'Oude wijn in nieuwe zakken' was een 'werktitel' voor dit artikel maar, dat klinkt nogal negatief, niet? Maar het klopt wél, mét een nuance natuurlijk. jawel, Broken Glass Heroes, waarvan Pascal Deweze en Tim Vanhamel de spilfiguren zijn, flirt openlijk met de jaren ’60 en omarmen de sound van Beach Boys, The Beatles, The Byrds, Crosby, Stills & Nash en ook, orgeltje incluis, The Doors! Niet origineel? Klopt helemaal, maar dat was ook niet de bedoeling en het is heel erg goed gedaan. Een tribute dus, maar met gloednieuwe nummers.

Mechelen kon de mooie ‘60’s  pop van Broken Glass Heroes smaken, vrijdagavond 20 mei in de Minderbroederskerk. Het verhaal dat The Tellers - wereldberoemd in Wallonië? – te vertellen hadden, mocht er zeker ook zijn: Chic meets Violent Femmes meets Blur, quoi?!

Het project van Pascal Deweze en Tim Van Hamel kende ik al, en ik was erg benieuwd naar dit nieuwe retroprojectje. Van The Tellers had ik nog nooit gehoord. In de aankondiging op de webstek van Cultuurcentrum Mechelen las ik ‘Violent Femmes’ als referentiekader wat mijn interesse meteen aanscherpte.

En zodra dit sympathiek groepje bezig was, begreep ik als snel de referentie naar Gordon Gano’s band. De gekte en frivoliteit en toch ook een beetje de sound van de Femmes kon ik zeker terugvinden. Verder schoten spontaan ook Leafpeople, School is Cool, Nirvana in een Beatlesbui, me te binnen, heel even ook The Police en zoals mij ingefluisterd werd: inderdaad ook Blur. Maar evengoed Chic want meer dan behoorlijk funky. The Tellers brachten dansbare vrolijke no nonsense pop en funk waar hier en daar misschien nog wat aan geschaafd kan worden maar de potentie en de grooves zijn er al. Een groep om in de gaten te houden dus.

De jaren zestig-nostalgietrip met nieuwe liedjes van Broken Glass Heroes klonk erg goed. Stuk voor stuk knappe nummers die het live erg goed deden. Zowel Deweze als Vanhamel weten natuurlijk hoe ze een goede song moeten schrijven. Ook al geldt dan de klankkleur van toen, het klonk allemaal okselfris. Deweze, Vanhamel en trawanten Marc Bonne (Drums), Hans De Prins (keys) en Sjoerd Bruhl (gitaar) - brachten een uitstekende set die duidelijk gesmaakt werd door de aanwezigen.

En ook wij zagen dat het goed was: knappe vocals, aanstekelijke melodieën en: het swingde behoorlijk ook. De geest van eerder vermelde bands was natuurlijk nooit heel ver weg. Trouwens: benieuwd wat Beatle Paul McCartney hier van zou vinden. Hello, Paul? En Brian Wilson zal misschien ook wel tevreden zijn met de Good Vibrations van Broken Glass Heroes...

In de set zaten ondermeer ‘Baby Don’t Worry’, het erg knappe ‘L.U.V.’, ‘Delphonic’, ‘I Don’t Deserve This Feeling’, ‘I won’t Be Much Longer’, ‘These Grounds’ en uiteraard ook het Benidorm Bastards anthem ‘Let’s Not Fall Apart’.

Erg leuk waren de muzikale grapjes met een knipoog naar Queen en een halve cover van Queens of the Stone Age. Heel sterk was het languitgesponnen nummer waarmee beëindigd werd...

Na afloop belandde ik nog in de Ierse Pub waar net de tweede set van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter Moakly was begonnen. Net zoals op zijn vorige doortocht klonk er weer heel veel soul uit de man’s stem. En ook nu zaten daar weer leuke covers bij.

Kiezen was trouwens meer dan ooit verliezen, vrijdagavond in Mechelen, want een paar meter verder, in Kamikaze Club (JC Metteko) vond een ambient-elektro-festivaletje plaats. Ik was met mijn keuze en 'bonus'  best tevreden, en ik mag van de andere Mechelse melomanen hetzelfde hopen...
 

Tekst: Markec
Foto’s: (c) Joren Van Utterbeeck