Als het voedingsagentschap mee wil dan kunnen wij dit jaar nog genieten van moriowormen, treksprinkhanen, huiskrekels en wasmotrupsjes.
(foto Yves Adams)
Wablief? Grèzzel, slik? Insecten als voedsel. Niks abnormaals voor Aziaten en Afrikanen,maar Amerikanen en Europeanen lusten er geen pap van (crème brulée van moriowormpudding als dessert?). Willen jullie dit wel eens proberen of liever niet, want je huivert al bij het idee een sprinkhaan van 5 cm te kraken en met zijn pootjes je tanden te reinigen.
En hoe eet je dat? Levend? Of gestoofd, gegrild of gepoft? Meelwormen (zijn dat niet die wriemelende wormpjes die vissers als aas gebruiken?) en buffalowormen zijn volgens kenners lekkerder in levende vorm. Wat voorlopig nog een beletsel is om ze te gaan verkopen. Maar voor dode insecten ligt de markt wijd open...
De meeste beestjes zouden naar noten smaken en noten lust ik nu eens niet. Dus je zal me niet snel een rupsenbrochette zien betellen.
Maar waar zijn we mee bezig? Eten we geen slakken, zwezerikken, intvis, levende oesters en andere schaaldieren? Ik degusteerde enkele weken geleden nog "lampredotti" in Italië, dat is de pensmaag van een koe en dat viel al met al best mee. De penis, vagina, longen en pancreas die de triperiespecialist verkocht heb ik weliswaar niet geproefd, net zomin als de anus (want die mocht men niet meer verkopen). Is geperste kop niet van "het sneutje" zoals men dat vroeger zegde?
Wat denken de bloggers en restaurantbezoekers van deze trend? Het proberen waard of rijzen jullie haren ten berge alleen maar bij het idee in een sappige worm te bijten en ...sprat... als een rijpe zweer spat het beestje open en loopt het lekkere sap uit je mondhoeken. Smakelijk!?
We hadden een aantal jaar geleden met VTB Cultuur Mechelen op onze 'Klaptafel" zoals dat toen heette eens iemand te gast rond dit thema, iemand die zelf dus ook insecten bereidde en at. Onder "druk" van mijn vrienden, die ook van de partij waren, heb ik me dus gewaagd aan het eten van insecten. Al geef ik toe dat ik dus enkel "krekeltjes en wormen aandierf".
De sprinkhanen en kevers durfde ik niet aan maar... never say never?
Straf was natuurlijk wel dat de vrienden in kwestie, de grootste "roepers" eerst ("komaan, Mark, laat u niet kennen, dat durft ge toch, en als medeorganisator...") het NIET aandierven om de kleine diertjes te verorberen...
Ik zag het nog op de Zevende Dag onlangs: er gaan idd. meer stemmen op om insecten te eten, te serveren. In veel andere culturen wordt dit al gegeten.... zoals Rudi in de post al aangaf..
Van kekels kan ik alvast zeggen: "het valt écht wel mee. Lekker!" ;-)
Ik weet niet de naam van die wormen hoor,maar ze werden zo van onder het boomschors gehaald en rauw opgegeten,en die waren zéér lekker.Voor hun was dit een snoepje,ik zelf vond ze iets TE zoet.
Als de negerkes in de Congo mij moesten bezig zien terwijl ik 1,5 kilo mosselen met friet in mijn frétter aan het stoempen ben zou hun honger voor de rest van de dag ook wel over zijn (lacht)