Doodsprentjes

met categorie:  

Dat sommigen voor niks verlegen zijn, bewijst de verkoop van het doodsprentje van Yasmine, enkele dagen geleden op eBay.

Artikel in de krant

En ook de doodsprentjes van “Bekende Mechelaars” zijn blijkbaar wat waard, want dit kwam ik enkele weken geleden tegen op één of andere verkoopswebsite :

<HET DOODSPRENTJE van Broeder Felix>

Hoeveel hiervoor werd gevraagd ben ik vergeten.  En de biedtijd is ondertussen vermoedelijk al afgelopen.

Maar is dit eigenlijk wel een normale gang van zaken ?

Ja, Gim, spijtig maar voor de hyena's is men dood méér waard dan levend! zo zijn er van die "verzamelaars" die naar begrafenissen van honderdjarigen gaan om een prentje te krijgen (ze vragen het zelfs per brief!), voor priesters en religieuzen idem dito.....en dan leven we in een "normale" maatschappij(?).

@ Marc1 :

Het was enkele weken na het overlijden van Broeder Felix dat ik dit verkoopsbericht zag staan.  Ik ben, hier op den blog, nog effe gaan checken naar de datum van het blogartikel.

Sommigen zijn echt voor niks verlegen.

 Ik heb een doodsprentje van Rik Van Steenberge,ook wat waard?

Nu niet direct gaan overdrijven hé mannen.  Voor een aantal mensen is het verzamelen van doodsprentjes (en bij uitbreiding alle 'bidprentjes') een ernstige bezigheid.  Een paar keer per jaar is er bv. in Sint-Katelijne-Waver (centrum) in de parochielokalen een internationale ruilbeurs voor devotionalia.  Zelf ben ik geen kenner, maar o.a. voor stamboomonderzoekers zijn (oudere ?) doodsprentjes vaak een bron van informatie.

Maar akkoord, sommigen gaan te ver en de handel loert....

JT, inderdaad kan het een zinvolle bezigheid zijn, ik heb namelijk ook een collectie van familie en vrienden. wat me schandalig overkomt is dat bepaalde personen naar uitvaarten komen (en dan meerdere keren de offergang doen) alléén om bidprentjes te bekomen die ze dan direct willen verkopen (vooral dus van eeuwelingen, priesters, religieuzen, dokters, etc). platte commercie dus en dan vallen ze u nog lastig per brief ook!

tegen ruilbeurzen en stambomers heb ik uiteraard niets hoor.

Was het jullie dan nog niet opgevallen dat bij een begrafenis, na de offergang wanneer de doodsprentjes uitgedeeld worden, de kerk voor een derde leegloopt? Van een begrafenisondernemer in Beerzel weet ik dat men hem, bij de offergang dus, vroeg om 5 doodsprentjes ' voor degenen die moesten werken '.

Het is een hobby als een ander en het thema is waardevol maar alleen is het moment van het verkrijgen wat onkies.

Bloggers,Toen ik nog in Mechelen woonde,en iemand van de familie sterfde,dan was er altijd een foto graaf aan het rondlopen met een camera in zijn hand om fotos te nemen gedurende de begrafenis,en dan een paar dagen later,terwijl de familie leden nog altijd in een droevige toestand verkeerde,namen zij daar gebruik van om u deze fotos te verkopen,( natuurlijk dat de mensen die toen koopte) ik heb dat zelf meegemaakt toen mijn beminde Grootmoeder gestorven was.Ik vind dat echt schandelijk dat sommige mensen profijt maken van iemands verdriet.

Het is een vast gegeven dat telkens een bekend iemand kerkelijk wordt begraven,  de gieren massaal aanwezig zijn om bidprentjes te schooien voor hun lucratief handeltje.  Er zijn er bij die soms tweemaal de toer doen... Een schande !

@Louis: dat is nog een ander facet van een begrafenisplechtigheid. Ik heb het ook nog geweten dat, naast huwelijksreportages, ook begrafenisreportages gemaakt werden. Wanneer je dan, als pirat-reporter foto's nam van de plechtigheid, dan werd je dat zeker niet in dan afgenomen door de close- family. Hetv was dan ook letterlijk: de één zijn dood is de andere zijn brood.

Het woord respect is uit het woordenboek verdwenen.

LUC,ik kan wel een beetje aan nemen met een HUWELIJK,maar een begrafenis?hoe dikwijls,denkt gij dat de familieleden nog naar dien album gaan bekijken? Met een huwelijk is een beetje anders,later in uw leven kunt ge daar mischien nog een beetje mee lachen,hetgeen dikwijls het geval is.Maar dat is mijn opinion.

Toen mijn vader overleed, zaten er ook aasgieren - zo noem ik ze - in de kerk die op de doodsprentjes aasden.  Verscheidene schreven ons nadien ook aan met de vraag om een prentje op te sturen (weliswaar met een ingesloten gefrankeerde omslag). 

Een enkeling had zelfs het lef om te telefoneren en te vragen waar zijn prentje bleef want hij zat erop te wachten!  Die heb ik met plezier een prentje geweigerd...

Mijn familie gaf vroeger altijd opdracht aan een fotograaf om een reportage te maken van de begrafenisplechtigheden. daardoor bezit ik mooie albums over de uitvaart van mijn overgrootouders, groottantes, grootooms etc. het ging er voor de oorlog stijlvoller aan toe dan nu moet ik zeggen.

Wel.Marc1,to each his own.

"Platte commercie, aasgieren, geen respect, ..."    Uiteraard ga ik met jullie akkoord !  Maar pas op met het kaf en het koren.  'Iemand' verzamelde ooit de doodsprenjes (bidprentjes) die nu in de collecties van KADOC, Ruusbroecgenootschap, Volkskundemuseum Antwerpen, archief O.-L.-Vrouw van Hanswijck, Aartsbischoppellijk Archief, Stadsarchief, Museum Hof van Busleyden en op vele andere plaatsen bewaard worden.  In 1996 werd in de Midzeelhoeve te Sint-Katelijne-Waver een selectie uit deze verschillende collecties tentoongesteld.  Die tentoonstelling werd door het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap- administratie voor de programmatie van het Wetenschapsbeleid- geselecteerd voor opname in het programma van de Vlaamse Wetenschapsweek van 20 tot 26 oktober 1996.  Aan het project werd het 'Kwaliteitslabel Vlaamse Wetenschapsweek' toegekend.

Ja, 'iemand' is ooit begonnen met het verzamelen van doodsprentjes (bidprenjes).  Ik was het niet !  Ik verzamelde alleen de nu waardeloze Fortis-aandelen. :-)

Ja, JT, iemand was begonnen en heeft zijn collecties nagelaten of ondergebracht in archieven, bij de VVF, het OGHB, etc. en dat is voorbeeldig want men maakt er geen handeltje van.

parochies, kloosters beschikken ook over grote verzamelingen van hun heengegane ordeleden en ze waken over dit bezit dat wel toegankelijk is voor vorsers.

ik heb zelf dus ook een mooie collectie en zal die later (opdat ze niet verloren zou gaan) ook onderbrengen in een of ander archief.

zoals anderen al zegden geen commercie dus.

Wie een doodsprentje van mij wil kan dat alvast bestellen. Voor de sterfdatum heb ik puntjes gelaten zodat je die zelf kan invullen. Dan heb ik er alvast zelf iets aan.
Doodsprentjes dienden eigenlijk om in je volksmissaal te stoppen zodat je nadien tijdens een of andere misdienst nog eens aan de overledene zou denken. Wie zou gedacht hebben dat de prentjes nu een eigen leven gaan leiden zijn. Misschien denken de verzamelaars nog even aan de overledene terwijl ze zo'n bidprentje in de handen nemen, ze zullen in ieder geval wel de naam herinneren.
Ieder zijn 15 minuten glorie, ook al is het in de dood.

Laat ons bidden...



Victor Augustus Dechamps

 Laat ons heel veel bidden en sterk geloven want het zal nodig zijn.

Na de begrafenis van een collega heb ik ook 5 extra prentjes gevraagd. Alle collega's wilden nl graag naar de begrafenis, maar mochten niet omdat de dienst verzekerd moest worden. Extra prentjes kunnen dus ook om dergelijke redenen gevraagd worden.

Wat iemand heeft aan het verzamelen van doodsprentjes van mensen die hij/zij niet eens kent, is mij niet echt duidelijk.
Ikzelf heb in een zgn 'oude doos' op zolder ook eens een pak doodsprentjes gevonden.
Ik heb er de prentjes uitgehaald van mijn voorvaderen en de rest ligt in een schuif om nooit meer bekeken te worden.
Ik ben ooit eens naar een begrafenis geweest van de vader van een collega.
Die man heb ik nooit gekend, dus eigenlijk hoorde ik daar niet echt en dat voelde ook zo aan.
Ik vind dan ook dat die mensen er een vervelende hobby op na houden.
Er zijn plezantere hobby's dan het verzamelen van doodsprentjes van wildvreemden, lijkt me.
 
De foto-albums van begrafenissen zijn, net als de doodsprentjes van eigen familieleden, wel interessant voor latere generaties.
Die zien daarop een aantal voorvaderen, die ze misschien alleen kennen van horen vertellen of die ze alleen maar gekend hebben toen ze zelf nog kind waren.
De dag van vandaag kan een fotograaf daarmee het zout op zijn patatten niet meer verdienen, maar vroeger was het standingvol als de familie een fotograaf kon laten komen om een reportage te maken.
Meestal werden de foto's dan ook verwerkt in een boek met een luxueuze lederen omslag.
Voor de latere stamboom-onderzoekers is het aangenaam om op de namen van de allang gestorven familieleden een gezicht te kunnen plakken.
Tenslotte vind je van mensen die geleefd hebben voor de tijd dat de mensen zelf een fototoestel konden kopen, niet echt dozen vol foto's, omdat het fotograferen een vrij duur iets was en er dus zuinig mee omgesprongen wordt.
Dat ligt de laatste 10 jaar, door de komst en de veralgemening van de digitale fotografie wel even anders.
De volgende generaties gaan overspoeld worden met foto's van ons, dus zo gemakkelijk gaan we niet de vergetelheid ingaan :-)
 
 
 
 

 

Aha, de Jan wilt herinnerd worden !

Tsja, als je, heden ten dage, met je kop niet in de boekskes staat, of op Flickr of op Youtube, dan heb je (eigenlijk) niet bestaan.

:-)

Retributie op kanonnen niet ver meer weg volgens mij.

och Jan, er zijn er ook die postzegels verzamelen met alle beestjes of mensen erop die ze nooit gekend hebben en waarschijnlijk ook nooit zullen kennen en hoeveel verzamelaars van voetbalbelekes kennen die mensen echt? Ik zal dan maar zwijgen over sigarebandjes en handtekeningen en wat nog allemaal. 't is ook niet mijn ding hoor maar als de verzamelaars toch zoveel ruimte vrij hebben laat ze dan hun kasten en kamers maar volstouwen, das misschien goed voor de nazaten later als ze die dingen uitverkopen. :-)

Ik kende ooit een schilder die prachtige kunstwerken maakte, hij was tevens een kunsgtenaar met afval avan la lettre, hij maakte namelijk vrij waarheidsgetrouwe makettes van gebouwen mat als grondstof stekkedooskes, van die houten nog, geweldig. Hij vond echter dat men er na zijn dood geen ruzie noch gewin voor zou maken en stak de boel kort voor zijn dood in de fik, spijtig wel.

Bij de begrafenis van mijn grootmoeder (in 2002) waren er zoveel kandidaten voor doodsprentjes, dat de gemeente (Machelen) een extra dag voorzag waarop die "liefhebbers" bijgedrukte prentjes konden afhalen op het gemeentehuis.

Heel die drukte om bij "speciale" begrafenissen aan doodsprentjes te geraken, is niet altijd aangenaam voor de familie op een moment dat er alleen sereniteit en ingetogenheid zou moeten zijn...

Er zijn steeds verzamelaars die alle respect en fatsoen aan hun laars lappen om toch maar dat begeerde kleinood vast te krijgen, jammer.....

 

Ik heb al veel prentjes op beurzen te koop zien liggen, met het stempeltje van de V.V.F.

't Is maar, dat je het weet.

Weet ge wat de grootste aasgieren zijn bij een begrafenis? De kerk zelf! Ten eerste vragen ze 200€ voor de viering. Daarna komen ze met een eerste offergave die iedereen denkt dat het voor de kerk is, die word hoofdzakelijk verdeeld onder de priesters. Maar ook de offergang bij de prentjes gaat naar deze kwasten. En niet zoals de meeste denken naar de families om de prentjes te bekostigen. Dit vind ik gewoon groot bedrog!

@Anoniem, enkele rechtzettingen: de uitvaartdienst kost wel degelijk 250 euro... en er is nooit in enige kerk gezegd dat de offergang dient om de gedachtenisprentjes te betalen! Wat de collecte betreft, gaat het belangrijkste deel naar de kas van het bisdom en de overschot naar de kas van de parochie...:-)Maar feitelijk is er niemand die u verplicht om een penning te spenderen, noch voor de collecte , noch voor de offergang. Zo zit dat dus echt in mekaar!

Doodsprentjes bevatten regelmatig een schat aan informatie betreffende gestorven familieleden.

Daarom:

Zoek doodsprentjes VLYMINCKX en VLIJMINCKX (enkel deze 2 schrijfwijzen) en GEEF U EEN DIKKE PRIJS.

+ NA 1950: geef U 5,00 eur./stk;

+ VANAF 1900 t/m 1950: geef U 10,00 eur./stk;

+ VANAF 1850 t/m 1899: geef U 25,00 eur./stk. (ook regio Kinrooi/Kessenich/Ophoven);

+ VOOR 1850: 75,00 eur/stk. (ook regio Kinrooi/Kessenich/Ophoven)

+ VOOR 1800: 100,00 eur/stk (hier afwijkende schrijfwijze mogelijk mits ° of + in Kallo/Calloo).

OOK AANGETROUWDEN (tegen de helft van voornoemde prijzen).

daniel.vlyminckx@telenet.be

Oude doodsprentjes bevatten dikwijls een schat aan informatie over gestorven familieleden.

Daarom:

Zoek doodsprentjes VLYMINCKX en VLIJMINCKX (enkel deze 2 schrijfwijzen) en GEEF U EEN DIKKE PRIJS.

+ NA 1950: geef U 5,00 eur./stk;

+ VANAF 1900 t/m 1950: geef U 10,00 eur./stk;

+ VANAF 1850 t/m 1899: geef U 25,00 eur./stk. (ook regio Kinrooi/Kessenich/Ophoven);

+ VOOR 1850: 75,00 eur/stk. (ook regio Kinrooi/Kessenich/Ophoven)

+ VOOR 1800: 100,00 eur/stk (hier afwijkende schrijfwijze mogelijk mits ° of + in Kallo/Calloo).

OOK AANGETROUWDEN (tegen de helft van voornoemde prijzen).

daniel.vlyminckx@telenet.be

Als u dubbels heeft, kan u tweemaal aan de kassa van 'dv' passeren, dunkt me. :-)

en de aangetrouwden zijn maar den helft waard, jawel...