In GVA lezen we dat Mark Uytterhoeven het archief van de schilder Prosper De Troyer (1880-1961), de grootvader van de tv-figuur heeft geschonken aan het Mechelse Stadsarchief.
(Foto jan Smets, Brusselsesteenweg)
Het integrale archief van De Troyer dat wordt geschonken omvat ruim 15 dozen. De stad noemt de gift een laatste eerbetoon van Uytterhoeven aan zijn grootvader. Uytterhoeven is ook van mening dat de kunstenaarsarchieven tot het collectief erfgoed behoren.
(De Troyer: Erik Satie, Le Prélude)
Het integrale archief omvat ondermeer schetsboekjes, foto's en dagboeken. "Het is een van de laatste dingen die ik voor mijn grootvader kan doen", zegt Uytterhoeven in een persbericht van de stad Mechelen. "Het professionele stadsarchief van Mechelen staat garant voor een degelijke en permanente bewaring van zijn archief. Dat stelt me gerust."
Prosper De Troyer wordt qua stijl bij het fauvisme ondergebracht. Bekendste schilder van die stroming was Rik Wouters, een generatiegenoot.
(De Troyer zelfportret)
Een tijdlang behoorde De Troyer tot de kern van de toenmalige Europese avant-garde. Naar aanleiding van het 50-jarig overlijden van De Troyer in 2011 plannen de Stedelijke Musea Mechelen een tentoonstelling.
Wie was die man eigenlijk ?
Hij was een tijdgenoot van Alfred Ost en Rik Wouters.
Prosper De Troyer volgde zijn opleiding in 1892 aan de Sint-Lucasschool te Oostakker. Hij startte in Gent als leerjongen in beeldhouwateliers, bij een schilderijrestaurateur (olv schilder De Pauw) en in een smidse. Hij leerde daar Gustave van de Woestijne kennen.
Tijdens zijn legerdienst volgt hij in Mechelen avondlessen aan de Academie voor Beeldende Kunsten, onder directeur/kunstschilder Willem Rogier. Hij zet zijn studies verder tot 1907 en vestigt zich als kunstschilder aan de Brusselsesteenweg 32.
(De Troyer: Schaatsrijders in een sneeuwlandschap)
In Mechelen maakt hij kennis met de geniale Rik Wouters (1914). De Troyer richt met enkele anderen in Mechelen de Kunstkring Van Onzen Tijd op.
Prosper de Troyer sloot zich aan bij de kring Moderne Kunst in Antwerpen. Zijn abstracte manier van werken (1921-1922) maakte plaats voor Figuratief-Expressionisme. Hij gaf vanaf 1939 les aan de Mechelse Academie voor Beeldende Kunsten.
Hij assimileert aanvankelijk het Neo-Impressionisme, dan het Fauvisme en het Kubisme (1918-1919). Hij evolueert vanaf 1920 naar de Abstractie. In 1922 keert hij resoluut terug naar de Figuratieve Vormgeving en in het bijzonder naar het Expressionisme.
Met thema’s als de moeder, het kind, de mens, het landschap en religieus geïnspireerd werk evolueert hij naar een zeer persoonlijk Expressionisme met krachtig opgebouwde schilderijen rond zijn Familiaal Leven in een sterk vereenvoudigde expressieve vormentaal. Hij is bevriend met Michel de Ghelderode, Alfred Ost, Felix De Boeck, Georges Marlier, Frans Mertens en Edmond Grégoire.
(De Troyer: Landschap met melkende boer en koeien)
Hij exposeert o.a. in Amsterdam, Belgrado, Berlijn, Bern, Budapest, Florence, Genève en Parijs. Werken van Prosper De Troyer bevinden zich o.m. in musea te Brussel, Antwerpen, Gent en Mechelen.
De Troyer was lid van de voetbalclub racing Mechelen.
Ik weet niet wat onze Mark Uytterhoeven bezielde om zo een colectie af te staan aan de stad maar het getuigt van mechelse spirit. Ik hoop dus ook ook dat we in 2011 een retrospectieve kunnen verwachten en dat de collectie niet in de ' reserve ' gaat verkommeren. Mijn eerstvolgende pint drink ik op Mark zijn gezondheid en zijn mechels bewustzijn.
Een paar jaar geleden zag ik werken van De Troyer op de tentoonstelling 'Stadsgezichten' in Lamot... Ik kende de man wél van naam, en wist ook dat het de grootvader was van Uytterhoeven - maar zijn werk kende ik eigenlijk niet. Ze verrasten me aangenaam. En niet veel later ontdekte ik inderdaad ook de gedenkplaat van de kunstenaar op de Brusselsesteenweg - en maakte er de bovenstaande foto van...
Hier nog een tekening van De Troyer...
In 1980 was er een grootse retrospectieve Prosper de Troyer en bij die gelegenheid werd een prachtig kunstboek uitgegeven .........en nu dus quasi dertig jaar later mag er gerust nogeens een tentoonstelling georganiseerd worden want hij heeft echt een prachtig oeuvre nagelaten.
Enkele weken geleden liep ik het Stadsarchief te zoeken. Zitten die meisjes en jongens tegenwoordig in een zijhoek van de Dossinkazerne. Op de terugweg zag ik dat oa het Elisabetsziekenhuis in de Stassartstraat er nog altijd gedegen bijligt.
Zou het ziekenhuis geen prima plaats zijn om a) het Stadsarchief en b) deze collectie in onder te brengen ? Want, eerlijk gezegd, door de ramen van die zijhoek in de Dossinkazerne, zag ik dat de opbergkasten, voor al die historische stukken, serieus tegen elkander geprankt stonden.
Met deze collectie erbij hebben ze misschien nog wat volk nodig. Ik zal dhr Van de Vijver eens moeten contacteren om te zien of dat hij nog een extra archivaris / documentalist nodig heeft.
:-)
Foto Gimycko
De man werd geboren in de biotoop van mijn grootouders. Ik ben dol op de fauvsiten (Vlaeminck etc) en heb er in mijn wilde jaren ooit nog schilderijen van gekopieerd (uit de Artisboeken). Helaas, met de generosietit die mij toen karakteriseerde, heb ik alles aan links en rechts weggegeven wegens te weinig plaats in het appartement dat ik met mijn 1ste echtegeote midden jaren 60 betrok.
@ Gimycko, opm je een hart onder de riem te steken, een veelzijdigaard van jouw alooi zal wellicht probleemloos aan de bak geraken in één of ander archief. Zeggen dat je van de bloggers gestuurd bent strekt tot aanbeveling.
@ Roger : Ik zal het vermelden.
:-D
I am a scholar who has been working on a tale sometimes known as De danser van Onze Lieve Vrouw. Prosper De Troyer made the woodcut that embellishes the cover to the first Dutch/Flemish translation of the play. I would be deeply grateful if you could tell me how I could secure a high-resolution image of the wonderful photograph of De Troyer with his 1942 self-portrait, because I would love to include it in the scholarly book on the story that I am now completing.
Thank you for your patience, Jan