En steeds komt een overlijdensbericht als een harde klap aan... Nathan ramet overleed enkele dagen geleden...
Vorig jaar maakte ik dit portret van hem.
Sterkte aan zijn familieleden toegewenst.
Vrijdagmiddag 11 maart 2011. Ik bel aan bij het Holocaustmuseum voor een ontmoeting met een bijzonder man.
Natan Ramet, voorzitter van het museum van Deportatie en Verzet, brengt me naar de derde verdieping, vanwaar uit hij ooit gedeporteerd werd naar Auschwitz.
"Zacht licht", zegt hij, "vind je hier". Dat licht verzacht de hardheid van wat zich hier in het verleden heeft afgespeeld.
´180242´ vertoont zich na het opstropen van zijn linker mouw. Dit nummer, ooit aangebracht als onbetekenend volgnummer, tatoeëert zijn identiteit en tekent de rest van zijn leven.
Alle gedeporteerden kregen een nummer en sommigen, die een taak te vervullen hadden, werden geregistreerd.
Dit nummer werd niet geregistreerd ...
De onthulling van dit nummer en het bijhorende verhaal, maakten een zeer diepe indruk op mij.
Ik had het voorrecht deze man te portretteren, waarvoor mijn hartelijke dank aan hem.
Zijn volledige verhaal kan je vinden op: http://www.getuigen.be/Getuigenis/Ramet-Nathan/tekst.htm
Beklemmend verhaal... Maar ook dat is een stuk Mechelse geschiedenis...
Je bent een kei in portretfotografie! Maar dat ontdekte ik al vroeger...
PS: welkom als nieuwe blogger Filip. Ik hoop dat ik regelmatig van jou een post zal kunnen lezen in de toekomst!
Om stil van te worden... zowel het naar de strot grijpende verhaal als de prachtige fotografie!
Tof je ook hier te zien, Filip! Welkom als blogger !!
Dank Jan en Mark voor de aanmoedigende woorden. De foto's uploaden was een hele karwei ;-)
Ik merkte het... ;-) Ik zag ze groot en klein verschijnen, en dan weer verdwijnen... Maar het is dan toch goed gekomen!
Hoe ben je er op gekomen om deze man te portretteren? Spontaan idee, of in één of andere opdracht?
Ik zag de worsteling ook, Filip... wou je nog te mailen met voorstel om je te helpen en toen zag ik dat je het zelf gefikst had ;-))
Verder: zeflde vraag als Jan...
alleszins: goed initiatief !!!
Deze man portretteren was een spontaan idee van me.
Ik heb het meteen op Flickr gezet ook al toen je de foto's net had opgeladen,
knap werk, en heel respectvol gedaan.
Schitterend verslag! Een zeer beklijvende getuigenis.
Inderdaad, een heel aangrijpend verhaal!
Ik moest vandaag terug denken aan Natan Ramet.
Ging op het internet na al die jaren opzoek en ik moest even slikken.
In 2002 maakte ik een documentaire over Natan Ramet. We brachten het verhaal van de dag van zijn deportatie in beeld.Titel: De trein naar de hel
Hier nog een artikel van toen:
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=NBRC11122001_047
Een ervaring die ik nooit zal vergeten. Hij deed zijn verhaal en we keerden allen terug in de tijd.
Zijn hoop was dat nieuwe generaties steeds bewust worden gemaakt van waar antisemitisme naar kan leiden. Men mag dit nooit vergeten! .
Ik zal je nooit vergeten Natan.
PS: Onze film hebben ze bij mijn weten nooit vertoond in het museum...
Niet te begrijpen...
Philip VanDriessche
Getuige van een getuige
Beste Filip,
Enkele jaren geleden had ik ook het privilege deze uitzonderlijke man te mogen ontmoeten in kader van mijn eindwerk in het middelbaar.
Nu, zo'n 6 jaar later, staat het beeld van hem nog steeds op mijn netvlies gegrafeerd.
Is er een link of een mogelijkheid om de foto met zijn nummer groter te kunnen zien?
Met vriendelijke groeten,
Nicole.