(foto: Patrick Hattori)

Gisterenavond had ik Sven Van Haezendonck van Gazet van Mechelen aan de lijn.  En in het gesprek vertelde hij me ook nog dat hij die dag een bezoek had gebracht aan Warre Coremans, in het ziekenhuis.  En, dit had hem toch wel aangegrepen, want het gaat écht niet goed met deze verdienstelijke Mechelaar...

Natuurlijk is Warre bekend in Mechelen.  Hij is dan ook al jaren één van de grote promotors van ons Mechelse dialect. 

Al een jaar vecht Warre tegen een slopende ziekte.  En nu is hij dan ook nog eens gevallen in zijn woning in de Varkensstraat..  Zo kwam hij nogmaals terecht in het Sint-Maartenziekenhuis. 

Het is stil in kamer 305 in de Leopoldstraat.  Warre leest de krant, maar mist het contact met de buitenwereld.  'Ik ben eenzaam' laat hij optekenen in het de Gazet van Mechelen...  Zo'n twee maanden geleden was Coremans het laatst te horen in 'Oep z'n Mechels', het populaire programma dat hij op Radio Randstad verzorgde met zijn makker Clément Rochette...  Het lukt niet meer.  Na elke uitzending was hij een wrak...

Jo Swinnen heeft voor de continuïteit van het programma de draad van Warre opgenomen.  Want het werk van Warre en Clément dient ten alle prijze te worden voortgezet.  Warre Coremans was steeds de grote voorvechter van het Mechels dialect, en hoopte dat deze liefde voor deze streekgebonden taal bij de Maneblusser nooit zou overgaan.  De dialectlessen in de Oude Stadsfeestzaal, die hij ooit organiseerde, waren een enorm succes.

'Warre woont alleen.  Na zijn val afgelopen donderdag moest er zelfs politie en een slotenmaker aan te pas komen om hem te bevrijden', zegt zijn zuster Yvonne...  Warre moet veel rusten, en er is een kamer op de palliatieve afdeling aangevraagd.  ('niet dat ik al wil sterven hoor', zegt hij zelf...)

De wereld is klein geworden voor Warre.  En ik wil het verhaal nu niet extra zielig maken.  Nee.  Dat niet.  Maar toch zou ik hier een warme oproep willen lanceren - in navolging van de vraag van Sven in zijn gazet...

Warre zou erg graag kaartjes ontvangen om zijn kamer vol te hangen...  Om het gezelliger te maken, en om ze allemaal telkens opnieuw te kunnen lezen.

Dit is een mooi, warm-menselijk initiatief.   Niks moet natuurlijk.  Maar als je weet dat je met dit kleine gebaar deze man een enorm plezier zou kunnen doen, dan wéét je het wel, niet?

Je kan de kaartjes sturen of bezorgen aan het Sint-Maartenziekenhuis in de Leopoldstraat

DOEN lieve mensen, voor deze verdienstelijke Mechelaar, die velen op zijn manier zoveel plezier heeft bezorgd...   Mijn kaartje is al onderweg...