Hier vindt u alle deeltjes van deze miniserie

(foto's: Jan Smets)

Ze had pretlichtjes in haar ogen, dit meisje van eenentachtig lentes jong...  Nét zoals haar grootvader, die monkelend en haast guitig vanachter zijn brilleglazen de wereld bekeek...  Hij de kwajongen geboren in dat Mechelen van 1862, op de hoek van Vleeshouwersstraat en Geitenstraat, als zoon van 'klokkenist' Adolf..., die de beiaardmuziek wist op te tillen tot échte, gewaardeerde kunstvorm.  Hij die de gave van de muzikaliteit had, maar bovendien een technisch vernuft was...  Hij, die bovendien hemel en aarde verzette om zijn droom waar te maken; die de Grote Plas overstak, van het provincialistische Mechelen naar Amerika, waar hij Rockefeller ontmoette...  Hij dééd het!  Hij stichtte de beiaardschool, en werd een legende.  Zijn naam staat gebeiteld in het geschiedenisboek van onze stad, als één van de grootste Maneblussers ooit: Jef Denyn!   En vandaag was ze bij ons - bij Mechelenblogt: Leen Denijn, lieveling en kleindochter van deze man...

Het begon allemaal toevallig, bij een ontmoeting op het Mechelse kerkhof, waar Leen op weg was naar het graf van haar opa...  Ze woont al decennialang niet meer in onze stad, maar keert er graag en vaak naartoe...

Het kwam tot een afspraak.  En vandaag was het zover.  We nodigden haar uit op het Jef Denynplein - bij Peter.  Waar beter konden we haar ontvangen dan in de straat die na de dood van Jef naar hem genoemd werd?

Leen Denijn heeft pretlichtjes in haar ogen, en haar enthousiasme is aanstekelijk.  Ze koestert de nalatenschap van haar grootvader als géén ander.  Het is haast een levenswerk.  Ze haalt mappen boven, en foto's, en zelfgetikte vellen papier, waar ze herinneringen en anecdotes nauwgezet blokletterde.

En ze nam ons mee naar de IJzerenleen, naar de jeugdjaren van Jef...  Als een levend schilderij borstelde ze het Mechelen van toen.  We zagen Jef als bengel, als opgroeiend begaafd jongeling...  En we hoorden hoe Jef de grote Jef Denyn werd: de ongekroonde koning van de beiaard...

We leerden de grote man kennen als een mens van vlees en bloed: een plichtbewust man - een man met veel talenten...  Maar we leerden hem nu ook kennen als een gevoelsmens,  een man ook die niet gespaard werd van tegenslagen...

Uren kon Leen vertellen...

Dertien jaar was Leen als haar grootvader, oud geworden, en aan de gevolgen van een val, stierf... 

Maar vandaag kwam Jef Denyn wéér tot leven.  Ik weet haast zeker dat 'ergens' Jef monkelend en tevreden heeft toegekeken, hoe 'zijn' Leentje met zoveel liefde en overgave het portret van haar opa voor ons tekende...

Deze post wil het aperitief' zijn - de smaakmaker van een miniserie op Mechelenblogt, die Peter en ik, voor jullie in de eerstkomende tijd willen voorschotelen.

Vandaag hebben we gepraat met een boeiende vrouw - een meisje van 81 lentes jong, die ons meenam naar het Mechelen-van-toen, en ons liet kennismaken met één van de grootste Mechelaars aller tijden: haar grootvader...

En...we hingen aan haar lippen...