Stadsvisioenen; picnic in de Kruidtuin

Acht uur vijfenveertig, de slapers uit de ogen wrijvend kom ik in de keuken. Mijn echtgenote was al volop in de weer. Eitjes gekookt, pastas in het water en picnicset afgewassen en klaar. Nog eventjes wachten en het is zover.

Dit event van dit jaar Stadsvisioenen wordt met onder andere een picnic in de Kruidtuin afgesloten. De gegadigden konden kiezen, een picnicpakket bestellen bij de organisatoren of zelf hun eigen maaltijd meebrengen, het moest wel een afvalarme picnic worden.
Hoewel we erg ons best deden, de low-impactman zal toch nog bedenkelijk de wenkbrauwen gefronst hebben.

Negen uur dertig, verdorie het begint toch wel te regenen zeker, als het zo verder gaat houden we picnic in de keuken dacht ik nog, maar nee de bui was al gauw over.
Nog snel alles ingepakt: de pastas met rode en met groene pesto, de augurken en de eitjes, vijf in totaal. Vervolgens kwamen nog de knolselder en de kerstomaatjes. Om te drinken hadden we fruitsap, een thermoskan met heet water, theebuiltjes en suiker. Daarna kwamen de bordjes, bekertjes en de zitdoek tegen de mieren.
Nog snel de parasol erbij, jawel tegen de regen en een zitbank onder de bak en de huifkar was gevuld. Nu alleen maar wachten.
Intussen was het bijna zover, we zagen nog twee mensen de KBC-vlaggen plaatsen toen de massa Mechelaars zich richting kruidtuin begon te begeven.

Kwart na elven was het startschot, wij met zijn vijven op weg richting picnicweide. Aan de ingang werden we gecontroleerd, veiligheid, flitste het door mijn hoofd, heel even maar. Toen knikten de dames en zeiden dat we toch ons best gedaan hadden om niet te veel afval te veroorzaken. We werden dan ook beloond met bonnetjes voor een visionair drankje. Gelukkig hadden ze de youghourtjes niet gezien, die kan je immers alleen maar in potjes krijgen als je de juiste variaties in de gepaste hoeveelheid wenst.

Niet ver na de ingang werden we al verast door een zangkoor die de omstaanders vergastten op hun kunde.
tjoeke train, tjoeke train
We installeerden ons strategisch aan de speeltuin zodat we onze spelende kinderen toch nog in de gaten konden houden want tussen-ons-gezegd-en-gezwegen die kwamen alleen maar daarvoor mee, de grote-mensendingen gaan nu nog aan hen voorbij.
De kinderen in de speeltuin
Onze maaltijd werd gespijsd door de verschillende koren die hun speelse en soms zeemzoete wijsjes aanbrachten. luchtig en niet te bombastisch, echt aangepast aan het evenement.

En nog een van de koren

Met het verstrijken van de tijd liep de Kruidtuin voller, we ontmoetten er verschillende kennissen en vrienden want ja hoe groot Mechelen ook is het is nog klein genoeg om elkaar regelmatig tegen te komen.

We hebben er allen van genoten en zoals een andere blogger reeds zei : "Het was weer leuk in Mechelen"

@ Lieven : Je hebt toch een feauteautje van jullie belevenissen, hoop ik ?

:-)

Aangezien het al als groot nieuwsfeit werd aangekondigd dat ik aldaar 'rondhuppelde', wil ik dit ook staven met een paar fotootjes.

Mooi verslag Lieven!

Het was een gezellige bedoening in de Kruidtuin.  Géén overrompeling - maar toch wel een leuke drukte, met véél bekenden, een streepje muziek...  Kortom: een ontspannen afsluiter van een culturele lente.  Toffe babbels gedaan, en hier en daar ook  de stadsvisioenen eens 'geëvalueerd'...  Want - de balansen worden nu gemaakt.  Wat was goed? wat was minder?  ...  Het wordt nog een hele kluif voor organisatoren en andere betrokkenen.

Enne...het was lekker zitten op een 'poëtische plaid' van Pat Donnez...  Om visioenen van te krijgen...   ;-)

En dan... dan was het tijd om het IKA met een bezoekje te vereren...  Ook véél volk - net als trouwens overal in Mechelen dit weekend...  In kerken, op pleinen, in parken...  De dromen worden opgeborgen (?) - de zomer kan starten...

(foto's: Jan Smets)

 

Ik ben er ook nog even langs gegaan. Leuk initiatief ! Moesten we meer doen :-)

Maar wat dat evalueren betreft daar wil ik graag aan mee werken. Een de-briefing om volgende keer nog beter te kunnen doen. Misschien moesten we hier een van de dagen eens een boompje over opzetten op dit medium ?

Een Zonnewendepicknick, misschien ?  Of een Grande Bouffe Malinoise ?

Da's een goed idee Peter!  Opbouwende kritiek om het volgende keer (nog) beter te doen!   Het is goed om te leren van de fouten.

En laat ons hopen dat nu de hemel niet op ons dak valt, nu we onze dromen opbergen!  ;-)

En als de hemel toch op ons dak valt heeft de Schrijnwerker meer werk.

En ik werd eigenlijk betrapt tijdens mijn poging om jan stiekem te fotograferen.

inderdaad!...  in een leuke babbel met Barbara Van der Perre, medewerkster aan Stadsvisioenen...

Als zanger dacht ik snel even 'mijn ding' te gaan doen en daarna te vertrekken, maar ik kon het niet laten me even neer te zetten op een dekentje, een bakje zoete kersen te verorberen en te genieten van wat muziek. 

Het was gezellig in de Kruidtuin, heel gezellig zelfs.  Wat mij betreft een initiatief dat voor herhaling vatbaar is.