(foto's: Jan Smets)

Ik zit nog steeds in de ruime werkkamer van Herman Verwaetermeulen, en luister ademloos naar deze man die met groot enthousiasme vertelt over het project waar hij zo nauw bij betrokken is... Méér, waar hij de grote 'roerganger' van is (al wil hij dit niet gezegd hebben.  Hij blijft er bescheiden bij)...

Deze droom is het ultieme sluitstuk van een leven dat zich rond en om het water heeft afgespeeld...: een nautische droom die nu kan gerealiseerd worden...

Herman Verwaetermeulen is een doener en een mens die kan enthousiasmeren.  Samen met een flinke dosis werklust en een méér dan gedegen kennis van zaken, is hij dé man die dit project kan doen slagen.

Ons land heeft niet zoals Nederland die band met het water.  Onze Noorderburen leven met 'het waterke aan de achterdeur'.  Spelevaren in het slootje vlakbij, is voor de Nederlanders vertrouwd.  Het is dan ook niet verwonderlijk dat Nederland zo'n enorm succes wist op te bouwen met haar watertoerisme,  haar nautische industrie en wereldwijde toelevering.

En wij dan in Vlaanderen?

Ons gebrek aan vertrouwdheid met onze binnenwateren doet ons vergeten dat deze in eerste instantie onmiskenbaar een afwateringsfunctie hebben.  Ook de gekanaliseerde rivieren zoals bijvoorbeeld de Dender.  We vergaten zeffs passende nieuwe stuwen te bouwen, nadat de hogerliggende Walen dat wel deden.  Dat was echt om problemen schreeuwen...  En dat hebben we te schade en schande al gemerkt!  (herinner je de overstromingen in januari jongsleden...)

Ons binnenvaartbeleid is nogal eenzijdig gericht op een bijzonder klein gedeelte van ons economisch potentieel: hooghuit 10 000 personen hebben belang bij 'mijn boot, mijn vracht, mijn vaart'.   Maar er leven nog zes miljoen àndere Vlamingen in dit gewest.  Tot voor kort waren ze zelfs op de dijken 'onbevoegd'.  Gelukkig is er een voorzichtige kentering.  Stilaan herontdekken we de waterkant, via fietsknooppunten, fietsbruggetjes (ook hier in het Mechelse), en enkele voetveren.  In het Netekanaal wordt het water gebruikt voor drinkwater...  Mooi zo.

Maar... ho!  Niet zwemmen!  Er zou wel eens een schip kunnen voorbijvaren!  Afblijven van dat water: kijken, maar niet aankomen.

Maar we kunnen het exclusiviteitsbeleid voor de vrachtvaart best doorbreken.  Echt!  Herman legt het me met veel overtuiging uit.

De Antwerpse scholen kunnen hun leerlingen op varende verkenning sturen met o.a schooltjalken. Er heerst ambitie in het nautisch milieu in de havenregio.  En da's een ferme stap voorwaarts naar een globaal nautisch project.  Verder is er nog een beetje ambiance voor het nautisch jeugdwerk rond Gent en Brugge, wat Bloso-recrutering in Nieuwpoort en Hazewinkel, en dan nog wat via een aantal clubs.  Dit lijkt al wat, en toch... Hiermee is het Vlaamse 'varend verhaal' over en uit.

Zo'n 70 000 geïntereseerden op 6 000 000.  We halen net 1 op 100 Vlamingen!  En zo gezien is dat geen succesverhaal.  Ondertussen hebben we moeite om een paar dozijn kandidaten te vinden om (gratis) mee te varen met de windjammers van Sail Antwerpen.

Zijn we dan wel goed bezig?  Moeten we niet verruimen?  En meteen met de havens en met de industrie op zoek gaan naar gemotiveerde medewerkers via unieke initiaties en spetterende opleidingen?  Mag er écht niet wat meer leven komen op onze 'stille Vlaamse waters?'

Herman Verwaetermeulen is nu niet meer te stuiten.  Hier is werk aan de winkel!

Ondertussen droomt onze Vlaamse Overheid om de binnenwateren terug op de kaart te zetten.  Laat ons dan beginnen met de kleine waterlopen diet (te) weinig gebruikt worden voor de vrachtvaart, een nieuwe functie te geven.  Laat ons ze een nieuwe kans geven met grote educatieve mogelijkheden en een groot toeristisch potentieeel.  Laat ons met respect, een lagere drempel maken, naar wal wat reeds bestaat in de riviertoeristische sector. Weet je dat vlaanderen 140 riviergemeenten heeft?  En dat iedere provincie ruim 200 km binnenwater heeft?  Dit moet beleidsmatig gepopulariseerd worden, net zoals in onze buurlanden.  Daarom vraagt de werkgroep waarvan onze Mechelaar Herman de 'kapitein' is (al noemt hij zich liever 'lichtmatroos), een ander 'volks en toegankelijk' binnenvaartbeleid.

Door grotere toegankelijkheid, door beveiligd groepsgebruik en door het varen in de eindtermen van het onderwijs te brengen.  Zo zou dit beleid ook de 'niet-geïnteresseerden' bereiken: zij dus die minimale nautische ervaring hebben.  deze initiatie zou kunnen zorgen voor attitudes die zo belangrijk zijn in het verdere leven: durf, evenwicht, groepsgevoel, beheersing, tucht, zin in aanpakken, enz...  In een gestaag, niet-competitief, doch permanent en overal aangeboden kader.

We moeten beginnen waar mensen wonen: in de riviergemeenten - langs de kleine, minder gebruikte, doch toegankelijk te maken binnenwateren.  Daar kunnen jongeren leren in klasverband.  Ze kunnen er ook leren werken: lassen, constructie in hun technische school met schoolwerkprojecten botenbouw.  En daardoor publiek gewaardeerd worden.  Dit is een stokpaardje voor Herman.  Ik merk het.  Hij zeft me dat hij hierin héél erg gelooft.   Voor deze schoolwerkprojecten solliciteerden BUSO-scholen met veel belangstelling.  Anders-valide kinderen zijn sterke kandidaten voor de botenbouw.  Dit is een gewéldig sociaal project!

Daar waar jongeren nu vooral aan de wal bewegen (turnen e.d), kan dit straks ook op die roeiboten - zich leren gedragen in groepsverband...  Een nautische discipline op onstabiele bodem, die nog leuk is ook...

Tenslotte kunnen ze als jeugdgroep of club zich spelend verder ontwikkelen met o.a. vaarinitiaties, spelevaren en begeleide vaarkamen.

Tussen 2011 en 2018 'verjaren' in Vlaanderen een aantal kanalen.  Dit mag geen eenmalig lokaal feestje worden.  Dit is een kans om de ganse bevolking aan te spreken door een systematische campagne, waarbij vele kinderen kunnen betrokken worden door kennismaking met varend leren met residentiële vaarklassen, en een gelegenheid krijgen om te leren varen (roeien, wrikken, zeilen...).  Tot slot zou men 'botenbouw' kunnen opstarten in het kader van leerwerkprojecten.

Dit jaar wordt de Leuvense vaart 260 jaar bevaren.  Het is zo maar één van die 'verjaardagen' van onze Vlaamse kanalen.  Tijd om te starten dus!

Samengevat kan het project zo worden uitgewerkt:

Eerst dient de infrastructuur aangepakt door drempelverlaging van de dijken van alle bewoonde waterwegen en goede aanlegkansen in de riviergemeenten (ten laste van Openbare Werken).  In Mechelen zien we hier en daar al goeie voorbeelden.  Maar..., het kan nog beter.

Vaarklassen dienen opgezet om jonge kinderen kennismakings-en vakantiekansen te geven.

Met vaar-initiatie kunnen jongeren in klas of groep nautische ervaring opdoen.

Nautisch leerwerk-projecten voor botenbouw kunnen opgezet worden.  Zij kunnen een enthousiaste aanzet zijn voor nieuwe jobs door toffe opleidingen...

Er kan een kader gevormd worden door een centrale Vlaamse Binnenvaart-kaderschool.

En tenslotte kan er een Binnenvaart-netwerk in Vlaanderen opgezet worden.

't Is een flinke boterham.  Dat weet Herman wel.  Maar hij spreekt met veel realiteitszin.  Deze Mechelaar weet van wanten.  Het moet lukken.  Contacten zijn gelegd, tot in het Vlaamse Parlement toe.  Het dossier is een flinke kanjer.

Wie graag méér weet over dit boeiende project dat op de Mechelse werktafel van Herman Verwaetermeulen ligt, kan best met hem contact opnemen:

015/206 692

of: herman-verwaetermeulen@hotmail.com

Werkgroep Binnenvaart Vlaanderen - Sint-Katelijnestraat 93

Een man met een plan...

een Mechelaar met een droom...

een Maneblusser die bereid is om deze droom ook, in samenwerking met anderen, in daden om te zetten....  Dit verdient beslist een blogartikel.  Zo dacht ik - zo deed ik...