Zestig jaar geleden gestart en 15 jaar geleden was het voorbij : De jongerenreizen met kartonnen valies.
In de Gazet van onze Sven een leuk artikeltje over de Jongerenreizen, met kartonnen valies, dat zijn zestigste verjaardag viert (auteur : KVHO). En wat lezen we letterlijk :
“Op 18 juli 1949 leverden Zwitserse postbussen een eerste lichting veertienjarigen af in Melchtal. Voor het eerst ver van huis, met een kartonnen valies in de hand.
Ze moeten er wat onwennig hebben bijgestaan na hun aankomst in het legerdorp Melchtal. De 1.000 jongens en 1.100 meisjes, afkomstig uit de regio’s Mechelen en Turnhout waren de eerste van vele generaties die in de militaire paviljoenen met vakantie kwamen...”
(Voor de rest van het artikel, koop de snailmailpapierenversie...)
Dus, niet de kinderen van de gegoede Mechelse burgerij, deze keer, maar de gewone kleine Maneblussertjes met pet of vlechtjes, die aan het begin stonden van wat nu algemeen is : reizen naar het buitenland.
En misschien was U één van hen en hebt U daar nog een geweldig verhaal over.
PS : In het artikel wordt gewag gemaakt van Maloya vanaf 1959
Gim, als ik straks wat tijd heb zal ik er wat over vertellen.
In het artikel wordt vermeld dat een heel pak van de toenmalige veertienjarige (Mechelse) scholieren al serieus schoolmoe waren en na de vakantie moesten gaan werken. En dit was dan een eenmalig iets, alvorens ze toen de arbeidsmarkt betreden. Schoolplicht was toen tot 14.
Later zullen dan de plaatselijke "stranden", à la Hofstade Plage, wel serieus in trek gekomen zijn voor de minder begoede Mechelaars (Jaren 50-60-70) en zij, die toen een Kevertje of een Geitje (2 PK'tje) konden veroorloven zullen dan in "speed tempo" over de gloednieuwe E19 en E40 naar de Kust gebold zijn.
:-)
Twaalfjarigen naar Bouillon, veertienjarigen naar Melchtal en achttienjarigen naar Maloja. Melchtal dat moet voor mezelf in 1961 geweest zijn met E.H. Rens ( de prefect van't college ) als proost. Nadat hij een geslaagde demonstratie hypnotiseren gaf gingen we er allemaal met een boogje omheen: ontzag was er al, nu kwam er ook nog schrik bij. Wat me ook bijgebleven is, waren de onweders. De bliksems waren niets vergeleken met de donder en zijn veelvoud aan echo 's. Je zat er letterlijk oorverdovend middenin! En dan de klim naar de geitenboer waar je een lekker ( yechh! ) glas geitenmelk kreeg.
Dat van de kartonnen doos was ik vergeten maar nu weet ik het weer.
@ Luc :
In het artikel worden de begeleiders van toen niet genoemd als Monitoren, maar als Bewakers en zou elke groep jongeren tot 40 aalmoezeniers meekrijgen bij de bergwandelbegeleiding, omdat er toen een overschot aan priesters was.
Ik zie dat hele zootje ongeregeld al klaarstaan, met kartonnen valies, in Mechelen Station !
:-D
Ik heb deze reis gedaan vanuit Antwerpen Oost. Met de trein ging het naar Sierre waar we de bus namen naar Chandolin (Valais, Zwitserland), dat was in 1984.
Die kartonnen valies herinner ik me nog. Het was alleszins handig om de bagage te beperken. Als je ziet wat sommige vakantiegangers nu meezeulen was het maar een hele kleine valies. Die valies werd trouwens meestal vernist om hem toch een beetje waterbestendig te maken.
In 1977 zat ik, als 12-jarige, in Melchtal (sneeuwklassen met het 6e studiejaar uit het Sint-Romboutscollege).
Maar dit artikel gaat dus duidelijk over een soortement eerste buitenlandse Zomerreis voor grote groepen kinderen (dus niet een specifiek zomer-of winterklassen, georganiseerd door scholen).
' Elke groep zou tot 40 aalmoezeniers meekrijgen '? Hieronder zie je dan onze meute uit 1961 met 1 aalmoezenier ( hij was er waarschijnlijk 40 waard )
@ Luc : En waar staodde goa ?
:-D
@Gim: hie!
@ Luc :
Oei, dat was nog van in den tijd dat lang haar nog niet werd getolereerd in Mechelen !
:-D
@Gim: het was de gouden eeuw van de tondeuse. In Melchtal waren het ook gouden tijden voor ons, kleine terroristjes in spé: met keien probeerden we de metersbrede bergrivier naast het kamp af te dammen: om te zien wat er zou gebeuren. We hebben toen geleerd dat water sterker is dan een hoop keien. ' Ondervinding is de beste leer ' zei mijn moeder en ik kreeg nog een lap! :-)
Berichtgeving nuanceren...
Zestig jaar geleden werd inderdaad begonnen met de 'Preventieve Luchtkuren' van de CM; De kartonnen valiezen zijn al véél langer dan 15 jaar geleden uit 'roulatie' genomen, en 'het' is niet voorbij. Alleen de locaties zijn gewijzigd (ook al wordt nog steeds naar Zwitserland getrokken... - alléén niet uitsluitend naar daar...). Er zijn veel themavakanties nu. Mijn oudste dochter Nele, die ondertussen reeds hoofdmonitrice is, is deze keer mee op watersportvakantie naar Veere (tussen boerderijvakantie en Chirokamp in...). Mijn vrouw Annemie, heeft ook ontelbare kampen gedaan, en richtte in Mechelen met een aantal anderen (in de jaren 'stilletjes') de werkgroep Ammoniac op ('andere-monitoren-activiteiten').
Nee, de 'vorm' is enkel gewijzigd. Maar 'het is niet voorbij'. Alléén dus die archaïsche kartonnen valies (en da's dan ook veel langer dan die vijftien jaar van hierboven...)
Ik was in 1974 in Maloja met mijn kartonnen doos op skivakantie met het 6e leerjaar van de Ursulinen...waar is den tijd!
Uit de replies kan ik uitmaken dat onze Luc in 1961 dus 14 was ("...klein terroristje in spé...").
Dus enkele jaren later zat hij, met lang haar, in het café van Franske Croes !
:-D
Gekregen van de Jackie...
En dat moet ik ook nog ergens hebben liggen !
:-)
@Gimycko: mogelijk heb je wel een ander model! Er bestaan tig verschillende uitvoeingen van die Melchtal-bellen!
Het was in de zomer van 1951 dat ik het geluk had te mogen plaats nemen in een van die houten bakskes van de spoorwegen om naar de begrippen van toen een " wereldreis " aan te gaan.Dezelfde houten bakskes die me vijf jaar later naar ergens anders zouden brengen waar het niet zo leuk was.Maar dat is een ander paar mouwen.Als Jans spreekt van nuanceren dan moet ik hem wel bijtreden. Van " bewakers " heb ik geen weet en 40 pastoors per groep zal wel in een andere film geweest zijn. Over de duur van de reis kunnen we praten want die locomotieven moesten destijds onderweg af en toe kolen en water inslaan. Vertrokken werd er 's avonds rond zeven uur en de reis ging via Luxemburg, Metz, Nancy, Colmar, Mulhouse, Basel, Luzern en dan eindstation Sarnen. Aankomst aldaar voor de middag. De Zwitserse postbussen met hun drie-tonen toeters stonden reeds klaar om ons hoog in het Melchtal te voeren. Voor allen van ons plattelands jongens was deze bergwereld van ongewone schoonheid een belevenis waar we eigenlijk gedurende de volgende tien dagen niet op uitgekeken geraakten. Ik denk zelfs dat " het paf staan voor zoveel oneindige schoonheid " mij later beinvloed heeft bij de keuze van vakantie bestemmingen. Mijn hart klopt voor de bergen. Naar Melchtal en het nu mondaine Melchsee- Frutt op 2000 meter hoogte ben ik trouwens reeds verscheidene malen teruggekeerd.
Wat deden we daar dan zoal gedurende tien dagen buiten wandelen, ravotten en spelen. Een uitstap per bus was voorzien naar Luzern met boottocht op de " Vier woudsteden zee " en aansluitend een bezoek aan Kusnacht, de plaats waar koningin Astrid enkele jaren voordien dodelijk veronglukte. Alle kinderen konden dan een naamkaartje afgeven waarna enkele weken later thuis een dankwoord van het paleis in de bus viel.De zondagnamiddag was er op de alm een show voorzien door originaal Zwitserse billenkloppers. Alphoornblazers, vendelzwaaiers, jodelaars, het was er allemaal bij. Pure volkskunst noemen ze dat.
Ik kan nog uren doorgaan maar toch nog één anekdote. Langsheen de weg die van Melchtal naar Kerns afdaalt is op de linkerzijde een houten brug over de Melchaa, zoals de rivier noemt. Met tienduizenden hebben Belgische kinderen zoals ik hun naam gekrast in de houten balken van de brug. Uren en uren heb ik later reeds gezocht, helaas en ik weet verduiveld goed dat hij er ergens tussen staat.
Leuk om te lezen, GL. Iene van Oembêk in de Zwitsere berge !
:-)
Over die zondagse alpenshow nog iets vertellen.
Drie uit de kluiten gewassen jonge inheemse kaasboeren met lederhosen aan, hun kop bedekt met zo een oeroud bepluimd tirolerhoedje bliezen op die meterlange stoofbuizen dat de bergen er van trilden. En daarna jodelden die Graubundener heidi 's er op los dat het een lust was om horen voor hart en ziel. In welke moderne spiegeltent kunt ge nu nog zoiets beleven?
En na het "Gejodel van die Graubundener Heidi's" volgde er zeker ne "Oembêk über alles" door het "Hombeeks Veertienjarigen Koor" of zoiets, Louis ?
(Of was het het Sintemettelied - Oembêk Style ?)
:-D
Gim, er volgde daar niks meer want het was tijd voor de pap en de kazzemat want daar waren ze streng op. Met de kiekens gaan slapen en 's morgens met den haan eruit.
Niet kanton Graubunden beste Gim maar kanton Obwalden. Waar halen we het Graubunden.
Ik doecht al : 't is zoe stil oep den Blog !
Enfin, dus
"...Met de kiekens gaan slapen en 's morgens met den haan eruit..."
en 's avonds het avondlied ? Of is / was dat iets van de Scouts ?
O Heer, d' avond is neergekomen,
de zonne zonk, het duister klom.
De winden doorruisen de bomen
en verre sterren staan alom...
Wij knielen neer om U te zingen
in 't slapend woud ons avondlied.
Wij danken U voor wat we ontvingen,
Wij vragen, Heer, verlaat ons niet !
Knielen, knielen, knielen wij neder,
door de stilte weerklinkt onze beê
Luist'rend, fluist'ren kruinen mee
en sterren staren teder.
Geef ons Heer, zegen en rust en vreê !
Stil oep den Blog ? Ik denk dat de Rudi met de ploeg naar Venetie is. Hij had daar nog iets gezegd van uit te vogelen wie die Beethovenbrug nu moet leggen. Maar is die nu nog nodig want ik lees in Opsinjoorke dat Lamot falliet is. Dan kunnen we ons die brug besparen.
Melchtal, Melchtal a.u.b.