar een exemplaar om iemand cadeau te doen. Waar kan ik dat nog verkijgen?
thanks!
Ik ben nog op zoek naar 2 exemplaren van dit boek. Waar kan ik het verkrijgen? elizabet
@Elizabeth, al eens bij "De Slegte" gaan kijken? Vermoedelijk afdeling reizen/toerisme!
Misschien best contact opnemen met de Lessius-Hogeschool in Mechelen..., of... August Thiry contacteren? (ook in de Mechelse boekhandels waren ze te krijgen. Misschien nu nog?)
Ik zag dit boek enkele weken geleden nog in De Zondvloed liggen
Mijn exemplaar kwam van de Standaard boekhandel. Gewoon even bellen.
Blijkbaar, zo vertelde een assyriër die in mijn buurt woont mij, is er sinds een tweetal jaar een omgekeerde beweging aan de gang; assyriërs uit Belgie ( hoofdzakelijk Mechelen ) en Duitsland keren terug naar hun geboortestreek om daar met de heropbouw van hun dorpen te beginnen. Recentelijk zouden al redelijk wat over het algemeen jonge mensen vertrokken zijn gezien de slechte economische situatie hier en de mooie vooruitzichten ginder.
Dus wie weet geraken deze mensen na jaren van doelloos rondzwerven ooit nog terug thuis. Laat ons hopen.
Mooie vooruitzichten ginder?
Ja, blijkbaar wel, er woont hier twee huizen verder een Assyrisch gezin en dat is wat de vader mij wist te vertellen, zijn oudste zoon is al vertrokken en de jongste gaat dat ook doen. Hij vertelde mij dat ze hier toch geen deftig werk vinden en zelf een succesvolle zaak opstarten hier veel te moeilijk is en het integreren met de Belgen ook niet al te vlot loopt, de meisjes zien hier teveel slechte voorbeelden etc. En er is ginder dus werk in overvloed en hij hoopt zijn zonen spoedig te kunnen vervoegen. Dat kan je dus best mooie vooruitzichten noemen me dunkt.
Zo zie je maar dat, eens de heropbouw begonnen is, het toch wel rap kan keren. Ik wens deze mensen dan ook het allerbeste.
Op dit ogenblik boomt ginder de industrie en wordt er gesproken dat Turkije een Economische Tijger is.
Eens kijken hoe lang ze dat daar gaan volhouden.
Of wordt het daar, binnen enkele jaren, net zoals het Ierland en Vietnam is vergaan : enkele jaren geleden de hemel ingeprezen als economisch supermodel en nu hoort ge er niks meer van.
En uiteindelijk, jongens toch, je mag het toch ook wel eens zeggen zoals het is: als je die mensen hier ziet rondlopen, met alle respect, maar dat zie je er toch gewoon aan dat ze hier hun draai niet vinden, dus eigenlijk verbaast mij dat niks dat ze de eerste kans om terug te keren met beide handen grijpen.
Het fotoboek Mechelen on the Tigris is nog verkrijgbaar in boekhandel Salvator Befferstraat Mechelen (enkel in Engelse uitgave Nederlandstalige is uitgeput).
Groetjes Jan
PS: het fotoboek was énkel in Engelse uitgave. Er is nooit een Nederlandstalige geweest. Het boek 'Mechelen aan de Tigris' van August Tiri, dat vroeger werd uitgegeven, wél.
Als griek afkomstig uit tegenwoordig turkije, wil ik zeggen dat grieken een gelijkaardig lot hadden met de assyriers, ik heb genoeg verhalen gehoord over de manier de genocide plaatsvond. De ene kant van mijn familie komt uit Trapezounta (Trabzon) regio in noord oost turkije en de andere kant van de familie van smyrni (Izmir) regio (west turkije). We vluchte naar griekenland (wat er was overgebleven van de familie uiteraard). omvereer 350 000 grieken kwamen om en 1,5 miljoen verhuizde als vluchtelingen. Jullie lot was nog erger want jullie hadden / hebben geen land om te vluchten. Ik heb veel gelijkenissen opgemerkt tussen onze volkeren, zoals de rode eieren met pasen en de rood-wit koordje op 25 maart (we noemen het vrij vertaald "maartje" )en nog veel meer gelijkenissen in tradities, eten en woorden. Ik wens dat jullie en jullie nakomelingen jullie Assyrisch cultuur niet verloren zal gaan! Wat betreft het terugkeren naar turkije, en hun "boomende" economie zou ik wel oppassen, zoals griekenland tussen de jaren 80 a 2008 een economische boom zag, het meeste was gebaseerd op lonen en subsidies, hetgeen juist nu ook bezig is in turkije (zoek naar aantal subsidies dat europa geeft aan turkije en hoeveel miljard ze elk jaar lenen,,,,) als turkije niet veranderd zal het vroeg of laat het zelfde lot hebben als griekenland...
misschien kunnen we ooit een grieks assyrisch (en misschien armenisch) bijeenkomst organiseren ?
Beste MG, uw verhaal lijkt wel grotendeels te kloppen maar bewijst dat dan niet dat onze hangmatten van betere kwaliteit zijn. Of vergis ik mij ? Het is natuurlijk nooit slecht om ook nog een stulpje in het thuisland te bezitten. Nu begrijp ik ook de uitspraak van Jean Claude Junkers die onlangs wist te vertellen dat in hooguit drie a vier generaties de populatie " blanke Europeanen " zal terug gedrongen zijn tot 10%. De Indianen achterna dus.
@ MG :
En hoe kijkt de Mechelse Griek of Griekse Mechelaar naar de Griekse tragedie van vandaag ?
Moet de Mechelaar er, deze zomer, en masse naartoe en er zijn euro's uitgeven ? Of toch maar kiezen voor Turkije of Tunesië ?
Of moet er een omgekeerde beweging komen waarbij de Grieken, en masse, naar Mechelen komen ?