"Een work-out voor oog, oor, ziel en hart"; daar werd Mechelen vrijdagavond 4 december op getrakteerd tijdens de premère van "Op Drift!", de nieuwe theatertour van Hautekiet & de Leeuw. Het was een intense avond vol sfeer, humor, hier en daar een gedicht en natuurlijk veel knappe liedjes met al even mooie teksten... 

Hautekiet op piano, de Leeuw met zijn keel en droge humor. Meer niet. Maar less is more en het werd een enorm intense en fijne avond...

 Situatie: het is 20.15 uur en Rick de Leeuw komt op. Hij gaat aan de vleugel zitten. “Hé, is dat niet Jan Hautekiets plek, en wààr is Hautekiet?” zie je iedereen denken. De Leeuw begint wat te pingelen op de piano. Hautekiet komt op. Dan toch. Hij lijkt not amused dat zijn plaats aan de piano ingenomen is, gebaart naar het publiek “dan zal ik maar ...”, gaat  achter microfoonstandaard staan en debiteert een tekst over 'De Koning der Nederlanden'. De Leeuw pingelt rustig verder. Hautekiet vindt het nu wel welletjes en stapt op Rick af en duwt hem de microfoon in de hand, zet zich op het bankje naast de zanger en dwingt hem van het bankje af. Rick begint dus maar te zingen, maar blijft nog even zitten, om dan toch op te staan en naar het midden van het podium te stappen en het eerste lied in te zetten...

En zo begon een bewogen en intense avond.

Met het wat donkere Deze Oude Wereld werd de set sterk ingezet en met het hoopvolle Zoek Niet Langer  was het éérste hoogte- en kippenvelmoment een feit. Het nummer ken je misschien in versie van ene Roel Vanderstukken, maar het is van de hand van Rick de Leeuw. En ik persoonlijk, met alle respect voor Vanderstukken, verkies de doorleefde versie van Rick.

De liedjes werden af en toe afgewisseld met een gedicht of heuse ‘woordenvloed'’. Zo-ook met het mooie verhaal van “de Koning en de Dood”. Rick vertelde, de zaal hing aan zijn lippen. Ja, ook als verteller is Rick meesterlijk. Daarna volgde het o zo mooie lied Ik weet dat jij er bent, meteen gevolgd door kippenvelmoment nummer twee: Dit is Echt.

“dit is echt, dit is waar
dit is hier, dit is mooi
dit is goed, dit is nu
dus waar wachten we nog op
dit is echt”

Als Rick zingt, dan voél je gewoon dat ie dat méént. Dit is Echt. Inderdaad.

En dan, na dit mooie moment... Volgend voorval: Jan staat recht, komt naar de microfoonstandaard en spreekt de zaal toe. Een klaagzang over hoe lastig het toch wel kan zijn als ‘begeleider’ om met bepaalde zangers samen te werken en hun grillen te doorstaan. Hautekiet was formeel: “ik noem géén namen!”, kijkende naar de Leeuw die op zijn beurt geïrriteerd toekeek. En ging verder: “dat is nu al dertig jaar dat ik dit moet doorstaan. Dertig jaar. 30!!” . Hij voegde er nog iets aan toe over de kwaliteit van sommige liedjesteksten van zangers wiens naam hij dus niet zou noemen, ging vervolgens aan de vleugel zitten. ‘Case closed’. Niet helemaal. Rick de Leeuw bracht een kort gedichtje, dat handelde over De Enkeling, keek terwijl uitdrukkelijk naar Hautekiet.

De Leeuw is al goed thuis in Vlaanderen. Dat is geen nieuws meer. Zo schonk de Zuiderziel ook feilloos een Duvel in. (Vandaar dus die bak Duvel die nu al de hele tijd onder de piano klaarstond). De zanger zou er echter niet van drinken, en een wenig later stond de het lekkere gerstenat bij Jan aan de piano.

In het mooie kleine liefdesliedje Mijn Liefste verontschuldigde de zanger zich bij zijn geliefde en belooft ie meer tijd vrij te maken voor ‘samen dingen doen’. Heel mooi. Daarna volgde het onvolprezen Ik Denk Nooit Meer Aan Jou. En als er nu één nummer uit de Tröckener Kecksperiode van de Leeuw aan bod moést komen, dan was het dit wel. En zovele jaren later klinkt dit lied nog altijd subliem. Wat zeg ik. In deze naaktere versie met de piano van Hautekiet klinkt het nummer zoveel intenser en pakkender. Klasse en voor mij weerom een kippenvelmoment van formaat. Prachtig toch die tekst, zwanger van ironie, spijt en melancholie.

Ook mooi was Hou Me Stevig Vast. Jawel, (nog) een liefdesliedje. Wordt de  rocker soft? Misschien, maar: so what? De Leeuw blijft rock ‘n’ roll, al is’t met enkel keel, mondharmonica en prachtige pianopartijen van Hautekiet. Van die pianopartij gesproken: het nummer had een nogal abrupt einde en een regen van verwijten van de Leeuw aan Hautekiets adres volgde. De Leeuw richtte zich tot de zaal en vertelde hoe het duo over de ‘outro’ had gesdiscussieerd en hoe Hautekiet het steeds weer anders wou. En toen kregen we opnieuw een.. situatie. Hautekiet stond recht, wandelde, met Duvel het podium af en zei: “ik ga een luchtje scheppen, en rustig wat drinken. Het is goed geweest”. Een “Jan dat kun je toch niet maken” volgde. Maar Jan was weg. Rick probeerde het dan anders: “Jan f*** Hautekiet, kom terug!”. Ook dat bleek geen goed plan. Uiteindelijk vond de zanger toch iemand in de zaal bereid om Jan te gaan hàlen. Dat lukte.

Jan nam opnieuw plaats achter de vleugel. Rick zei: “en dan nu een liedje dat we speciaal doen omdat Jan dat zo graag wil, ik ken die tekst niet zo goed. Maar ok, speciaal voor Jan”. En we werden vergast op een knappe interpretatie van Like A Rolling Stone (Bob Dylan). De Leeuw zong het in een Nederlanse vertaling, op het refrein na. Knap.

Temidden van een woordenvloed waarin ondermeer geciteerd werd uit Live is Life - je weet wel dat popliedje van die Oostenrijkse groep (Opus), waarvan je misschien hoopte het nooit meer te horen – en weerklonk Het Bal Is Geweest’. Hieraan gekoppeld debiteerde de Leeuw ook nog uit Het Leven Is. Om daarna naadloos over te gaan in een geweldige interpretatie van Thank You, Satan van Leo Ferre. Top.

Maar echt hele grote klasse was wat volgde. Venus in Furs! En dat in een lichtjes fantastische vertolking. De Leeuw hertaalde en vertaalde deze classic van The Velvet Underground op geniale wijze. Géén dreigend huwelijk van gitaarnoise, de klaagzang van Lou Reed en violen, maar een volledig uitgeklede versie, naakt behalve de prachtige pianopartijen van Hautekiet die ook voor een best dreigende sfeer zorgen en de krachtkeel van de Leeuw. Super!

“glim, glim dan, glimmende leren laarzen
zweepzieke dame daar in de hoek
ik ben uw dienaar, bied u al mijn diensten
mijn meesteres, u weet wat ik zoek”

Wat een sublieme versie. Ik hoop dat Lou Reed dit ooit te horen krijgt: hij zou er heel fier op zijn denk ik. En zoniet; dan heeft ie ongelijk want wat was dit prachtig zeg.

Met weerom een mooi liefdeslied werd de set besloten: Kom Bij Mij. Het was dan half tien. Maar, het zal je niet verbazen, het geweldige duo werd uiteraard teruggeroepen. Het erg pakkende Wat Telt is de Liefde zorgde voor alweer een hoogtepunt en na het al even knappe Mijn Vriend was het dan echt gedaan.

Hautekiet en de Leeuw kregen, behalve een meer dan verdiend applaus, bloemen en knuffelbeer de Leeuw leek het meisje dat de bloemen bracht nooit meer los te willen laten. Zij leek dat niet echt erg te vinden.

De Leeuw nodigde iedereen uit om zeker nog een praatje te komen maken in de foyer van de schouwburg en scheen daar ook echt op te rekenen. Welnu, na het optreden was het nog behoorlijk druk in de foyer waar behalve Hautekiet en de Leeuw ook Michiel de Vlieger gespot kon worden. Rick de Leeuw had tijd om met veel plezier met iedereen die dat wilde een praatje te maken, zijn boek Zuiderziel of de CD Waar te signeren én... de meisjes en dames grondig te kussen en knuffelen. Ja!

O ja. Voor wie er nog aan mocht twijfelen: Hautekiet en de Leeuw zijn de beste maatjes hoor...

Dit waren de mooie liedjes:
DEZE OUDE WERELD
ZOEK NIET LANGER
IK WEET DAT JIJ ER BENT
DIT IS ECHT
MIJN LIEFSTE
IK DENK NOOIT MEER AAN JOU (Tröckener Kecks)
HOU ME STEVIG VAST
LIKE A ROLLING STONE (Bob Dylan)
HET LEVEN IS
THANK YOU, SATAN (Leo Ferre)
VENUS IN FURS (Velvet Underground)
KOM BIJ MIJ

bis
WAT TELT IS DE LIEFDE
MIJN VRIEND

De setlist bleek vooral opgebouwd te zijn rond teksten van de liedjes en gedichten uit Rick de Leeuws boek Zuiderziel (2009), uit de CD Waar (2008) werd enkel Wat telt is de Liefde gebracht en er waren natuurlijk de knappe covers en die geweldige Kecksclassic.
 

“Op Drift!” heeft zijn start niet gemist. Mechelen viel een indrukwekkende en memorabele première viel te beurt met deze prachtprestatie van Hautekiet & de Leeuw.

verslag: (c) Markec
foto: (c) Bart Schelkens • Meer foto's van dit optreden in de set op flickr.