Eresenator Constant De Clercq is op 14 maart 2008 overleden. Dat meldt zijn familie maandag.

Stan De Clercq was van 1965 tot 1987 CVP-senator voor het arrondissement Mechelen-Turnhout. Van 1978 tot 1987 was hij voorzitter van het college van quaestoren van de Senaat. De Clercq was daarnaast bijna 40 jaar (1953-1991) CVP-gemeenteraadslid te Willebroek. Belangrijke thema's in zijn wetgevend werk waren "de erkenning van onbetaalde arbeid, het bestaansminimum, bejaarden, zieken en gehandicapten en het gezin". "De wet van 24 februari 1978 betreffende de arbeidsovereenkomst voor de betaalde sportbeoefenaar was eveneens van zijn hand." (TIP)

“Een blije, fiere en veroverende Kajotter”

KADOC verwierf enkele boeiende dossiers van Constant (Stan) De Clercq (1923). Die verbleef onmiddellijk na de bevrijding als vrijgestelde op het nationale KAJ-secretariaat en bouwde aanvankelijk een loopbaan uit in de Mechelse christelijke arbeidersbeweging. Zijn belangstelling ging o.a. naar sociale huisvesting, beroepsoriëntering en de uitbouw van de bonden van gepensioneerden.
De Clercq was ook politiek actief als CVP-secretaris van het verbond Mechelen, gemeenteraadslid in Willebroek (vanaf 1953), Antwerps provincieraadslid (1958-1965) en senator (van 1965 tot 1987). Hij verdiende zijn sporen op het sociale terrein met thema’s als de erkenning van de onbetaalde arbeid, het bestaansminimum en het beleid inzake bejaarden, zieken en het gezin. Zijn inzet voor een sociaal statuut van sportlui hing nauw samen met zijn betrokkenheid bij de roeisport in Vlaanderen, o.a. als medestichter en voorzitter van de Trimm- en Roeiclub Toss 80 Hazewinkel.

Het Archief De Clercq

Hoe beperkt het ook is, toch bevat het archief-De Clercq unieke documenten. Zo zijn er de handgeschreven verslagboeken van de vergaderingen van het Dagelijks Bestuur en het secretariaat van de Mechelse CVP van 1954 tot 1965. De Clercqs bemiddelende opdracht in 1994 in een door tegenstellingen verscheurde Mechelse CVP resulteerde ook in een boeiend dossier. Dé blikvanger is evenwel een bundel met briefwisseling en dagboeken als kajotter en milicien (november 1944-1946). Aangespoord door Cardijn maakte De Clercq als een ‘blije, fiere en veroverende Kajotter’ dagelijks tijd voor zelfreflectie en gewetensonderzoek. Dat resulteerde in een ontroerend egodocument dat als geen ander een inkijk geeft in leven en opvattingen van een generatie gelovige en sociaal gedreven idealisten.