Hier vindt u alle deeltjes van deze miniserie
(foto's: Jan Smets)
Vier uur hebben we aan haar lippen gehangen: Markec en ik - als reporters van Mechelenblogt. Vier uur lang hebben we geboeid geluisterd naar een Mechels Monument..., een Vlaamse Legende: de Doris Day van de Lage Landen: Jo Leemans...
Plaats van de afspraak: het gezellige koffiehuis 'De vier Emmers' in de Befferstraat. Jo Leemans wordt dit jaar 84 jaar. Maar ze straalt als nooit voordien: alert, spontaan en met een jeugdige vitaliteit gaat ze met ons in gesprek. En ondanks haar grote toegankelijkheid zie je in haar de grote ster die ze ooit is geweest. Terwijl ze al pratend en al nippend van haar cava, ons verhalen vertelt uit haar glorieperiode, wordt ze in de taverne bekeken, en begroet door klanten die binnen en buitengaan...
Nee: Jo Leemans is niet vergeten. Zoveel is duidelijk! Is ze eigenlijk ooit 'weggeweest'? Ze woonde en werkte jarenlang in Benidorm - maar 'haar' Mechelen blijft voor haar voor altijd haar heimat. Josephine Verbustel is en blijft een rasechte 'Mècheles'...
Mechelen is een stad van Dames met klasse: van sterke madammen die het gemaakt hebben.
Jo Leemans hééft het gemaakt! Ze maakte naam en faam als zangeres. Maar ze was ook actrice en radio-en TVpresentatrice. Méér nog: ze was ooit de leading lady van het kleine scherm.
Met 'Que Sera' uit 1956 werd haar naam voorgoed in de sterren geschreven. Maar het zou oneer doen aan haar decennialange carrière om haar hier enkel op vast te pinnen. Jo was véél méér.
Jo Leemans...
Vier uur lang hebben we gezellig met haar gepraat. Jo is modern gekleed en gekapt en ziet er jonger uit dan de leeftijd die op haar identiteitspapieren staat. Maar bovenal zie ik een sterke vrouw met grote persoonlijkheid, die van de moeilijkheden in haar leven (want haar levenspad liep niet steeds over rozen...) mogelijkheden heeft gemaakt. Ik zie voor mij een warme, sociaalvoelende vrouw, met een optimistische kijk op het leven. Ze heeft hard gewerkt in haar leven - maar ze deed het alles met liefde.
Jo vertelt over de pioniersjaren van de televisie, en de groten uit de Vlaamse showbizz passeren de revue... Ze vertelt sappige anecdotes over Francis Bay, Louis Neefs, Paula Semer, en ontelbare anderen... Ze vertelt over haar vriendschappen, familie, reizen, over Danny Kaye, Juliètte Gréco... En ze doet dit alles spontaan, met humor en met de haar kenmerkende directheid. Want Jo heeft een bloedhekel aan hypocrisie. Maar achter de façade van zelfstandige vrouw zien we ook een gevoelige vrouw. Héél zeker.
In een miniserie zullen Markec en ik jullie het portret borstelen van deze boeiende zangeres. Maar ook en vooral willen we de mens achter de coverfoto laten zien: Jo, zoals ze was én is: de Mechelse die eigenlijk nooit écht achter de coulissen is verdwenen; Jo - een vrouw om graag te zien.
Ik kijk al uit naar het volgende stukje.
Ik ook !
BTW Mechelen is toch een ontzettend vrouwvriendelijke stad, hé. Welke andere stad heeft er een Befferstraat ?
Aan deze ontmoeting ga ik later nog vaak en graag aan terug denken. Ook al 'ken' ik zoals héél Vlaanderen, Jo al lang: vandaag leerde ik veel andere facetten van haar persoonlijkheid kennen. Vele indrukken die ik van haar voordien had, bleken te kloppen... Maar ik zag vooral achter de façade van 'sterke madam' een mooi mens en warm iemand. Het werd geen 'interview' maar een vriendschapsbabbel. Ik weet zeker dat Markec deze ervaring zal kunnen beamen...
@Bart: ik ook! Heb nog heel wat werk de vele notities te hertalen naar een leesklare tekst hoor... maar.. het komt, wees gerust ;-)
@Marc: jaja, haha...
@Jans: dat kan ik inderdaad alleen maar volmondig onderschrijven... het waren vier zeer aangename en interessante uren!
Ik ben helemaal niet van zin om vuile was van iemand buiten te hangen. Ik schrijf geen 'historiek' - maar wil graag vertellen hoe ik deze vrouw ervaren heb. Iedereen heeft 'goei kanten' - en minder fraaie kanten. En bij 'iedereen' reken ik ook mezelf. Maar het is niet de bedoeling dat ik vermeende (?) mindere kanten moet uitsmeren op deze blog. Daar weet ik weinig of niks van - en geruchten interesseren me geen barst. Riooljournalistiek laat ik aan anderen. Dit is een portret over het boeiende leven van een bekende Mechelse. Jo: zoals ik ze zie, en Jo zoals Markec ze ziet.
begint alvast veel belovend, benieuwd naar het vervolg.
Beste Mijnheer,ik ben NOOIT NAAR SPANJE GEVLUCHT !! Ik zie U denken " die heeft
schulden,die pakt haar biezen ! U LEEST TEVEEL BOEKSKES !
Asrhma dreef mij naar dat mooie land,waar ik verging van heimwee,maar...1 jaar moest blijven .IK BLEEF ER 15 jaar !!
Ik ben een gelukkig,bijna 84 jarig mens,....omdat ik NOOIT schulden maakte.
Maakt U schulden ??NIET doen hoor.........ze sturen U zo naar Spanje !
Warme groetjes,jo ( die van Mec helen )
LEES DAN MAAR LIEVER VERDER IN STORY OF DAG ALLEMAAL !!!
Jo heeft blijkbaar de weg naar het artikel over haar gevonden op Mechelenblogt! ;-) Focus je niet te veel op één reactie Jo. Je bent 'een gelukkig, bijna 84 jarig mens'. Zo houden dus! ;-)
en de rest: 'wat zal zijn, zal zijn...'. Het was daarstraks heel leuk met jou in 'de vier emmers'. Ik geniet nog na...
Blij dat we zo uit eerste hand nog eens wat horen over een grote dame, die ook mijn jeugd via haar stem op de radio gekleurd heeft.
Shakespeare schreef "The evil that men do often lives after them. The good is enterred with their bones" (Caesar) - maar dat was dan wel in een redevoering die hét schoolvoorbeeld van demagogie geworden is. En daarbij, Jo LEEFT - en ik hoop dat dat nog lang zo mag blijven.
Dannk je wel, Jans en Markec.
Toen begin 1957 de TV thuis werd binnengehaald moet jij zowat de eerste Vlaamse ster zijn die ik op de beeldbuis zag met het orkest van Francis Bay (Bayetz heette hij geloof ik), Freddy Sunder en Clement "van de krollekes". Toen werd een show nog normaal opgenomen, gans in tegenstelling tot nu waar het blijkbaar een must is dat het beeld tot in den treure wordt in- en uitgezoomd of rondtolt zodat men er ten lange leste zowat horendul van wordt.
En Jo, je was een zeer aantrekkelijke vrouw. Begin jaren 70 ben ik enkele keren in de "Que Sera" in Willebroek geweest en omdat ik via dit blog nu je leeftijd weet, had ik nooit gedacht dat je toen reeds een veertiger was.
In 1976 ooit eenmaal in Benidorm geweest (niet direct mijn meug) maar toen wij ons gingen laven in de "Brussels" was je er die dag net niet.
Behalve je toppers herinner ik me nog "Crazy twist" en "Twist talk" dat je in 1962 met Jack Hammer opnam. Best leuk plaatje.
En... laat sommigen maar zeggen... als ze over jou spreken dan zwijgen ze over een ander...
Ik wens je in elk geval nog veel gezonde jaren.
Nu hier toch herinneringen aan Jo worden opgehaald, doe ik ook mijn persoonlijke duit in het zakje.
’t Was in 1968 en de Belgische ploeg had de Knokke-cup gewonnen. De volledige ploeg (Jacques Raymond, Ann Christy, Lily Castel, Hugo Dellas en (toen nog) Nicole Josy) gaven een acte de presence in de toenmalige kledingwinkel Brittanica (Steenweg nadien o.a. Dits geworden), waar mijn moeder werkte. Jo was er ook evenals Anton Peeters. Wat ze daar allemaal uitgespookt hebben weet ik niet meer maar wat mij is bijgebleven is dat ik een knuffel en een zoen heb gekregen van zowel Jo als van Ann Christy. Voor een manneke van 10-jaar was dat best indrukwekkend, wat wordt bewezen door het feit dat ik het me nog levendig herinner na tientallen jaren. Ik denk dat ik er best schattig uitzag, die dagen :-)
Tot zover mijn bijdrage aan la petite histoire ;-)
PS nu ik weet dat Jo deze blog leest : nog vele vreugdevolle jaren !
Benieuwd wie hier de wijs nog van kent.;-)
De Roger zeker, maar zou die nog een platenspeler hebben na zoveel keer verhuizen ?.
Mijn orkest "Bruers en Zussen" heeft het thema nog op repertoire als onderdeel van een swing-fox potpourri.
Natuurlijk heeft Jo met haar mooie Nederlandstalige teksten onze jeugd jaren lang beinvloed. Net als haar toenmalige collega 's Esterela, Marva, de Strangers en de anderen die Marc DW hierboven heeft aangehaald. Veel te mooie herinneringen om nu te beweren dat het vandaag zoveel beter zou zijn. Eigenlijk wordt hiermee bewezen dat we verkeerd bezig zijn. En uitschuivers zal iedereen in zijn leven wel eens gemaakt hebben zeker.
ik hou wel van die reeksen! Proficiat Jo,Jans en Markec
Dankejwel! ;-)
Na de minireeks met die andere 'sterke madam' - Leen Denijn, kleindochter van de beroemde beiaardier, was het weerom een genoegen om erin te vliegen. Het gesprek met die andere 'jongedame', Leen, zullen Peter en ik, die toen met haar uren hebben gepraat nog lang heugen. En hetzelfde kan gezegd worden van deze ontmoeting, tussen ons - snotneuzen - en deze Jo Leemans. Wat Markec en ik zo getroffen hebben was inderdaad de jeugdige vitaliteit van Jo, en haar frisse en jonge kijk op de wereld rondom haar.
Mechelen heeft gewéldige vrouwen voortgebracht. We mogen er trots op zijn. ;-)
Dames met klasse ?
(Waar blijft dat eerste deeltje ?)
:-)
Komt er aan... Er wordt nog duchtig gezwoegd om al wat verteld is in leesbare tekst te verwerken! We kunnen met al wat we hoorden al een lijvige biografie bijeen schrijven. Effe geduld nog! ;-)
hallo,
Leuk om te zien dat mijn grootmoeder nog eens in de spotlight komt!! ;-)
Dit had ze mij niet vertelt hoor.... en blijkbaar komen er nog episodes?
Ben benieuwd ;-p
Groetjes.... caro
G.L. Ja, zelfs na "al" dat verhuizen bezit ik nog een platenspeler (en zelfs een hele goeie). Gekregen trouwens van Hilda Wouters, de achternicht van schilder Rik Wouters die enkele jaren geleden het genoegen heeft gehad om Jo Leemans bij haar thuis te ontvangen.
@Luc : Ik programmeer dat nummer, "als sterren fonklend aan de hemel staan", nog vrij regelmatig in mijn radioprogramma, Popcorn City, dat wekelijks op een dertigtal zenders in Belgie en Nederland wordt uitgezonden.
Ook "Diep in mijn hart", "Mijn liefdesmelodie" en "Hou van mij ... altijd", zijn gegeeerde popcorn oldies en komen nog vrij regelmatig aan bod.
Zeer waarschijnlijk heeft Jo nog andere popcorndeuntjes opgenomen, maar niet alles is nog te vinden.
Na al die reacties kan ik natuurlijk niet uitblijven, uiteraard heb ik Jo Leemans ook goed gekend en destijds weten optreden als er nog dancings waren in Mechelen.
En ja, ik ook zou het lied ' Als sterren flonkrend aan de hemel staan ' nog kunnen meezingen, evenals 'Diep in mijn hart' en' mijn lliefdesmelodie' en nog zo vele anderen.
Het is een mooi verslag over een sterke persoonlijkheid, ik ben benieuwd naar het vervolg. :-)