Een uitstekende nieuwe CD ('La Matanza Songs'), geweldige muzikanten - met o.m. dé Michel Bisceglia op toetsen, drummer Yves Balbay en een geweldig goede gitarist, een setlist om vingers en duimen bij af te likken.

Ja, alle ingrediënten voor een bijzonder fijne avond waren aanwezig, En een aantal toeschouwers ervoeren wellicht ook net dàt. Maar ik behoorde tot het andere deel van het publiek, zij die de opgediende schotels - om in culinaire termen te blijven - niet geheel konden smaken. Het hoofdingrediënt van het gerecht, Kris de Bruyne, bleek de zwakke schakel, afgelopen zaterdag, 5 februari in de Mechelse stadsschouwburg... Te weinig of te veel peper en/of zout?...

Er werd veelbelovend geopend met een sterk 'Wannes van de Velde Blues', een mooi eerbetoon aan de man die een week eerder nog herdacht werd in de schouwburg. Ook 'Lieve Jacoba' klonk zeker niet slecht, maar echt 'gedreven' was het niet. Ik had de indruk dat er wat was met de Bruyne. De zanger was erg moeilijk verstaanbaar en ik kon dus erg weinig uit de bindteksten maken. Toch wel jammer want hij had wellicht zinnige dingen te zeggen. Lastiger vond ik dat ook in de nummers het vaak onverstaanbaar was wat hij zong.

Het toch erg mooie 's Nachts Als Het Donker wordt' klonk haast ongeïnspireerd, toch in mijn oren, en dat is jammer want één van mijn favoriete songs van de Bruyne. En ook 'Amsterdam', die geweldig knappe piano-intro van Michel Bisceglia tenspijt was géén hoogtepunt. De Bruyne mompelde meer dan dat ie zong. En ik kon me niet van de indruk ontdoen dat hij er niet met volle goesting stond. Dat kun je allerminst zeggen van de gitarist die het beste van zichzelf gaf, wat een gitaarspel zeg. En die andere oudgediende Yves Balbay drumde de pannen van het dak.

De hele set door bleef het de Bruyne, niet altijd even stemvast, maar tot daartoe, die de  zwakke schakel was. En je ik had zwaar de indruk dat hier 'omdat het moest' een repertoire afgehaspeld werd door de Bruyne,  Héél Jammer.

Na de pauze werden we door de Bruyne verwelkomd met "Ah ge zijt er nog". Die tweede set maakte gelukkig een en ander goed, ... De zanger leek zich een beetje herpakt te hebben, hij was verstaanbaarder en leek gemotiveerder, en 'Als Guustje Danst', 'Het Land aan de Zee' waren degelijk, 'Ik Ben de Enige' was erg goed en indien alle nummers van set 1 even veel pit hadden gehad dan 'Waar ik Voor Leef' en meer nog het hevig rockende 'Het Varken van de Hoge Venen' hadden we een topavond gehad. Deze nummers maakten echt veel goed. Maar het kalf was dan eigenlijk al min of meer verdronken.

Niet te vergeten, ook in de tweede set: een open doekje voor Kris' zeventienjarige zoon die tijdens 'Het Varken' en 'Land Aan de Zee' achter de drumkit kroop en zich met verve van zijn taak kweet.

> Set 1:
Wannes Van de Velde Blues/ 's Nachts Als Het Donker Wordt/ Lieve Jacoba/ Amsterdam/ Cirkels Van Goud/ Belle de Braque/ Waesland 1912/ Ook Omdat Brussel Stinkt/ Olivia's Ondergang/ Recht op Dank

> Set 2:
Ons Lief/ Als Guustje Danst/ Poesele, ten Westen van de Zon/ Het Varken van de Hoge Venen/ Het Land Aan de Zee/ Twee In Een/ Ik Ben de Enige/ De Emigrant/ Waar Ik Voor Leef

Bis:
I Kori Mou

Eigenlijk zag ik twee concerten. Eén om snel te vergeten, spijtig genoeg zaten daar wel de (op papier) sterkste nummers (!) en na de pauze één dat redelijk goed was.

Het had allemaal, ook getuige die uitstekende, goedgebalanceerde setlist, zovéél beter kunnen zijn. De muzikanten waren zowel in deel 1 als 2 top, maar de Bruyne liet het, vooral in deel 1 dus, redelijk afweten, of toch zeker: de bezieling en het heilige vuur leken wel mijlen ver. En Kris kan echt wel beter

Voor mij waren 'de Andere songs' van de Bruyne dus geen succes. Ik ga mezelf nu wat troosten met een van de Bruyne's vele uitstekende albums..
 

verslag: Markec
foto's: Bart Schelkens