Mechelen gonst van ’t leven en bruist van ’t volk.
’t Is lentebraderij, een proevertje hier, veel bekijks daar.
’t Is lentebraderij zo wordt ik weer verliefd op de stad.
Vinnige muziek weergalmt uit de speakers en wordt nu en dan afgewisseld door zwoele Honolulu-tonen
maar bovenal het draaiorgeltje maakt muziek,
boven de muziek van die witte ketels aan de muur.
‘t Is weer lentebraderij, een gedrum op de terraskes, zoeken naar een plaatske vrij.

Zo ken ik Mechelen, zo wil ik Mechelen kennen