Vulkaanstof, en gestrande vliegtuigen wat hebben die nu met Mechelen te maken?
Buiten het handje stof dat in Mechelen voor altijd een rustpauze vond, helemaal niks wat mij betreft want met Magritte kan ik zeggen: "Ceci n'est pas un aéroport" of anders gezegd, de dingen zijn niet altijd wat ze lijken.

Het lichtende pad.
Nu het stilaan weer volop terrasjesweer wordt is onze weg naar de welbekende Vismèt heel wat verkort en bovendien een pak aangenamer. Sinds enige tijd kunnen we het tweede deel van het dijlepad betreden. Dat dit nieuwste stuk van het dijlepad, van de Lamot tot aan de Kruidtuin, een succes is valt te merken aan de begankenis die het ondervindt.
Na vanavond even bij Peter en Patricia langs te zijn geweest, het onderwerp kwam er al ter sprake, was ik aangenaam verrast door de verliching op het nieuwste stukje dijlepad. Twee lijnen ledjes leidden me tot bijna aan onze voordeur. Handig voor het geval een paar ankertjes je parten zouden spelen maar niet nu, nee nu kon ik echt ten volle de geneugte van de nachtelijke wandeling smaken. Ik was evenwel niet alleen, met mij waren heel wat anderen die dit pad kozen, elk voor zijn eigen reden vermoed ik.

Romances.
Halverwege ontmoette ik er een koppeltje jongeren, in elkaar gestrengeld op de grond gezeten die volop elkaar hun diepste geheimen aan het delen waren. Misschien bloeide er iets moois. In ieder geval het is inderdaad een idyllisch plaatsje aan het water, een beetje afgezonderd bijna onder het struikgewas bij een zwoel avondbriesje.
Een beetje verder was een fotografe, beroeps of amateur gretig fotos aan het maken met een statief. Een viertal skeelers staken me snel voorbij.

Free podium
Net voorbij de Fonteinbrug, got-weet waar die naam vandaan komt want er staat al jaaren geen fontein meer in de buurt, nog in gans Mechelen niet. Misschien tijd om er weer eens eentje te bouwen om de zestiende eeuwse, reeds lang verdwenen fontein terug te zetten.
Bon, net voorbij de brug dus eindigt het pad. Er is een klein podiumke voorzien dat blijkbaar nog niet door straatartiesten ontdekt is maar dat wel aardige perspectieven biedt. Daarna moet de wandelaar nog twee looppaden omhoog volgen en men komt uit op de Vijfhoek.

Ik besluit voor mezelf dat ik dit nog meer zal doen, de terraskes zijn weer wat korter bij

Halleloeija.