Alweer een dikke twee jaar geleden had Cultuurcentrum Mechelen Lloyd Cole te gast voor een akoestisch en ingetogen optreden. Cole kwam moederziel alleen en ik schreef toen dat er weinig vaart in de set zat en dat het iets té ingetogen was. Kippenvel- en wauwmomenten bleven toen uit. Afgelopen zondag, 20 maart, was Lloyd terug. Nu werd hij bijgestaan door zijn Small Ensemble en Cole had een nieuw, uitstekend album voor te stellen: ‘Broken Record’(2010). De wauwmomenten waren er nu wél,  Maar ook nu, de goede uitvoeringen en het sterke songmateriaal ten spijt, miste de show vaart.

De mooie liedjestrein kwam traag op gang,  stond iets te vaak stil en kwam zo nooit écht op snelheid. Gelukkig maakten de songs zélf, véél goed...

Het nieuwe album was goed vertegenwoordigd in de uitgebreide setlist (27 liedjes) en de nieuwe nummers kunnen zich meten aan enkele Cole classics, die ook in de set zaten. Ja, een uitstekende setlist en Cole was ook bijzonder goed bij stem. Hij bracht Mark Schwaber en Matt Cullen mee, als trio vormen ze ‘The Lloyd Cole Small Ensemble’. Cole begeleidde zichzelf op gitaar, Cullen en Schwaber wisselden gitaar af en toe af met banjo en mandoline. Het geheel gaf een erg goede klankkleur, maar de vele lange pauzes waarbij het vooral Cole was die zijn gitaar maar niet gestemd kreeg, haalden behoorlijk de vaart uit het optreden. “I’m the slowest one in tuning my guitar, I don’t know why, maybe I care more” zei Lloyd daarover op ontwapenende wijze.

Er viel veel moois te smaken. Zo onthou ik zeker nieuwe liedjes zoals ‘Like A Broken Record’, ‘Writers Retreat’, ‘If I Were A Song’ en ‘Man Overboard’. En ook zeer knap waren de vertolkingen van ‘Woman in A Bar’, ‘My Alibi’,  ‘My Other Life’, ‘So You’d Like To Save The World’ en ‘Rattlesnakes’, ‘2 CV”, ‘Perfect Skin’ en ‘Forest Fire’ uit de Commotions-tijd staan nog in stevige schoenen. Het moét gezegd. Veel lekkers in de set dus, en erg goed uitgevoerd maar ook nu dreigde het ‘close but no cigar’-gevoel roet in het eten te gooien. Maar de songs zélf verhinderden dat.

Tot tweemaal toe zette Lloyd ‘Late Night, Early Town’ in de foute toonaard in, maar toen het dan toch nog lukte kregen we een heel mooie vertolking van dit lied. Cole: “If you see a gig of me without some screw ups, it’s probably a tribute act”. De o zo typische Britse humor en zelfspot  gaan Cole bijzonder goed af.

Doorheen de hele set toonde Lloyd Cole zich ontspannen en erg aimabel en zijn queeste leek wel om het Mechelse publiek te charmeren en amuseren. “It’s good te be back in the capital of the Netherlands” sprak hij, eraan toevoegend “I also was cool once”. Ja, hij kent de geschiedenis, of had zijn huiswerk gewoon goed gemaakt.

Eén van de mooiste momenten was wel de uitvoering van ‘Are You Ready To be Heartbroken’ en Cole huldigde het adagio ‘save the best for later’, want dat gold zeker voor ‘Undressed’ en ‘Lost Weekend’, waar het Ensemble een stuk meer gedrevenheid toonde, een soort drive die gerust al wat vroeger mocht worden gebezigd.

Slotsom: een weerom erg verdienstelijke show van de aimable Brit, en met de twee extra muzikanten had het wel meer body dan zijn solo-doortocht. Lloyd Cole anno nu heeft wat weg van een stoptrein die wel leuke stations aandoet, maar écht vooruit gaan doet het niet. En toch. Toch zat er mijns inzien méér in, of niet?

Maar ook een volgende keer ben ik van de partij - sowieso: het blijven natuurlijk stuk voor stuk mooie liedjes en dito teksten. En zolang Cole’s stem nog meewil wil ik daar nog graag naar luisteren ...

set 1:
No Blue Skies/ Why I love Country Music/ Perfect Skin/ Like a Broken Record/ Don't Look Back/ My Other Life/ Margo’s Waltz/ Trigger Happy / So You'd Like to Save the World/ Writers Retreat!/ Why in the World? / The Lady Came From Baltimore/ Like Lovers Do

set 2:
Are You Ready to Be Heartbroken/ Impossible Girl / If I Were A Song / Reason To Believe/ My Alibi/ Woman in a Bar/ Man overboard/ 2cv/ Rattlesnakes/ No More Love Songs/ Late Night, Early Town / Forest Fire

bis:
Undressed / Lost Weekend

Wie met Lloyd Cole’s solowerk vertrouwd is, kan het jongste album, ‘Broken Record’ (2010) blindelings kopen trouwens: een erg goed album.


Verslag: Markec
Foto’s: (c) Bart Schelkens - behalve foto 3 (c) Christel Schoepen