Een theateraanbod om U tegen te zeggen, Dario Fo door Ivo Vereecken en Charles Cornette, Bob de Moor die in de hilarische huid van Cornelius Bracke kroop, covers van The Headlines, kleinkunst en rock met Vrijdag, Jazz en Wereldmuziek van Chris Joris en het stijlvolle eerbetoon van Marina Stockx aan ‘de mus van Parijs’. Dit en nog veel meer was ‘Fest de Sjarabang 2010’. Zondag 29 augustus sloot Fest de Sjarabang een bijzonder geslaagde tweede editie van dit driedaagse festival af, niet gehinderd door het noodweer dat Mechelen teisterde. Een korte terugblik, of waarom ook jij er had kunnen bij zijn...

Voor de tweede keer organiseerde vzw Sjarbang hun driedaagse festival. Van vrijdag 27 tot en met zondag 29 augustus kon je er terecht voor workshops, uitstekend theater en veel fijne muziek, aan een democratische prijs. Sjarabang is een vzw die workshops wil aanbieden aan mensen met een verstandelijke beperking. Daarbij zet Sjarabang deze mensen in de kijker met hun mogelijkheden en niét hun beperkingen zoals drijvende kracht Marleen D'Joos (foto) al eerder vertelde op Mechelen Blogt. Met de opbrengst van het festival hoopt de vzw een vast atelier op te starten in oktober. Een vol weekend van cultuur genieten dus én een meer dan nobele zaak steunen, daar zeg je toch geen nee tegen? Mechelen Blogt was vrijdag en zondag aanwezig en genoot.

Dario Fo
“Charles Cornette was geweldig, met zijn Dario Fo. Kan iemand die man een podium geven in de stad?” klonk het enthousiast uit de mond van Peter Meuris, nadat hij vrijdag gaan kijken was naar deze acteur. Hetzelfde enthousiasme kon ik optekenen bij die andere medeblogger; Jan Smets. En ook The Headlines werden zeer gesmaakt met hun covers. Ook op zaterdag was Dario Fo van de partij, dan in de vorm van de monoloog “De Tijger” die Ivo Vereecken bracht. Naar mij werd ingefluisterd was ook dat zeer de moeite. En met een muzikant en multi-instrumentalist als Chris Joris is het altijd feest. Niet?

Zondag kon ik voor de volle pond genieten van het avondprogramma dat een wel heel sterke afsluiter van een fijn weekend bleek. Bij aankomst werd me verteld dat een en ander binnen zou plaatsvinden: “het wordt wat frisjes”. En toen Sjarel van den Bergh, Hans Habils en Frans Ieven, met hun soundcheck bezig waren voor hun groep Vrijdag, begon het buiten voor een eerste keer ferm te regenen. Een goede keuze dus om het gebeuren naar de zaal te verhuizen.

Vrijdag eert grote muzikale goden
Bodo van de Voorde kondigde Vrijdag aan en er volgde een enorm mooie muzikale reis. Met fraaie vertolkingen van nummers van grote goden zoals James Taylor (Gorilla), Dave Edmunds (Bad Is Bad), Paul Simon (On My Way, Still Crazy), Neerlands Hoop (Mayonaise) en natuurlijk ook werk van Sjarels Bizjoe met ‘Oh Mijn Liefje’, ‘Ik Heb Alles’ en een immer prachtig ‘Rijden’. Altijd een kippenvelmoment als Sjarel dit brengt. En ik had de eer de dame naast me ervan te overtuigen dat dit géén liedje van Wim de Craene is maar van Bizjoe. Maar ik weet dat Sjarel de Wim de Craene-vergissing eerder als een compliment zal beschouwen. Maar 'juist is juist'.

Hans Habils bracht ook enkele van zijn mooie eigen nummers zoals het prachtige ‘Blues in Brussel’ en het latino-aandoende ‘Lucia’. Enorm knap was hoe Vrijdag James Taylor’s ‘Gorilla’ naadloos liet overgaan in ‘Come Together’ van The Beatles. Andere hoogtepunten naast de eerder genoemde sublieme versie van ‘Rijden’ en ‘Blues in Brussel’ waren ‘Hij Moet Gaan’ (He’ll Have To Go) en ‘Still Crazy’, dat, zo hoorde ik later van Sjarel, nog maar voor de tweede keer live gebracht werd.

Een erg goed optreden met een groep die er duidelijk zelf ook plezier aan beleefde. Wel jammer dat Bodo moest interveniëren omdat een deel van het publiek het nodig vond om te praten tijdens de erg mooie liedjes van Vrijdag. Gelukkig werd er naar de ‘boze meneer’ – zoals Bodo zichzelf noemde - geluisterd.

> Setlist Vrijdag:
Bad Is Bad/ Oh Mijn Liefje/ Misschien/ Blues in Brussel/ Gorilla/ Come Together/ Ik Heb Alles/ Lucia/ Volver/ On The Way/ Mayonaise/ Still Crazy/ Licht aan het eind van de tunnel/ Hij Moet Gaan/ Rijden

Wees Gul Met Uw Organen!
Toen Bob de Moor ten tonele verscheen, viel het kwartje pas bij mij. De titel ‘Geef Gul Uw Organen’ had me al nieuwsgierig gemaakt en Bob de Moor is een acteur die ik sowieso graag aan het werk zie, maar het betrof hier natuurlijk ’s mans verpersoonlijking van Humo’s Cornelius Bracke, een creatie van Guido Van Meir.

Als Cornelius Bracke, mét pet en lange regenjas deed de Moor een oproep om gul onze organen af te staan. Hij zou dat ook doen. Maar hij had wel een ‘lijstje’ met ‘enkele’ namen. En waarom net deze mensen zijn organen niét zouden krijgen vertelde hij ons in geuren en kleuren. Corneel moest eigenlijk reclame maken voor orgaandonatie maar verzandde al gauw, met zijn zwarte lijst in een hilarische egotrip, pijnlijke momenten met onnodige details incluis. Het werd weer teveel voor Corneel.

En dan Corneels speciale uitvinding, of, als die echt niet werkte toch maar Viagra... Goed gelachen!

Leven, liefdes en liedjes van La Môme Piaf
Terwijl de regen met bakken uit de hemel viel, was het tijd voor het optreden van Marina Stockx die, op piano begeleid door Jo Braet, de mus van Parijs eerde. Marina Stockx zette een erg overtuigende Edith Piaf neer, incluis die rrrrrr van La Piaf. Tussen de liedjes door vertelde Stockx over leven en liefdes van La Môme Piaf. Die weetjes waren een welgekomen aanvulling op de sterke vertolkingen. Bij die vertolkingen ondermeer ‘Milord’, ‘La Boheme’, ‘Polichinelle’, ‘La Vie En Rose’, een erg knap ‘Hymne à L’Amour’ en natuurlijk ook ‘Non Je Ne Regrette Rien’. Klasse.

En met het mooie Piafeerbetoon werd een punt gezet achter het tweede Fest de Sjarabang. Non, je ne regrette rien? Toch wel: ik had alledrie de dagen moeten komen!

Volgende jaar zijn we opnieuw van de partij en als het even kan, pikken we het volledige programma mee. Dat atelier is hopelijk dan een feit, maar ook dan zal onze aanwezigheid en steun vanharte welkom zijn, denk je ook niet?
 

Tekst en foto’s: (c) Mark ‘Markec’ Van Mullem
Foto Marleen D'Joos: (c) Jan Smets